Rianne94 schreef op zondag 27 december 2009, 12:48:


Ik lees al een tijd mee en heb me vandaag aangemeld.

Misschien, Rianne, zou je eens kunnen proberen je teugels te geven in plaats van te nemen.
Dus je gééft de teugel aan die kant waar hij naar buigt met zijn hoofd.
Je andere teugel hou je op dezelfde maat en je trekt niks meer.
Trekken geeft spanning, geven geeft ruimte.
Of dat nou bitloos is of niet.
Kijk maar eens als iemand aan jou gaat trekken, dan krijg je spanning.
Geeft iemand jou de ruimte, dan kan je geven wat je al bezit en ben je bereid te leren.
Dat geldt voor paarden evenzo.

Succes.

Juist NIET uitlokken en tikken, krijg je alleen maar meer en meer reactie.
In je voorbeeld nauwe doorgang: eerst en vooral opletten en weten waar ze is, altijd, en waar jij bent en waar jij naar toe wilt.
Dan vb zacht een beetje achteruit vragen en bij de minste gewichtverplaatsing naar achter belonen.
Wij vragen Moon naar achter door te wijzen en in het begin door een vinger op de boeg (niet meer), belonen met een kroel op zijn favoriete plekje. Vooral kort belonen anders werd hij terug opdringerig. gevolgd door weer een vingertje, beetje achteruit, kroelen, vingertje achteruit, kroelen,... zo dat hij reden heeft om graag te doen wat je vraagt en geen reden om er tegenin te gaan.

Dus de stapjes zo klein maken dat het niet erg is om het te doen, goed belonen en van daaruit uitbouwen.
Nu gaat Moon opzij als we gewoon door lopen en zeggen: "even opzij, jongen" of zoiets, en dat zonder gevecht. Wat gevecht kan je krijgen met hem als je dat wil, maar dat winnen we nooit... Een sterker of bekwamer persoon kan hem misschien "breken" maar dat is niet wat we willen, we willen dat hij gewoon graag doet wat we hem vragen.
Van een vervelende klier is hij best een braaf kleutertje geworden.

Gewoon slimmer zijn, kleine dingen vragen en belonen.
Een keertje bij echt aanvallend gedrag (naar me toe steigeren maaiend met de voorbenen) heeft hij "straf" gehad (klap met steel van mestschep die ik vasthad) maar dat ik niet in het kader van opvoeden, maar uit lijfbehoud .

En opletten... "nieuwe" mensen moet hij nog eens kijken of hij er een hapje van mag nemen en zo als ze niet op hun hoede zijn.

En dat consequent zijn... niet een keertje toelaten dat hij in je nek kroelt want we weten dat hij daarna gaat happen, dus kroelen mag niet. Plats maken voor ons vragen we vriendelijk, maar hij moet wel plaats maken en we blijven dit dus vragen tot hij het doet.
Kruiwagen mest omduwen mag niet. Stok in de mond nemen en er mee rond zwaaien ook niet. Hoofd in etensbak voor we hem neergezet hebben voor hem mag niet.
Niet komen als halster aan moet mag niet.

zet alles op voor succes, maar dat ze wel moet slagen en je kan blijven belonen.
Succes!

Jasmijn Wauters schreef op zondag 27 december 2009, 13:12:


ja ik heb er toen in de stallen nog staan naar kijken, maar hij had er echt geen last van en het voelde gewoon een beetje slapjes; da's al. Ze zeiden toen ook dat hij dat al bijna altijd gehad heeft en er nooit last van gehad heeft, echt kwaad zal het dus wel niet kunnen.

Kynshiri schreef op zondag 27 december 2009, 17:08:


Ik heb een ijslandse hengst gezien met een "kiephals"

Hennie van Oosten schreef op zondag 27 december 2009, 17:12:


Heb je deze gezien tijdens het rijden of in de weide/ stal?

Kynshiri schreef op zondag 27 december 2009, 17:08:


Tijdens het poetsen van een paard met een gato heb ik verschillende keren die omzwaaïng gezien. Dit paard heeft zijn manen aan de rechterkant hangen maar kiepte één keer naar links om dan weer met een snok naar de rechterkant te springen.

Dit doet hij steeds erg gering maar de 'knik' kun je zichtbaar zien, je ziet gewoon de verspringing. Toink de ene! Toink de andere!

Na een tijd voel je dit aankomen als je ze laat ontspannen. Tegelijkertijd zette hij vaak zijn oren even naar achteren en spande hij zijn kaak even op ...

Ik kan niet met zekerheid zeggen dat ze er geen last van hebben, paarden drukken zaken als pijn zelden uit. Vooral in het rijden van zo een dier zelf, merk je dat de hoofdstand sterk verschilt van andere paarden, het stoppen ervaren sommige als een regelrechte pijnscheut => ze springen dan in paniek.

Jasmijn Wauters schreef op zondag 27 december 2009, 13:39:


Wat bedoel je met "deze"?

Christel Provaas schreef op zondag 27 december 2009, 17:44:


Of dat je het paard bedoelt dat ik bedoel? Haha ...

Ik vind het nogal vervelend voor de eigenaar dus laat maar.

Jasmijn Wauters schreef op zondag 27 december 2009, 17:34:


Deze IJslandse hengst heeft het bijvoorbeeld en op deze foto is het ietsje te zien:



Hem heb ik op de wk gezien (en hij won), dus dan mag wel gesteld worden dat ie in conditie is.
Ik ken ook nog een oudere hengst, die werd al jaren niet meer gereden en daardoor was het er niet beter op geworden. Enkele van zijn kinderen hadden het ook, waaronder een merrie.

Geen van die paarden leken er last van te hebben. Ik vind het zelf niet mooi, elke keer als ik het zie krijg ik het idee dat het toch oncomfortabel moet zijn voor het dier. Maar ik kon nooit ook maar enig teken ontdekken dat ze er last van hadden, terwijl ik die oudere hengst toch vier maanden lang dagelijks verzorgt heb.

Groetjes Karin

Karin schreef op zondag 27 december 2009, 17:46:


Dat is wel interessant! Dus ik neem aan dat het een goedgekeurde dekhengst is?

In sommige stamboeken worden ze op een zichtbare gato of gatillo (aanleg tot extreem vet) afgekeurd. Dit is het geval bij de keuring van PRE's om opgenomen te worden als fokpaard in het ANCCE.

Jasmijn Wauters schreef op zondag 27 december 2009, 17:53:


Nou, bij ijslanders heb ik die rand vetopbouw nog nooit gezien, zoals op de foto's aan het begin van dit topic. Ik weet ook niet of we dan strikt gezien over hetzelfde praten. Bij ijslanders ziet het er voor mij puur uit als een slappe manenkam die naar 1 kant doorbuigt.
Ik heb gezocht maar kan in mijn ouder foto's ook geen foto er van vinden.

De twee hengsten waar ik het over heb zijn beide goedgekeurd ja. De ene in Duitsland, de ander in NL. Die in NL is wel al oud en heeft nu al jaren geen dekkingen meer. Geen idee hoe er nu tegenaan gekeken word.

Groeten Karin

Jasmijn Wauters schreef op zondag 27 december 2009, 12:39:


Een gato vencido is gewoon een genetisch foutje zoals zo veel 'rastypische' kenmerken bij dieren, die er in doorgefokt is toen een steeds dikkere hengstenhals gewenst was, mensenwerk dus. En waar nu misschien beter eens opnieuw over nagedacht wordt, want paardvriendelijk is het niet.
De barokke blubber is overigens helemaal weer 'in'.. als je naar een Iberische show gaat kijken is zeker de helft gewoon te vet.