Ellen2 schreef op maandag 4 januari 2010, 13:46:


Hoe kan het dan dat als ik met iemand samen rij, heerlijk aan het kletsen ben en heel erg onopgemerkt bezig ben, dat ik juist dan het meest ontspannen rij en het best de signalen van het paard opvang?
Als ik alleen ben en zo ontzettend mijn best doe op alles wat hier geschreven word over gronden, dan is het bij alles wat er gebeurd wég. Een eend die opvliegt en hoppa er spannen zich spieren aan. Een auto die er aan komt sjeezen en ik zie al voor me wat er allemaal fout kan gaan.
Rij ik met iemand samen, dan heb ik daar geen last van. Die auto is al langs voor dat ik mij dingen ingebeeld heb, van die eend schrik ik niet. En paardenbeest hoeft maar aan welk snode plannetje te denken en ik heb hem al door

Wat voor mij persoonlijk in het hele bovenstaande verhaal (gronden) meespeelt is de band met je paard. Ik heb mijn verzorgpaard heel er moeten leren kennen, hij is niet echt eenvoudig te doorgronden. Drie jaar terug liep ik er meer naast dan dat ik erop zat, nu rij ik hem bitloos (en dat had ik echt nooit gedacht) en zijn we zó op elkaar ingespeeld. Ik heb het gevoel dat we samen en elkaar hebben leren gronden. En dat ik op een ander paard toch weer een heel eind terug sta en meer op mezelf terug moet vallen.

Groetjes Karin

Karin schreef op maandag 4 januari 2010, 20:28:


Eh, volgens mij kun je ook te veel je best doen...

Net zoals eerder in het topic ook al genoemd werd over het ontspannen zijn en doen alsof...

Als jij je heel hard aan het focussen bent op bv. 'gegrond zijn', stel je je onbewust eigenlijk minder open voor andere dingen.
Tenminste, da's zoals ik het zie, het is lastig uitleggen.

Een beetje het idee van niet kunnen slapen en steeds tegen jezelf zeggen 'je moet nu in slaap vallen, over een paar uur moet je weer op' en dan heel hard je best doen om te ontspannen en in slaap te vallen - wat vaak juist dan niet lukt.

Monique Meijer schreef op maandag 4 januari 2010, 16:24:


Heb ik hier een hele tijd geleden al eens over geschreven. Ik hoorde er het eerst over vertellen van een Duits meisje dat met ons mee naar Eddy Druppel is gereden. Ik vind het wel geen mooie rijstijl. En krijgen die Rai-paarden écht geen rugproblemen?

Marianne

Lena schreef op maandag 4 januari 2010, 19:54:


Nee hoor, gewoon eerlijk. Het ergste wat je kan overkomen is een gedachte. Zonder geachte geen muur maar wel een mooi mens met gevoelens die altijd ook weer oplossen en dan even slapen, lachen en morgen fris weer op.
Wie zei zoiets ook al weer ... michielsonjabarend

Karin schreef op maandag 4 januari 2010, 20:28:



Omdat je dan heel erg in je hoofd gaat en gaat beredeneren wat er allemaal kan gebeuren etc. Als je in je hoofd zit verlies je contact met jezelf, zit je óp het paard in plaats van 'erin'.


Lekker kletsen, wat lachen ---> ontspanning, niet in je hoofd dus.

En ook dat is te verklaren: naarmate je meer op elkaar ingespeeld raakt groeit het vertrouwen, wederzijds gevoel, de zekerheid. Dan kun je in dat gevoel blijven en hoef je niet in je hoofd te gaan.


