Cindy Helms schreef op maandag 4 januari 2010, 17:13:


Helemaal eens, en ik wil hier nog aan toe voegen: soms is op napraten gebaseerde nepkennis nog veel gevaarlijker dan onwetendheid. Mensen gaan bv een bit gebruiken omdat de tandarts zegt dat daardoor het tongbeen de rug kan versterken, of mensen verkondigen dat een paard een bit nodig heeft om de voorkant te ondersteunen, als het niet zo treurig was zou je je kapot lachen om die onzin.

Frans Veldman schreef op maandag 4 januari 2010, 18:35:


Oké, ik kan je volgen en ik zou dit ook allemaal willen weten.
Maar jij hoeft geen mens op je rug te dragen. En al helemaal geen tegenwerkend stuiter gewicht dat achterblijft in jouw beweging dus het voor jou extra zwaar maakt. Of een gewicht dat scheef op je rug zit/hangt.

Kun je dat ook even in een van jowu bekende uitleg verhaaltjes gieten?

Greetz!

Spirithorses schreef op maandag 4 januari 2010, 18:48:


Dit alles is geen pleidooi om maar op een verkeerde manier op je paard te zitten.
Ik ben er sterk voorstander van dat mensen ZELF leren beter te bewegen. Om al stuiterend en scheef zittend je paard te gaan gymnastiseren is ook niet de oplossing.
Het probleem zit hem in de mens, niet in het paard.

Zelfs dan nog. Hoe lang zit dat mens op het paard? Het maakt nogal wat uit of dit 8 uur per dag is of een half uurtje per dag.
Als ik iedere dag een half uurtje bezig ben om de stal uit te mesten, en daarbij de riek altijd in mijn rechterhand hou, (scheve belasting), krijg ik dan per definitie ergens last van?

En hoe zit het met een merrie die drachtig is? Daar hangt dan een scheef gewicht (mag aannemen dat het veulen niet volkomen recht ligt) maar liefst 24 uur per dag aan die rug te bengelen, bijna een jaar lang. Is de merrie daarna rijp voor de sloop?

Geef toe, het hele "scheef-is-een-probleem-verhaal" is gewoon niet zo helder, het rammelt aan alle kanten.

Hier MIJN oplossing om problemen te voorkomen:
1) Laat paarden zoveel mogelijk buiten lopen, en geef ze de ruimte. Leer ze omgaan met hun eigen lichaam. "Spel" is niet door de natuur voor de lol uitgevonden, maar een noodzakelijke activiteit om je lichaam te leren gebruiken. Dat is bij kinderen zo, en dat is bij paarden zo. Zet een veulen op stal en je kweekt een paard dat gedoemd is scheef te worden.
2) Ga niet te vroeg op die rug zitten. Een onvolgroeide rug symmetrisch belasten is veel erger dan een volgroeide rug scheef belasten. Scheefheid die verergert tijdens de groei is lastiger weg te krijgen dan scheefheid die ontstaat tijdens volwassenheid. Een rug die overbelast wordt met een perfecte verdeling zal toch scheef worden.
3) Zorg dat de verhouding belast-lopen:onbelast-lopen lopen zo klein mogelijk blijft. Dus een paard dat 24 uur per dag zelf kan lopen kun je twee keer zo lang berijden als een paard dat 's nachts op stal staat. Hoe groot die verhouding mag zijn daar kunnen we over discussieren. Wijzelf houden hier ongeveer 1:25 mee aan. Dus 1 uur rijden voor een paard dat 24 uur per dag zelf mag rennen, spelen, etc. lijkt ons geen kwaad te kunnen, zelfs als je geen perfecte ruiter bent.
4) Zorg dat je zelf fit bent en in vorm. Het is idioot om te gaan "rechtrichten" om vervolgens met 30 Kg overgewicht op je paard te ploffen.
5) Zorg dat de gewichtsverhouding klopt. Je kan niet 100Kg aan gewicht op een paard zetten dat nog geen 400Kg weegt. Doe iets aan je gewicht, of neem een zwaarder paard.
6) Gymnasticeer jezelf. Als JIJ de oorzaak bent dat je paard scheef wordt, dan moet je niet het paard gaan gymnasticeren maar jezelf. Dit is zo logisch dat iedereen dat zou moeten begrijpen.

Bovenstaande regels gevel wellicht aan waarom sommigen problemen krijgen met paarden, en anderen niet.

En ik geef volmondig toe dat dit geen wetenschappelijke basis heeft, maar meer te maken heeft met gezond verstand.

Waarbij er niets mis is met "rechtrichten", maar verkoop het niet als absoluut noodzakelijk WANT ieder paard is scheef, want daarvoor ontbreekt gewoon iedere logica.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Frans Veldman schreef op maandag 4 januari 2010, 18:35:


Ik ga d'r niet eens op in. Tegen zoveel eenogigheid, elke zin weer, kan ik niet op. Het kost mij teveel energie en ik heb helemaal geen zin om tijd te steken in het verzamelen van argumenten. Denk lekker je eigen ding. Doei.

