Spirithorses schreef op zondag 3 januari 2010, 21:03:


Oooh maar zweverige boeken daar ben ik goed in. Spijtig dat het in de bieb niet te vinden is, zal dus de boekhandel worden

Spirithorses schreef op zondag 3 januari 2010, 21:03:


misschien de boodschap van de paarden, die is van hempfling en dat is toch al een klassieker, maar misschien moet je eens kijken welk boek jou het meest aanspreekt

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 21:06:


daarom gaf ik het ook aan jou op want jij hebt er iets mee

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 21:06:


Of Bol.com?
Ruiter tussen 2 werelden is een schitterend geschreven verhaal, met zeker de nodige diepgang. Niet iets wat je vrij gemakkelijk wegleest.
Lijkt me voor jou geen enkel probleem.

Nog even over jouw opmerking: waarom moet je de baas zijn?
Ik zie het dus ook niet zo. Kijk... het ene paard is het andere niet.
Mijn oude ruin heeft mij stikverwend. Doet alles, is vreselijk braaf.
Een heel sensibel paard. Geeft zelfs 'seintjes' als ie moet plassen.

Dus is idd. op gedachtes te sturen. En weet ook altijd nog feilloos de weg naar huis te vinden. Als ik maar denk: hmmm... lekkere wortels als beloning... ging ie altijd in galop naar huis... als ik maar denk: links- of rechtsaf... gaat ie altijd.
Soms denk ik heel bewust niets. In mijn gedachten zit ik dan: trallalaaallaaaa...
gewoon om eens te zien wat er dan gebeurd. Dan mag hij kiezen... is ook leuk om te doen. Eens zien wat zo'n paard nou interessante paadjes vind!
Ook stilstaan, duidelijk naar links of naar rechts kijken.... hij denkt dan na wat de leukste route zou kunnen zijn.... of wat zo'n dier dan ook denkt.

De andere was gewoon 'lastig'. En met lastig (hij wordt nu zeven) bedoel ik vele malen meer uitprobeerderiger als de oudere ruin. Dus moet je gewoon heel erg consequent zijn. Baas spelen noem ik het dus niet... wel een goede leider door die consequentheid. Dit is een paard wat heel duidelijk moet weten wat wél en wat niet toegestaan is... en daarna zal hij nog vele malen controlevragen stellen.

Blijf jij de leider, m.a.w.: je wint het door jouw overtuiging... heb je een gouden paard. Dit uitprobeerspelletje gaat hij dus vergeten. Oh ja... heeft wel wat voeten in de aarde gehad... )
Wat ik bedoel te zeggen is niet dat het dominante baas + dier verhoudingen zijn.
Je maakt afspraken met je dier... en op een gegeven moment is er een goed evenwicht. Jij vraagt dingen, hij doet dat. Hij wil graag dingen... en dat mag dan ook. Een wisselwerking. Maar die basis..... dat leiderschap, zul je moeten verdienen. Uiteindelijk heb ik nu een paard (wat ik drie jaar geleden nog niet zo geloofde) wat zó graag mij een plezier wil doen... dat ie alles zowat uit de kast trekt. En ik behoor dat te zien, en op juiste wijze te belonen.
En zo train je een kameraad voor de rest van zijn en jouw leven.
Dát is denk ik waar jij ook naar toe wilt.

Groet,

Wil.

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 21:06:


In de bieb hebben ze meer dan je denkt!
Ga maar vragen bij de bali, 9 van de 10 dat het in de centrale bieb aanwezig is en kan je het volgende week lenen.