Groetjes terug, Pien

Karin schreef op maandag 4 januari 2010, 20:28:


Ik herken dit heel erg. Vooral als ik alleen ben, ben ik erg bezig om alles zo goed te doen, dat ik eigenlijk heel gespannen zit en zie (bijvoorbaat) allerlei rampen gebeuren. Eigenlijk zelfs als ik niet alleen ben. Toen ik (nog jong en gezond was:)) bij Pien les had, wist zij mij er altijd goed op te wijzen. Ademhaling zat hoog, schouders niet ontspannen of ik spande mijn kaken, er was niets dat het getrainde oog van Pien niet zag. Ik heb er veel aan gehad. Als ik op een paard zit check ik de punten regelmatig om te zien of ik (nog) ontspannen zit. Maar ik ben er nog lang niet....

Merel Stoffers schreef op maandag 4 januari 2010, 20:36:


Dan weet je ook hoe een paard leeft terwijl het alles opmerkt. Het zegt ook dat je paard jouw rust nodig heeft, als je afgeleid bent komt dat rustiger over.


Ja dat is 1 punt, de extra concentratie. Het andere punt is dat het even duurt, als je net begint met bewust te zijn als een paard, ha ha zachte ogen dus, dit nog niet gelijk ontspannen aanvoelt, het duurt even voordat en door gaat stralen in alles wat je doet. Sommigen worden zich plotseling bewust van allerlei ongemak in hun eigen lijf, alhoewel dat vooral optreed bij mensen die stil op een meditatiebankje gaan zitten. Oei we zweven af ...

Christel Provaas schreef op maandag 4 januari 2010, 19:38:


Tsja, omgekeerd is dat eveneens van toepassing.
Ik stel de vragen serieus, en je hebt een serieuze mogelijkheid om mij te overtuigen dat dit hele rechtrichten een missling link is op PN. Mijn mening hierover is veel minder sterk dan die over hoefijzers of zo. Ik stel gewoon vragen, zie raadsels waar niemand een antwoord op weet, en heb wat moeite met het idee dat de natuur een incompleet product aflevert waar de mens zijn reparatiedrift op moet botvieren om het te fixen. In het verleden is dit steeds een fiasco gebleken, dus ik ben gewoon wat sceptisch.


Tsja. Dit soort reacties doen mij denken aan een geloof. Als je het over God wilt hebben krijg je van gelovigen ook net zo'n soort reactie.
Als dit hele verhaal geen geloof is maar er gewoon eenduidige argumenten beschikbaar zijn, dan lijkt het me niet zo'n moeite om ze hier weer te geven, zodat we erover kunnen discussieren. En je een goede kans hebt me te overtuigen.

Ik heb geen aangeboren afkeer van hoefijzers, noch van rechtrichten. Mijn uiteindelijke opvattingen zijn gewooon een optelsom van argumenten. Nou zit die wat betreft rechtrichten helemaal niet zo gek ver weg van neutraal, dus het enige dat ik nodig heb is een stel steekhoudende argumenten die de balans doen omslaan.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Peet schreef op maandag 4 januari 2010, 20:02:


Waarom denk je dat ik zo'n artikel niet al 5 jaar geleden heb geschreven?


Je mag van mij meer verwachten dan dat. tenzij je de indruk hebt dat ik zo nu en dan in een vlaag van bevlieging een stuk tekst in elkaar draai en naderhand wel uitzoek of ik ook nog een argumentatie kan verzinnen?


Precies. Het kan ook goed zijn dat de paarden dit niet voelen. Je kan natuurlijk volhouden dat er een probleem is dat noch wij, noch de paarden zien, maar misschien kan de conclusie dan ook wel zijn dat er geen probleem IS?

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Frans Veldman schreef op maandag 4 januari 2010, 21:31:


Volgens mij heeft de natuur een compleet product afgeleverd, tot het moment dat de mens er absoluut op wilde zitten.
Gymnasticeren en rechtrichten heeft niets meer te maken met het beeld van de moderne dressuur, Frans. Maar het is echt wel noodzakelijk en dan basseer ik mij niet enkel op boekskes maar ook op eigen onderzoek en ervaringen.

