Coralie schreef op maandag 26 oktober 2009, 20:15:


Clickeren is een trainingsvorm.
Als het paard de beweging kent is er dan reden om aan te nemen dat hij de beweging niet prettig gaat vinden? Of zouden bij hem die "endorfines niet gaan stromen" en daardoor dus niet gemotiveerd worden? Vooral als de mevrouw zover is dat het paard de beweging uit laat voeren door een cue te geven? Wat een onzin verhaal.

Ik zag aan het paard dat ze hem , misschien om iets extra te doen voor het filmpje, meer vroeg dan ze normaal doet en dat die stap te groot was. Vandaar het protesteren. Gewoon een trainingsfout die ze gemakkelijk had kunnen voorkomen.
En inderdaad het paard doet heel erg zijn best om iets te leren en als hij de oefening kent is er optisch geen enkel verschil tussen een clickerpaard of een dominant getraind paard.

Anja Seijn schreef op maandag 26 oktober 2009, 21:04:

Een keertje meenemen naar Jeen?

Trouwens , het trappen naar Maike is misschien inmiddels wel verklaard , jaloers...
Daar duwt ze alles en iedereen omver , van de paarden dan he , zodat ze vooraan staat als er iemand aan komt lopen. Ze speelt even tankie , en als er niet snel genoeg op gereageerd wordt , dan begint ze hier ook al te dreigen....
Ben ik met haar bezig en er is een ander paard in de buurt , en ik probeer naar dat andere paard toe te gaan , dan gaat ze ertussen staan. Als dat niet lukt , dan loopt ze met de oren in de nek weg , of gaat het andere paard lopen bedreigen.
Lief paard he?!!!!


Klopt , maar de kwartjes vallen nu weer op hun plek...

Ik doe hem alleen anders. Maar wat is een rukje? Echt

Echt korte rukjes aan de kaptoom , waarmee ik het gevoel heb , het paard niet zelf de kans te geven om het goed te doen , maar continu corrigerend bezig ben , en misschien wel continu uit balans haal. Dit moet ik doen op het moment dat het hoofd niet ver genoeg naar binnen komt.

Ze deden het bij Namkje ook , en wat ik zag was dat ze haar hele hoofd hals aan het kantelen was , niet continu , en ze is ook nog zoekende naar wat er nou precies van haar gevraagd wordt , maar volgens mij kan dit nooit gebeuren als je het langzaam opbouwt...
denk ik nu he...

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 26 oktober 2009, 21:27:


Jeen is gek op merries!


Volgens mij best wel een lief paard ... met een gebruiksaanwijzing! Had vanavond hetzelfde een beetje in de wei. Ik stond tijdens het mestruimen een beetje met Jeen te kloten ... Doe mijn hand open, hij komt ... steek mijn hand op, hij blijft staan ... wijs met mijn vinger naar zijn borst, hij doet keurig een paar stapjes naar achteren ... enne eventjes vrijen (niet verder vertellen) ... Goke was nieuwsgierig geworden en wilde er gewoon eventjes bij komen staan. Jeen gaat met één voorbeen een aantal keren staan graven, met zo'n gekrulde hals. Leek wel een begin van een compliment, weet je wel? Dus ik sta er zo met mijn krui naar te kijken en ineens ... loopt hij achterste voren naar Goke ... dus met zijn kont dreigend naar haar toe. Goke zag je kijken en was foetsie ... met andere woorden: Goke moest weg, Jeen had een momentje met de vrouw! Nou ja zeg!

Moet je hem niet eerst rustig in stap leren dan?

van lennep schreef :


Soms, Esther, gaan dingen heel snel, zonder dat het belastend voor het paard hoeft te zijn. Dat is met name zo als het paard er al heel erg aan toe is. Iets rekken of ergens in blijven hangen (eindeloos herhalen) leidt dan alleen maar tot verveling dus moet je verder. Wees blij als dat zo gaat, het is een goed teken (en waarschijnlijk een compliment aan je eigen voorwerk).

Enne, wat die rukjes betreft, ik weet welhaast zeker dat ze bedoelen dat je in een pulserende beweging moet werken. Jij legt dat misschien uit als rukjes maar het is een soort van meegaande beweging met het paard waarin je lichte druk geeft wanneer je de teugel naar je toe haalt in een pulserende beweging. Da's een heel prettige manier om te werken, je hindert het paard er niet mee terwijl je toch lichte druk geeft om aan te geven wat je bedoelt.

Groetjes, Pien

van lennep schreef op maandag 26 oktober 2009, 18:45:


Ja het daar heel leuk alleen zo ver weg voor mij. Ik kom er vast weer.
Alano is die magere schimmel. Die is wel leuk maar je moet hem echt motiveren ja. Wel leerzaam he die verschillende paarden!

Ik begrijp je verwarring met ophoudingen en tegen de schouder duwen.
Ik doe het nu ook anders met Kiyasa door te yessen als ze het goed doet. En alleen te wijzen met mijn vinger of hand voor de schouder. Met het halstouw komt er pas druk op als Kiyasa dat zelf doet en dat is als ze over haar buitenschouder wegloopt. Je kunt je clikervaardigheid vast op die oefeningen toepassen!
Wel goed dat je Namkje zo netjes hebt opgevoed dat scheelt enorm. Vraag maar eens hoeveel werk ze aan Kiyasa hebben gehad. haha. Kiyasa was haar hele leven verwend door haar vorige eigenaresse. Kiyasa had daar geleerd dat als ze het ergens niet mee eens was dat je dan gaat steigeren en het nare houd op. En toen mochten Trudy en Josien haar inrijden.