Spirithorses schreef op zondag 3 januari 2010, 19:45:


Ja die binding heb je inderdaad nodig. Maar dat heeft volgens mij niets met spiritualiteit te maken. Maar zoals Pien schrijft heeft het met lichaamsbewustzijn te maken en de andere dingen die ze beschrijft. En ik WEET dit al wel langer, maar om het te ERVAREN en toe te passen, dat is nog wat anders. In september heb ik een cursus gevolgd en daar heb ik beter leren kijken naar de lichaamstaal van de paarden. Maar het grootste probleem is mijn eigen lichaamstaal.

De week voor Kerstmis gaf mijn paard me een heel duidelijk voorbeeld.
Het lukte me maar niet om haar puur op lichaamstaal een overgang te laten maken van draf naar stap. Ik had hier al erg veel op geoefend, maar 't lukte gewoon niet met haar, terwijl het met de ruin wel gaat. Ik deed nochtans de juiste bewegingen volgens mij.

Op het moment dat ik het opgaf maakte ze plots wél die overgang. Ik was stomverbaasd, want ik had niet het besef dat ik iets gedaan had. En zij keek naar mij zo van "ah, is het dat wat je me vertelt..." Toen ik er even over doordacht, kwam ik tot de conclusie dat ik alleen maar DEED alsof ik me ontspande. Pas toen ik het opgaf verdween het grootste deel van mijn spierspanning en ik ben ervan overtuigd dat ze daarop reageerde.

De laatste maanden heb ik heel wat indringende ervaringen gehad, die mijn kijk op alles aan het beïnvloeden is en komen er innerlijk heel wat dingen los, wat ik erg vervelend vind, want het gaat gepaard met heel wat emoties waar je niet echt blijf mee weet. (euh, ik ben niet depressief of zo hoor, mijn wereldbeeld is aan het schudden)
Dat openstellen is echt iets wat ik nog moet leren toelaten, op dat gebied sta ik nog niet ver, slechts af en toe een glimp. Maar ik merk dat de paarden daarop reageren. Het geeft een fantastisch gevoel als je die binding voelt, maar is tegelijk ook wel beangstigend. Als ik terugkijk zijn de meest goede momenten van mijn leven net die momenten waarop je gewoon voelt en niet probeert te denken of verklaren.
Maar als je je volledig openstelt ben je uiteraard ook erg kwetsbaar en het is niet leuk om het deksel op de neus te krijgen. Met paarden lukt het al wat beter, die zijn altijd eerlijk hé?
En ik denk dat dat niet enkel mijn probleem is, maar dat veel mensen bewust of onbewust een muur rond zicht bouwen. En om die weer af te breken... En wat daar dan uit gaat komen...

En net zoals Lettfeti zijn er ook bij mij 100den vragen waarop ik geen antwoord heb maar ik denk dat ze stellen en erover discusiëren al een stap in de goede richting is.

Lena,
die wat zwaar op de hand overkomt zeker?

clarissa ruijgrok schreef op maandag 4 januari 2010, 9:39:


Hier was ik al bang voor.......... Vrouwen praat


Nils en Olly

Frans Veldman schreef op maandag 4 januari 2010, 18:35:


Ik denk, als jij straks een goed artikel wilt neerzetten over dressuur, dat je er dan goed aan doet om je in de biomechanica te verdiepen en dit dan uitgebreid in je artikel uit te leggen.
Alleen zeggen 'het is allemaal maar flauwekul' komt niet erg geloofwaardig over.


Je kunt je afvragen of jullie paarden er inderdaad geen last van hebben. Het kan heel goed zijn dat jullie dit helemaal niet voelen namelijk.

Lettfeti schreef op maandag 4 januari 2010, 16:40:


Zoals Pien al zei, is gronden maar een onderdeel van een veel groter ding. Eigenlijk is gronden de overgang van, afgedwaald zijn in gedachten naar weer zintuiglijk bewust worden van alles om je heen (en in jezelf). Dat laatste kan je gegrond noemen, of mindfulness, of helder gewaarzijn, of kijken met zachte ogen, of wakker en alert. Hoe je het ook noemt, alles verloopt kalmer en meer in harmonie en met meer tevredenheid, of je nu met je paard bezig bent of wat dan ook doet.

Luna vanmiddag bijvoorbeeld, had enkele stops bij het van huis af gaan. Ik liep naast haar door de sneeuw door het jonge bos. Telkens stopt ze en luistert. Dit gedrag heeft ze niet op de terugweg. Mijn interpretatie van haar gedrag bepaald mijn reactie, en met gegrond zijn ziet dat er stuk zachter uit. Gegrond zijn geeft mildheid en vaak ook andere oordelen voor wat er aan de hand is. Van huis af, was ze vanmiddag meer onzeker. En wat doet een paard bij meer onzekerheid, wel die gaat stil staan luisteren. Mijn kalme meeluisteren helpt dan, vederlicht gingen we telkens verder. Kwamen bij de fiets en crosten toen door de stad heen, Helder gewaarzijn is niet alleen voor de poëtische landschappen, dat is iets dat ik de gehele dag probeer te zijn.

Groet, Michiel