Frans Veldman schreef op maandag 4 januari 2010, 21:35:


weet je wat je nail is bv"'
Dat gore vriendje eddy d bv .
Ik ben er nog steeds van overtuigd dat geen paard t beter heeft dan bij jullie.(of mij )
Dat is jullie spijkert!!
Zoals ik jullie heb gezien in jullie beleving en dan je zo laten beledigen.
Nou in mn andere post ben ik al weg,maar ik waarschuw jullie,
Jij frans en ilona hebben juist zo een mooie onbevangenheid omtrent paarden.
Kijk uit voor mensen zoals eddy en arabesk.
Dat zijn de griezels en veroordelen mensen.
Ik weet dat jullie zo niet inelkaar zitten.
Ik heb jullie gezien.
Liefdevol .
Zeker !
Ik ga jullie missen.
met een warme afscheid van trudy

Monique Meijer schreef op maandag 4 januari 2010, 16:24:


Ik denk dat ik de zelfde focus het meest belangrijk vind als de Rai ruiters. Alles vanuit het paard begrijpend rijden en zo leert het paard vanzelf alles wat het moet weten en kunnen. Dat neemt niet weg dat voor een scheef paard naar een oplossing gezocht moet worden, of je nu zigzaggend naar boven crosst of de stijve kant vaker oprekt in de bak of rond bomen slalomt. Wie kan objectief zeggen wie er meer rugproblemen heeft? Een avontuurlijker rijstijl zoals Eddy voorstaat lijkt me beter voor de rug dan een rondje bos stappen.

Frans Veldman schreef op maandag 4 januari 2010, 19:23:


Al eens op een grote fokkerij gaan kijken waar intensief gefokt wordt?
Je mag ze proberen te vinden hoor, de merries die na enkele veulens nog rad lopen en hun rug goed kunnen gebruiken.
Of zie je liever een filmpje van zo'n 19 jarige merrie die pakweg 14 veulens op de wereld heeft gezet? Ik heb er eentje lopen, van scheef gesproken. Beestje kan überhaupt geen rechte lijn meer lopen.
En zelfs onze andere merrie die we als 6-jarige van een fokkerij hebben gekocht, heeft snel problemen met de rug, mede door de 2 veulentjes die ze al heeft gehad.



Totdat je een paard tegenkomt dat laat is opgeleerd, geboren is op de flanken van een Ardense berg, 24/7 buiten loopt, en amper/niet gereden wordt... en dat na jaren kreupel lopen, door training ineens wel weer rad loopt en blijft lopen.
En dat ook nog eens onder dezelfde ruiter. Ook toeval zeker?
De enige factor die veranderde was in deze 'training'.
Ook weer heel erg gek dat dat paard opnieuw begint te kreupelen op een moment dat het langere tijd niet meer getraind kan worden, wegens een ziekte.
En zo ken ik er nog wel.


Jij wil een artikel schrijven waarbij je de situatie van jouw paarden wil veralgemenen. Prijs je gelukkig dat jij blijkbaar geen problemen hebt met jouw paarden. Maar om dan maar elk paard met jouw paarden te vereenzelvigen, gaat me precies nogal ver?
Ik heb ook dieren voor wie het minder een probleem zou zijn dat ze minder gegymnasticeerd worden en naar mijn inschatting gerust redelijk probleemloos een leven als boscrospaard zouden overleven. (Niet dat ze daarmee recht zouden zijn, maar soit.) Maar dat is nou ook niet bepaald basis voor een wetenschappelijk onderbouwde conclusie.

groetjes
Ans

Frans Veldman schreef op maandag 4 januari 2010, 18:35:


Frans organiseer de hr. bodt eens voor een dag, een overdekte bak en 8 betalende ruiters, is voldoende. Dan zie je met je eigen ogen dat na een half uurtje modieus doen, paarden beter gaan lopen. Het ziet er veel mooier uit in ieder geval, zoals paarden in de wei ook soms heel mooi lopen en dan nu onder de ruiter. Lijkt me een goede ontwikkeling, die souplesse die je dan ziet. en dat louter het gevolg van rechtrichten, voorwaarts vragen en een ophouding.

Groet, Michiel