Ik vind het heel leuk om de vorderingen met Namkje te lezen! Zo te lezen heeft Namkje het daar erg naar haar zin!

Hi,

Enkele weken geleden heb ik op aanraden van Piet Loof de DVD besteld van Piet Bakker en Ellen Ofsted.
Ik heb hun technieken nu een maand toegepast op mijn 3 criollo volbloed merries en gisteren voor de eerste keer geoefend na een maand om ze te berijden zoals in polo.
Wat ben ik aangenaam verrast geweest!!!!!
Wat een verzameling mijn paarden hebben getoond vanuit de achterhand heb ik nooit kunnen verkrijgen door ze te berijden.
Ik kan het iedereen maar aanraden die enigszins geinteresseerd is in echte verzameling en niet geforceerde.
Lateraal werk is zo eenvoudig en perfect te monitoren en gaat je paarden soepel maken op beide kanten.
Dankjewel 2 Pieten (Loof en Bakker) voor de tip en DVD.

Gr.Cedric

Cedric Coucke schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 8:51:


Graag gedaan Cedric, voor mij is ook weer een nieuw deeltje van de paardenwereld open gegaan toen de goede man bij mij een dag (gratis!gewoon omdat hij het ook wel leuk vond om te zien wat ik doe met paarden) op visite was. Ben echt blij dat het ook bij jou werkt!
Lees ook nog even mijn bericht hier net voor, want dezelfde oefeningen kun je er natuurlijk ook op doen.
Het is echter wel altijd de manier, itt tot Antoine de Bodt, waarop ik begin met een kreupelpaard. Niet erop maar ernaast. Buigen zonder te belasten.

Piet schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 9:12:


Het Kan eenvoudigweg niet zo eenvoudig wezen...
Alleen al het paard aanleuning laten zoeken naar de buitenkant van de bak was al een ramp...
Maar , al doende leert men , ben druk doende!

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 9:56:


Wat bedoel je precies met "aanleuning laten zoeken naar de buitenkant van de bak"?
Paard langs de bakrand over laten stappen? Zonder om te draaien of om te vallen?

Cindy Helms schreef op maandag 26 oktober 2009, 20:36:


Hoi, ik had dit filmpje gepost n.a.v. de "discussie" over hoe de weg die afgelegd wordt, belangrijker is dan het eindresultaat.
De opmerkingen over de dominantie/motivatie van dit paard vind ik zeer terecht. Maar het ging er mij vooral om dat deze vrouw haar beweegredenen mooi en eerlijk zijn. Zij wil heel bewust zonder enige vorm van dwang haar paard trainen.
Daarbij denk ik ook dat wanneer je met voedselbeloningen werkt, sommige paarden in eerste instantie de neiging hebben om zuur te reageren. Maar zoals hier boven gezegd,gaan ze hier uiteindelijk wel in berusten als je maar consequent bent.
Maar het ging mij dus om het feit dat sommige mensen de weg belangrijker vinden dan het doel.
Groetjes

Gea R schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 10:38:


Er werd hier ergens ook vermeld dat de vrouw door de aanwezigheid van de camera toch wat meer druk op haar paard zette, dan dat ze normaal gezien zou doen.
Waarschijnlijk ook ergens normaal, denk ik. Al de voorstanders hier van bitloos, dwangloos rijden, willen aan de buitenwereld ergens ook laten zien dat het echt werkt. Want hoe jammer het misschien ook is, zo enkel kan je sommige mensen ervan bewust maken, kijk het kan ook anders. Het is heel moeilijk om je daat niet in te laten meeslepen. Zo heb ik vroeger ook gereden met bit, sporen en weet ik veel wat nog allemaal. Omdat het mij nooit een goed gevoel gaf en ik eigenlijk nooit bereikte wat ik wilde bereiken (een leuke en ongedwongen band met mijn paard) ben ik opzoek gegaan naar iets anders. Dit anders geeft mij zoveel meer voldoening, een blij en tevreden paard .
Maar ik merk ook dat ik dat vele mensen me niet meer serieus nemen. Ik heb het gevoel dat ik me dubbel zo hard moet bewijzen. Met mijn sporen, bit enz... kwam ik geloofwaardig over. Nu ik het anders, minder conventioneel aanpak niet meer. Ik denk dat dit bij vele Nh'ers, PN'ers, clickertrainers, enz... de druk verhoogt om te bewijzen dat het toch anders kan.
Met het schrijven van dit heb ik een nieuwgewonnen respect voor het filmpje van Eddy. Het doel heiligt niet de middelen.
Toch vind ik het nog steeds moeilijk dat wanneer mensen staan te kijken aan de weide, om die druk om me te bewijzen niet te voelen. Om te bewijzen dat het anders ook kan. Moeilijk hoor.

Christel Provaas schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 10:07:


Hi Esther,

Die aanleuning moet je wel heel subtiel vragen aan je paard en ieder paard is anders.Mijn 3 paarden reageren totaal anders op de lange teugels,maar als je in het kleine boekje van Piet Bakker de tekst woord voor woord haalt dan zitten er schatten in!!

Hi Piet,

Piet ,Jongen dit is het voor mij hoor,iedere les veranderen mijn paarden zo enorm,ik kan het niet genoeg zeggen.Kzou echt alle info hierover willen hebben die er is.

Gr.Cedric

Gea R schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 11:02:


Je hoeft je niet te bewijzen als dat wat je aan het doen bent vanzelf gaat