Van Hoye Ilse schreef op woensdag 16 december 2009, 12:30:


Voor goed bil- en buikspiergebruik is het 't beste om de cavaletti's in stap te doen, en wel in zo langzaam mogelijke stap.

Leg er eerst maar 3 achter elkaar, als dat goed gaat, kun je er meer neerleggen.

Andere goede oefening is heuveltjes lopen, ook in stap.

Vandaag is er iets vreemds gebeurd en we zoeken een verklaring voor het gedrag van mijn paard, dus hoop het hier een beetje te vinden.

De situatie is als volgt: Olli stond met twee merries en een ruin samen in de weide, wat goed ging. Twee weekends geleden werden de merries apart gezet, omdat er een nieuwe ruin en merrie bij zouden komen bij Olli en de andere ruin. Intussen was er ook een zwaar verwaarloosde merrie de dag voordien aangekomen, die zeer moeilijk te been was (hoeven volledig verwaarloosd) en erg mager was. Zij werd bij mijn Olli gezet en ze begonnen meteen elkaar te krabbelen. Ook de andere ruin was heel lief tegen de nieuwe merrie. Ze stonden zo twee dagen gezellig samen en waren meteen heel lief voor elkaar.
Twee dagen later kwamen echter die twee nieuwe pony's aan, die daar de boel op stelten zette. Dus de verzwakte merrie werd terug even apart gezet in de grote loopstal uit schrik dat ze zou worden opgejaagd (ze kan amper lopen)
Nu ging dat niet goed tussen onze paarden en die nieuwe, dus werden onze twee eventjes terug bij de vroegere merries gezet om de nieuwe de kans te geven aan de omgeving te wennen. Na enkele dagen werd de verzwakte merrie erbij gezet, ze werd soms opgejaagd en kwam in stress dus werd terug apart gezet.
Nieuw plan vandaag was dus: de nieuwe pony's bij die twee merries en onze twee ruinen terug bij de verzwakte merrie (wat dus keigoed gegaan was de eerste keer)

Nu stonden ze nog maar juist samen of... mijn Olli heeft die verzwakte merrie (een boerenpaard btw, en hij is een IJslander) op de grond gekregen en was haar heel de tijd aan het aanvallen en bijten. Hij liep dan weg en kwam dan teruggelopen om haar terug aan te vallen. Bijgevolg raakte ze niet meer recht en was helemaal in angst en paniek.
Waarom ging het de eerste keer SUPER en is mijn paardje nu zo op haar gevlogen? Was dit angst, stress of echte agressie?

Even nog melden dat mijn ruin heel afwachtend en sociaal is naar andere paarden toe, ook naar nieuwe. Hij kijkt de kat een beetje uit de boom en aanvaard zijn plaats in de kudde. Dus vaak staat hij onderaan.

Ben benieuwd naar jullie bedenkingen, zeker omdat we dit totaal niet van hem verwacht hadden!

Liesje_Olli schreef op woensdag 16 december 2009, 20:30:


Ik denk dat je je verklaring kunt vinden in het feit dat deze hele paardencarrousel heeft plaats gevonden in een periode van amper twee weken. Zoveel wisselingen, zoveel veranderingen in zo weinig tijd, ik zou er als mens al gestippeld van worden!