Nils en Olly

Equi-Valent schreef op zondag 3 januari 2010, 20:25:


HA, dat moet je het paard vertellen, dat steeds tussen "zijn/haar vriendje/vriendinnetje gaat staan en anderen weg jaagd
Geen bezit misschien, maar het vind wel dat het de meeste rechten heeft

Nils en Olly

joop schreef op zondag 3 januari 2010, 16:13:


Ik kan er mij eerlijk gezegd wel iets bij voorstellen. (Niet dat ik het ermee eens ben.)
Ik rijd al een tijdje een dressuurpaard dat langere tijd getraind is geweest, door dé Belgische trots in de GP.
Dat paard functioneert simpelweg niet zonder minstens 30 kilo in z'n mond en liefst nog meer en als je hem dat niet aanbiedt, dan weet hij geen blijf met zichzelf.
Erg gek, maar dat paard loopt alleen onder enorme druk. Laat de druk vallen en hij is verloren, gaat staken, vertoont allerlei ongewenst gedrag, etc...
En ik ben dan de gek die hem persé zonder druk wil rijden. Je wilt het niet weten...
Ondertussen kan ik hem rijden met een compleet losse teugel. (maar licht contact is uitgesloten) Ik ben niet tegen een bit, maar moest deze van mij zijn, zou ik hem nu wel bitloos rijden. Maar een half jaar geleden was dat nog zelfmoord geweest. Paard flipt net op het gebrek aan druk, snappe wie het snappe kan...?

Laatst nog kwam ik in een discussie terecht met een leerling van betreffende GP-ruiter naar aanleiding van een wedstrijd die ik had gezien.
Ik maakte een opmerking over zijn teugelgebruik en dat ik het paard dat ik rijd, heel erg begrijp na die proef gezien te hebben.
Het antwoord van die leerling sloeg echt alles.
Hij stelde dat als dat paard alleen functioneerde onder zoveel druk, dat de oplossing simpel was. Ik moest hem maar gewoon die druk geven. Probleem opgelost!

Nils Vellinga schreef op zondag 3 januari 2010, 22:04:


Ik ben dan ook zijn baasje en niet van die andere paarden. Dus eigenlijk heeft hij groot gelijk .
Op het moment als ik met hem speel (tussen de kudde) vorm ik gewoon een kudde met hem. Dan is het hij en ik en daar hebben we niemand anders bij nodig.
Wat ik me eerder afvroeg was dat vroeger de afstand ongeveer 1 meter was voor de andere paarden. Omdat hij ze steeds wegjoeg, deed ik dat nu in de plaats omdat ze me vertelde dat hij anders de baas was.
Ging een hele tijd heel goed, totdat hij er nu ineens 4 meter ofzo van maakte.
Mijn vraag is dus eerder waarom maakt hij onze ruimte groter
Hij doet dit enkel als ik met hem bezig ben. Als ik gewoon tussen de kudde wandel zal hij dit niet doen.
Maar éénmaal men aandacht op hem is gericht zal hij de rest van de kudde heel duidelijk maken dat wij aan het spelen zijn en dat zij maar iets anders moeten gaan doen.

Anita Cats schreef op zondag 3 januari 2010, 19:18:


Ik rij liever drukloos. Ik geloof steeds minder en minder in die hele dressuurverhalen. We laten het ons allemaal collectief aanpraten. We gooien langzaam de ijzers eruit, het bit, de dekens en de stallen, maar we blijven wel keurig dressuren en als het ons dan toch ietwat tegenstaat gaan we op zoek naar de heilige graal bij de klassieke dressuur.

@ Frans, het wordt toch tijd dat we dat artikel eens afmaken over klokken en klepels in de dressuur

Dat tongbeen verhaal is gewoon een laatste strohalm van de pro-bitrijders om hun eigen manier van rijden voor hun eigen geweten goed te praten. Komen ze ook wel weer overheen

Ik ga mee met Arno, we hebben een dergelijk verhaal deels al op papier gezet en we moeten het nog verder uitwerken. Strasser heeft met haar verhaal wel mijn ogen geopend. En verder toen ik mij verdiepte in anatomie van het paard kwam ik erachter dat het afperken van de hoofd-hals houding, de spier in de schouder beperkt, waardoor het voorbeen moeilijker naar voren kan komen. Het allerbeste is gewoon je paard met losse teugel rijden, dan loopt een paard ontspannen en zal het paard zijn rug automatisch goed gebruiken.

