Anita Cats schreef op donderdag 7 januari 2010, 16:29:


Binnenachterbeen lijkt verder onder in te komen in galop maar zou in steunname samen moeten zijn met buitenvoorbeen. Terwijl dat buitenachterbeen alleen komt te staan.
Kijk ik even verder in detail hoe de beenzetting tijdens een piroutte is.

Cindy Helms schreef op donderdag 7 januari 2010, 17:10:


pirouette dus, t'was alweer weg voor ik die e erbij kon zetten.

Cindy Helms schreef op donderdag 7 januari 2010, 17:11:


Fases korter op elkaar maar ook buitenachterbeen komt even alleen te staan, binnenachterbeen komt verder onderin, maar wel samen met buitenvoorbeen.

Anita Cats schreef op donderdag 7 januari 2010, 16:24:


Anita, het ging hier over de situatie waarin Jack Frans naar links duwt en Frans vervolgens meer naar rechts gaat zitten.
In dat geval moet je enkel en alleen met de teugels werken c.q. de voorhand corrigeren.
Zodra je ook maar iets met je been gaat doen en buiging e.d. gaat vragen, werkt dat al door in je zit en dus in de rug van het paard. En dat moet juist even niet in die situatie. Het paard moet zelf zijn balans hervinden en dan ben je op dat moment even nièt bezig met gymnastiseren.
Gymnastiseren kan weer zodra het paard z'n balans weer hervonden heeft en je als ruiter weer recht op je paard zit.

Cindy Helms schreef op donderdag 7 januari 2010, 17:17:


De galop mag idd niks aan veranderen, Maar doordat we ze zo ver op de achterhand hebben is er veel druk van het voorbeen af. en we draaien om het binnenachterbeen heen, waar we ook zelf meer druk op hebben gelegd door onze houding, (lang binnenbeen). Buitenachter duwt naar voren, wat binnenachter word opgevangen.
Ben ook benieuwd naar de exakte drukverdeling.
Anita

Sorry niet zo begrepen!
Anita

Anita Cats schreef op donderdag 7 januari 2010, 20:21:


ja ik ook hoor, drukplaat analyse zou een mooi beeld kunnen geven. Maar pirouette is volgens mij een extreem voorbeeld. Maar wel een mooie! Ik denk niet dat bovenvernoemde paarden al klaar zijn voor een pirouette, zoals hun problemen allemaal beschreven zijn. Maar tijdens die pirouette lijkt mij zeer zeker ook binnenachterbeen het zwaarder te verduren te krijgen (als drager en as).
Toffe discussies dit hoor!
Even dit nog: ik heb ooit iets geschreven over Totilas, heel veel mensen hadden mijn opmerking wel verkeerd begrepen (en mogelijks hadden ze gelijk dat ze hem verkeerd begrepen hoor) toen, maar ... ik heb vandaag getracht om hem constant op pauze te zetten om zijn beenzettingen te fragmenteren om mijn redevoering hier te kunnen staven, wel ... ik geraakte makkelijker wijs uit de beenzetting van een spanjaard tijdens garrocha dan van die van Totilas!

Cindy Helms

Ik begrijp niet helemaal wat je bedoeld, die discussie ging over takt?
Wat opvallend is bijTotilas, is dat het voorbeen vele malen hoger komt dan het achterbeen. Alhoewel ik hem pas zag en het leek gelijkmatiger.
De spanjaarde ben ik niet zo dol op, spektakel, is wat ik zie, en grof gereden. Prachtige paarden/achterwerken, sterke paarden, maar de omgang om te zien is voor mij niks.

Nog even de galopsprong, het binnenachterbeen springt veel verder onder de massa/gewicht, of dat nu in de arbeids galop is of de verzamelde galop of een pirouette. Het binnenachterbeen heeft meer te dragen omdat die verder onderkomt/spring dan het buitenachterbeen, wat meer Achter de massa is.
Maar goed, heb mijn wijntje op en ga zo een tukkie doen, anders verslaap ik me morgen weer.
Anita

Anita Cats schreef op donderdag 7 januari 2010, 22:26:


Dat eerste deed nu even niet veel ter zake, maar het viel me vandaag wel op dat inderdaad die takt niet steeds klopte als ik de beelden ging fragmenteren. Soit.
Bij dat tweede ja inderdaad, maar je mag ook niet onderschatten wat dat buitenachterbeen op zijn alleen moet kunnen doen. Sommige paarden zullen het ook op dat been lastig hebben om moglijks individuele redenen, net zoals binnen vooraan.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 7 januari 2010, 12:13:


Ok, da's tenminste duidelijk. Het grasland, midden in het bos,kwam pas in de buurt toen de bokpartij al aan de gang was en op het pad was het lastig draven vooral wanneer je ernaast loopt We zaten er nl. niet op.
Maar ik begrijp je punt. Dank u voor de tip...

Ik vrees dat we op dit moment dus maar beter even niet teveel 'buiten de deur' moeten doen. We hebben gewoon de mogelijkheden niet om de energie er van tevoren uit te halen. Geen binnenbak. Paden glad en onregelmatig, een nog niet geheel genezen paard én een nieuw paard zonder al teveel ervaring in het bos.

Wij kunnen nu zelfs niet met de auto bij de paarden komen en moeten een stukkie wandelen om bij ze te kunnen komen. Wij raken onze energie zo iig al wel een beetje kwijt.

In het kader van de vraag of het wel nodig is om je paard ervan te overtuigen dat jij de (alpha)leider bent, lijkt me dit een heel interessant boek:

Paarden liegen nooit
De kern van passief leiderschap
Mark Rashid

Beschrijving (bron: http://mediaboek.nl/product/24338_Paarden%20liegen%20nooit?lang=nl ):

"Als je op basis van een vertrouwensrelatie met je paard wil samenwerken kun je beter een passieve leider dan een alphaleider zijn. Mark Rashid beschrijft in dit boek overtuigend hoe je de passieve leider van je paard kunt worden.
In Paarden liegen nooit zet Mark Rashid vraagtekens bij de overtuiging dat je een 'alpha leider' zou moeten zijn om met paarden te kunnen werken. Na bestudering van in het wild levende paarden kwam Mark tot de conclusie dat er in veel kuddes sprake is van 'passief leiderschap'. De passieve leider is het paard waar de andere leden van de kudde graag in de buurt willen zijn.
Een alphaleider domineert de kudde door middel van angst en intimidatie en houdt de andere paarden onder controle door te dreigen, te slaan en te bijten. De passieve leider is betrouwbaar, duidelijk maar vriendelijk."

grt,
karen

Karen Koomans schreef op vrijdag 8 januari 2010, 1:53:


Hey Karen

Dit is nu echt wel waar ik naar opzoek was. Ga dadelijk men bestellijst aanmaken.

Grt
Wendy