Danielle Zontrop schreef op woensdag 28 oktober 2009, 6:08:


En hier een New Forest merrie die het doet wanneer ze ongeduldig of nerveus is.
Als je komt aanlopen met een baal hooi, doet ze het ook. Net alsof ze wil zeggen "Opschieten met die baal, ik heb honger!"

Ans Jondral schreef op woensdag 28 oktober 2009, 9:10:


Hier doet Tekla het.
Voor mij is het het teken om rechtsomkeert te raken richting huis.
Als ik door zou gaan met trainen op zoon moment , dan explodeert ze.
Het mankeert haar einde van haar spanningsboog.

Gr Esther

van lennep schreef op woensdag 28 oktober 2009, 9:20:


aha het zijn dus vooral de hittepetitten die het doen.

Anja Seijn schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 18:01:


Hoi Anja,

Ik ken degene waar jij les van hebt (als dat nog dezelfde is) en dat is een leuke lieve vrouw, maar ik ben niet zo onder de indruk van hoe zij lesgeeft en wat ze met haar eigen paarden doet. Dat bedoel ik helemaal niet naar, want een hoop dingen ze doet zijn heel leuk, maar o.a. in jouw geval kan het echt heel anders.
Je moest es weten hoe vaak ik al op zoek was naar instructie, en steeds te horen kreeg 'zonder bit gaat het niet, zonder bit geef ik je geen les'. Van tevoren al, zonder ook maar te komen kijken. En dan kreeg ik hele verhalen naar mijn hoofd geslingerd, en dacht ik soms, tja, wie ben ik nou ook helemaal, wat kan ik nou helemaal laten zien? Maar daar gaat het eigenlijk niet om. Het maakt niet uit hoe deskundig en goed iemand is, als jij niet met bit wil rijden, dan wil je dat niet. Het gaat om jou en jouw paard.

Ik bedank dan vriendelijk inderdaad, en zeg dat het gewoon niet voor mij is, dat ik op zoek ben naar iets anders. Als mensen zich daardoor aangevallen voelen dan is dat jammer, maar ik ga de discussie niet meer aan over wat beter is, en over wat ik allemaal níet wil. Ik steek liever energie in zoeken naar wat ik wél wil.

Wat ik jammer vind, is dat er onder de meer natuurlijke lesgevers erg weinig mensen zijn die rijtechnisch goed zijn. De aandacht ligt toch vooral bij andere dingen. Momenteel heb ik les gehad van mensen uit de meer 'traditionele wereld', die het geen probleem vonden dat ik het zonder bit wilde doen, en dat beviel me eigenlijk prima. Los van dat ze een keer hebben gevraagd waarom ik dan zonder bit reed, is er verder ook geen discussie over geweest. Heerlijk vond ik dat, misschien een keer een frons van hun wenkbrauwen, maar geen veroordeling of wat dan ook. Tijdens de lessen heb ik niet één keer een 'andere' aanwijzing gehad omdat ik toevallig zonder bit reed. Zelf sta ik er ook allang niet meer bij stil.
En mocht het op een bepaald punt niet meer stroken met wat ik graag wil en daar is geen compromis voor, dan ga ik weer op zoek naar iets anders..

Succes ermee

Arina Bezemer schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 22:49:


Arabiertjes doen dit wel meer als het wat spannend wordt, ons Couscous ook. Wel grappig.

Marianne