Anja Seijn schreef :


Eigenlijk is dat zo moeilijk niet. Wat heb je ervoor nodig:

a: Een meewerkend en reeds-licht-in-de-hulpen paard dat z'n grondwerk (al dan niet met een halsring) al kent. Dus stap is stap, ho is ho, linksom is linksom (en niet na 20 seconden moeten trekken), rechts is rechts etcetera. Oftewel; het maken van afspraken.
b: Je moet jezelf bewust zijn van je lichaam en lichaamssignalen en deze goed kunnen toepassen; onafhankelijke zit, sturen met je zit, gecentreerd zijn, consequent zijn en juiste timing hebben.
c: Vertrouwen dat dat paard heus die bocht wel doorgaat of zal stoppen bij die kruising. Oftewel; je moet je paard er door en door voor kennen.

Met Spirit ja, met al die andere jonge paarden; nee.
Waarom ik het met hem wel zou aandurven komt door een combinatie van factoren. Hij is mijn eerste zelf in eigen beheer gefokte veulen en ik ben vanaf dag één elke dag met hem bezig geweest dus ik ken hem door en door. Ik weet waar zijn sterke punten liggen (poepiebraaf en meewerkend, net als zijn moeder), ik ken zijn zwakke punten ook (hij kan ook een steigeraartje zijn als-ie ergens onderuit wil komen). Bovendien vertrouw ik hem heel erg en is hij enorm op mij gericht tijdens het (grond)werken. Qua temperament is hij heel ingetogen, maar het zit er wel in (hij is niet sloom en doet moeiteloos wat ik van hem vraag).

Misschien dat ik wel iets ga doen met een halsring met hem, eens even over denken....

Groet, Pien

Cindy Helms schreef op zondag 1 november 2009, 18:04:


Wa is uw trukske?
Kwou het eens met dubbele teugels proberen omdat Jean geen voorstander is voor wijken voor druk, kheb zelfs al aan't denken geweest om het toch eens via een clickersysteem te proberen
Daarom is het ook nu nog effe te hoog gegrepen, omdat ik nog geen systeem heb bedacht waar ik van denk: 'da gaat nu macheren bij haar sè'.

Ik denk ni dat ze ooit bijgezet is geweest, ik ken haar nu 6j en ze kende eigenlijk niks buiten dat er dan iemand op haar rug mocht zitten, 't zou mij verbazen dat ze dat dan ooit gedaan hebben.
Dat opkrullen is ineens gekomen sinds een dik jaar terug, gewoon uit zichzelf??

muiske89 schreef op zondag 1 november 2009, 19:10:


Het is geen momentopname, ze loopt op de voorhand en ik ben aan't proberen dit te verleggen.
Les? Als ik hier iemand zou vinden waar ik 100% achter sta, graag. Maar da heb ik nog ni gevonden. Vele traditionelen die toch te veel accent leggen op het teugelwerk en das iets wat ik met Jean ni meer ga doen

Britt Claeys schreef op zondag 1 november 2009, 19:52:


Mwah, nobody is perfect...
Het is heel belangrijk dat je een lesgever hebt met wie het klikt en ik weet ook dat dat heel moeilijk te vinden is...
Maar ik vind les persoonlijk wel heel erg belangrijk.
Misschien die trainingsweken voortzetten?

Merel Stoffers schreef op zondag 1 november 2009, 19:58:


Oeioei Merel, is't zo barslecht wat je ziet
Ik vind les ook belangrijk maar wel in de lijn hoe ik het wil en niet door spierballen te kweken.
Trainingsweken blijven er zijn maar Jean heb ik nog maar een weekje meegenomen vorig jaar, voor de rest was't met Soraya.

Britt Claeys schreef op zondag 1 november 2009, 20:05:


Oh ja da's waar, jij hebt er meer... Dat vergeet ik steeds, sorry...

Ik bedoel alleen dat als les echt geen optie is, je misschien inderdaad op trainingsweek kunt blijven gaan.
Daar zit dan wel langere tijd tussen, maar het is ook een stuk intensiever...

En ik bedoel alleen - en daarmee zeg ik niet dat jij dat doet! - dat je goed moet oppassen dat je niet te snel oordeelt.
Er zijn hier aardig wat traditionele mensen die ideeen hebben waar ik me totaal niet in kan vinden, maar wel erg goed les kunnen geven. (Wat ik dan, heel bevooroordeeld, niet zo snel verwacht...

Maar het blijft lastig idd...