Spirithorses schreef op maandag 2 november 2009, 10:01:


Eerlijk is eerlijk: als je eens een follow-up hebt bereikt dan geeft dat wel een heel speciaal gevoel.
Dat gevoel moet je koesteren, en niet koste wat het kost proberen te herhalen...

(Follow up in de roundpen na loswerken, voordat er onduidelijkheid is...)

Spirithorses schreef op maandag 2 november 2009, 10:01:

Ik heb t helemaal niet over join uppen
Ik bedoel dat t zo makkelijk kan zijn, om de afspraken die je met t paard wil maken om te stoppen, draaien en vooruitgaan, duidelijk te maken, zonder aan dat hoofd te komen....
Daar ging het toch eigenlijk over?
Dus door mensen die wel weten waar ze mee bezig zijn...en ook op andere manieren aan de basis werken...
Was zomaar een idee....
van een leek....
Mijn paard is zo, met doorhangende teugel, beleerd.
Ik had haar na 2 weken weer terug en alle knopjes zaten er keurig op...
Kon zo naar buiten , he , liep ze nog voorop ook...
Natuurlijk heb ik nog hele lange tijd les gehad van deze dame, om deze knopjes op de goede manier te gebruiken en door te trainen....
Over balkjes ,ertussendoor ,pilonnetjes, bruggetje, hekje, enz.enz.
voorwaarts,zijwaards,achterwaarts, stelling, gymnastiseren ...

groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op maandag 2 november 2009, 11:21:


Dit ging toch niet over jou, maar meer in het algmeen...
Tenminste, zo lees ik het hoor!

Ik denk zelf alleen niet dat je loswerken in de roundpen nodig hebt om in te rijden. Als je een helper hebt dan kun je toch hetzelfde doen zonder roundpen? Ook lekker rechtdoor, het liefste buiten met een ervaren paard erbij. Vind ik, hoor... Juist omdat het andere zo belastend kan zijn imo...
Natuurlijk, het kan ook met, beetje zoals aan de longe inrijden.
Hoe heb jij dan precies gedaan?

Marlies Sanders schreef :


Dat wat jij eerder benoemde wordt wel degelijk join uppen genoemd, of grondwerken, of loswerken (of ik heb het verkeerd gelezen).

Wat je ook kunt doen is obstakeltraining; met paard aan de hand over balkjes, door pilonnen, over plastic, brug, wip, vliegengordijn, paraplu etc. Is hier een geliefd lesonderdeel. Hierbij leer je samen te werken met je paard, stukje leiding te geven (leiden, stoppen draaien, achterwaarts gaan, zijgangen), letten op wederzijdse lichaamssignalen, kleine probleempjes oplossen. Leuk om een nieuw paard op een makkelijke en goede manier te leren kennen. Goed ook om te zien hoe een eigenaar met zijn/haar paard omgaat er waar er steken zijn blijven liggen die je dan weer kunt oprapen.

En dan heb je nog het gymnastiseren aan de hand gebeuren wat ook leuk en erg leerzaam is.

Groet, Pien

Arabesk schreef op zondag 1 november 2009, 20:50:


Kun je haar wel als handpaard meenemen?Dan kan ze haar ei misschien een beetje kwijt.
En reageert ze op een touw bij haar billen net zo furieus als op je handen?Soms vinden paarden dat al minder erg en dan kun je met dubbele lijnen werken en mennen(ook ivm haar grootte).
Leuk,uitdaging,succes en veel plezier!!!!Wordt vast een boeiende kerst

Ik geloof dat het in Shy Boy van Monty Roberts was dat ik iets had gelezen over een soortgelijk "probleempaard"...

Toen had hij op een of andere manier (aan het zadel? aan een longeersingel?) slierten vastgemaakt die langs het paard zijn achterhand streken..
Het paard naar hartelust trappen en doen zonder dat iemand het risico liep gewond te raken..
Uiteindelijk realiseerde het dier zich dat er niets eng was en dat er ook niets gebeurde als hij aangeraakt werd..
Misschien dat zoiets kan helpen? (en hoop dat je je iets kan voorstellen bij het idee

Spirithorses schreef op zondag 1 november 2009, 23:22:


Kiyasa is ook altijd verwend geweest en hoefde ook alleen maar te eten en verder niks. Zodra er wat met haar gedaan werd werd ze boos.
Gelukkig is het verwende gedrag al minder maar Kiyasa vind dat ze de ene dag wel opgezadelt wil worden en de andere dag niet. Dat als je aan het rijden bent ze ineens vind dat het klaar is en dan stopt. Zodra je je been aanlegd om verder te gaan of te gaan draven stopt ze en gaat naar je been trappen. Wat ik met haar doe is haar steeds bezig houden en proberen voor te blijven. Dus steeds van hand veranderen een volte en als ze niet meer oplet of zelf een kant op wil de andere kant opsturen. na een tijdje gaat ze dan likken en kauwen en kun je weer verder.
Ze is ook nagekeken door een osteopaat en haar zadel in nagekeken en aangepast enz enz. Tijdens de behandeling van de osteopaat was ze ook geen makkelijke maar ze had geen lichamelijk gebrek of iets ze wilde aleen niet door een vreemde aangeraakt worden.
Dus puur een karakter kwestie.
Ik denk dat het belangrijk is om duidelijk te zijn wat wel en niet mag en zo subtiel mogelijk te werken omdat druk vaak verkeerd werkt. Bij kiyasa helpt het vaak ook om haar uitgebreid te prijzen als ze weer meewerkt.
Je leert wel heel veel van dit soort paarden.

van lennep schreef op zondag 1 november 2009, 1:02:

Ik vond Alano ook aards moeilijk. Niet echt mijn type paard om mee samen te werken. Ik schijn ook een houding te hebben waarvan elk paard in slaap valt haha wel leuk bij een arabier maar verder niet. Bij Alano weet ik niet meer hoe ik het toen heb omgelost.


En wij vinden het leuk om alles te lezen! Jij woont wat dichterbij de stichting dan ik maar anders kwam ik je supporten!

ik heb een volledig tradi-georienteerde vriendin om 't maar ff zo te noemen..
ik denk zal dr iets moois laten zien van hoe het ook kan..
(als tegen argument op: "sportpaarden kunnen niet zomaar 24/7 buiten enzo")

http://www.youtube.com/watch?v=McQ4j_g2sQk&feature=related

ontdek ik dat ze dan wel weer sporen draagt..
vind het nog steeds een hele prestatie, maar dit is toch best wel een domper?