Arina Bezemer schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 22:49:


Willem, de fjord, doet het ook. Als ik "teveel" vraag met clickeren. Als hij iets niet begrijpt. Of als hij over het pad naar het weiland wil, maar dat pad héél erg eng is. Eigenlijk altijd op momenten van spanning, of dat nu met voeren is of wat anders.

Els

Ik heb mijn pony ook alles met bit aangeleerd. Heel simpel omdat ik niet wist dat het zonder kon en ik pas onlangs "het licht" heb gezien.

een beetje gezeur hoor vind ik dit. Wees blij dat ze het doet, zodat iedereen kan zien dat dit dus ook een mogelijkheid is.

Als rechtgeaarde PN-er ben ik blij dat er mensen zijn die beginnen met bit om het er later weer uit te halen. Ipv zonder beginnen en steeds meer ijzer werk er in hangen, wat ik vaak zie gebeuren.

In een utopia zal elk paard bitloos gereden worden. Maar zo lang we daar niet wonen ben ik hier al hartstikke blij mee.

Arina Bezemer schreef op woensdag 28 oktober 2009, 9:27:


Ben ik niet helemaal met je eens.... het is ook weleens hengstengedrag, het uitdagen tot een spelletje. Mijn appaloosahengst deed dit vaak, maar alleen als ik nét de wei inkwam. Dan moest er gewoon eerst flink uitgedaagd, geraced, gebokt en gesteigerd (die lijp kon voorwaarts springen op z'n achterbenen!) worden in een cirkel om mij heen.... Ik, op mijn beurt, hoefde weinig aan het spektakel te doen, alleen zo af en toe zelf een flinke bokkesprong maken.
Goed voor minstens 10 min. idioterie van zijn kant.
Daarna was het goed. Helemaal gekalmeerd en braaf, je kon alles met hem doen.
Dus geen hittepetit.

Groet,
Wil.

helena schreef op woensdag 28 oktober 2009, 13:16:


En zo is dat. Omdat je hier geleerd hebt dat het bit eruit kan... en je het toepast bij je eigen paard, is het resultaat wél dat je volgende jonge paard opgeleid wordt (ja, hij heeft heel kort een bitje ingehad) zonder bit. Was even zoeken naar de juiste optoming.... En het nu geweldig doet, bitloos.
En daar moeten we met z'n alles naar toe.
Laten zien dat het anders kan, maar niet dat het anders MOET.
De mogelijkheden laten zien, erover schrijven, filmpjes zoals de dame in de cross met alleen een halsring... dragen daartoe bij.

Iemand schreef hier dat ie moeite had (Cindy?) om met vrienden om te gaan die traditioneel met bitten, ijzers en sporen rijden.
Dat merk ik ook, dat je toch lichtelijk geirriteerd raakt als je naar hun dieren kijkt.
Omdat je weet dat het schade aanricht bij de dieren.
Toch kan ik niet een star standpunt t.o.v. hun verkondigen, want dan raak ik ze kwijt als vrienden. Wat ik wél doe is ze gewoon laten zien dat het anders kan.
In de hoop dat ze zelf gaan nadenken. Maar het kost tijd, en geduld.
En soms heb ik dat ook niet.

Vriendin van mij heeft een Lusitanohengst. Hij zal nu vijf jaar oud zijn. Ontzettend lief en braaf paard. Zet geen poot verkeerd. Een 'zachte ogen' paard. Ik moet altijd even met 'm kriebelen....
Staat bij haar in een grote paddock, de merries staan in naastgelegen paddocks.
Best een leuk leven.... lekker relaxed, lekker buiten....

Is laatst (met 1 van haar jonge ruitertjes) op een 'manege' geweest, voor een drie-daagse cursus.
Dat betekende voor de eerste maal ook op een trailer, ritje van zeg een half uurtje.
Nu heeft mijn eigen Jules hem geladen en ook weer opgehaald, dus dat is vrij stressloos verlopen.