Automatisch???? Ja vanzelf, helemaal vanzelf, zónder dat je er als mens wat aan hoeft te doen. Het is even slikken; nadat we al niet meer het middelpunt van het zonnestelsel bleken te zijn en de aarde om de zon draaide en niet andersom, bleek ook ineens dat de mens niet de kroon op de schepping was, maar één van de vele diersoorten en nu blijkt het paard zich óók nog te kunnen redden zonder ons ingrijpen. Ja het blijft lastig.....

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 22:25:


rangorde wsl?

Arabesk schreef op zondag 3 januari 2010, 22:28:

knip

knip

En hoe zit het dan met scheefheid? Ik volg je verhaal (en rijd altijd bitloos) maar ga jij van de veronderstelling uit dat het paard dit ook zelf oplost als je hem de tijd geeft?
Dit is wel een beetje iets anders dan ruggebruik, en toch ook weer niet. Wat denk je?

Arabesk schreef op zondag 3 januari 2010, 22:28:


Yep, dat gaan we deze winter doen.




Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Gudrun schreef op zondag 3 januari 2010, 22:33:

=

Ik kopieer even een stuk in van dat artikel:

Veel paarden komen in het rechtrichten-circuit terecht die zelden in hun leven meer dan 30 meter aan 1 stuk rechtuit hebben kunnen lopen. Een gemiddelde rijbak is immers 20 x 40 meter, wat betekent dat een paard maximaal 30 meter rechtuit kan lopen, voordat er weer een bocht aankomt. Zo ver komt het meestal niet, er worden voltes gereden, gebroken lijnen, slangenvoltes etc, waarbij een paard telkens niet meer dan enkele passen rechtuit mag lopen. Op menselijke schaal zou je dan iemand gaan rechtrichten die nooit eerder in zijn leven een ruimte te grootte van de badkamer uit is geweest. Als een paard scheef loopt, dan is daar een reden voor. Een pijnlijke hoef bijvoorbeeld of pijnlijke gewrichten. Natuurlijk kunnen we het paard rechtrichten en dwingen de pijnlijke voet evenzwaar te belasten als de andere voeten, maar net als met hoefijzers, zou dit slechts symptoonbestrijding zijn. Paarden die natuurlijk gehuisvest zijn lopen 24 uur per dag 7 dagen per week in de houding die ze zelf kiezen, dat is 168 uur per week. Het is een illusie te denken dat een paard scheef wordt wanneer er twee uurtjes per week iemand op rijdt die niet helemaal recht zit. Dat is net zoiets als veronderstellen dat je als mens volkomen scheef raakt als je altijd buiten bezig bent en dan 2 keer per week een half uurtje met twee emmers water rondloopt waarvan er eentje net iets voller is dan de andere. (Half uurtje in dit geval, want wij slapen en zitten de helft van een etmaal). Het wordt een heel ander verhaal als dat percentage "ruiter op de rug" fors omhoog gaat, en bijna alle beweging plaastvindt met die scheve ruiter op de rug. Voor veel paarden inderdaad helaas de werkelijkheid. Zeker in de winter, wanneer de meeste ‘sportpaarden’ op stal staan en óf onder een ruiter buiten hun box komen, óf in de stapmolen staan (waarbij ze geen stap rechtuit kunnen lopen), óf aan de hand geleid worden door de mens, maar zelden meerdere uren per dag zelf kunnen bepalen hoe ze lopen en met welke snelheid.

@ Frans, na januari heb ik ook weer tijd, gaan we het even afmaken

Arabesk schreef op zondag 3 januari 2010, 22:40:


Ik heb een hekel aan dressuurachtige dingetjes doen in een rijbak, dus ik kijk erg uit naar de rest van het artikel .