Wat er in die drie dagen cursus gebeurd is weet ik niet... maar ik hoorde wel dat hij z'n ruiter eraf gegooid heeft, gesteigerd heeft en zelfs achterover geslagen is...

Toen ik hem vorige week zag stond ie in een box, opgesloten tussen vier muren.
De zachte ogen zijn verdwenen, ik zag alleen maar een stikongelukkig dier.
M'n hart huilt. Echt.

Groet,

Wil.

Wil schreef op woensdag 28 oktober 2009, 13:45:


Winsor, nu 4 jaar. Gecastreerd voor hij hier kwam op 2 jarige leeftijd. Haflinger.. hij doet het ook. Wanneer hij blij is, jolig of hoe je dat ook maar wilt zeggen. Is geen hittepetit volgens mij. Af en toe een bok na een draai met het hoofd. Wanneer hij het tijdens het "werk" doet is er verder niets aan de hand en gaat gewoon door met wat er van hem gevraagd wordt.

Midden onder een les, paard protesteert bij achteruitgaan, staart zwaaien, wat hoofdschudden, oren naar achter en gaat, boem, liggen.
Gelukkig kon de driver er af springen, want het was ook de bedoeling om even te gaan rollen....
Heb haar er weer opgezet en een zweep in handen gegeven.....
Ik vond dit om met Inge Teblick te spreken een van de 2 keer per jaar dat geweld gerechtvaardigd is. Maar het is niet meer gebeurd. Misschien wel door het ooit opgebouwde zweepkrediet.
Iemand een andere oplossing?

Piet schreef op woensdag 28 oktober 2009, 16:32:


Denk dat je daarvoor moet weten wat de oorzaak is van het gaan liggen. Heb er 4 gekend die dat deden.
De eerste sloeg doodsangsten uit en leek wel flauw te vallen (daar zat ik overigens op tijdens een carrousselwedstrijd en nee dat kwam niet door mij, voordat er flauwe opmerkingen komen )
De tweede had ontzettende pijn in zijn rug en dit was zijn laatste vorm van protest, de derde was allergisch voor bepaalde dekjes en had hele erge jeuk, en de vierde had het geleerd bij zijn vorige eigenaar bij bepaalde hulpen.

Piet schreef op woensdag 28 oktober 2009, 16:32:


Eerst eens op de grond proberen en op cue zetten? En als dat lukt voor enkele passen zonder protest. Op cue met een ruiter erop en jij als begeleider. Slechts één pasje en belonen. En zo verder opbouwen. Of had je dat al gedaan? Paard is gezond veronderstel ik.

Piet schreef op woensdag 28 oktober 2009, 16:32:


Cadiz heeft een periode gehad dat hij ging liggen zodra ik het zadel erop legde, extreme zadeldwang, het werd hem dan teveel en de grond zakte onder zijn voeten weg, zoiets. Precies onder de singel komen heel veel zenuwen samen, die zo'n reactie helpen veroorzaken.
Het enige wat helpt is zorgen dat hij op zo'n instortmoment vooruit weg kan, heb ik ervaren. Want als ik de billen al zag samenspannen en ik probeerde dan achterwaarts weg te stappen, zakte hij gegarandeerd in elkaar. Achterwaarts geeft wellicht meer druk op dat punt, en dan is gaan liggen snel gebeurd.
Het verhaal van jouw paard (oren plat) klinkt als pijn bij het achterwaarts gaan, dus ik zou er eens een osteopaat of een Cindy op los laten.

Psychisch: Achterwaarts gaan is een vertrouwenskwestie. Een paard gaat niet zonder meer achteruit want hij ziet niet waar hij zijn voeten neerzet. Hij moet dus maar van jou aannemen dat het kan.
Fysiek: Achterwaarts gaan is een goede oefening voor bekkenkanteling. Als het protest zo groot is, is er misschien iets medisch aan de hand.