Frans Veldman schreef op maandag 18 januari 2010, 22:46:


Tamelijk vreemd argument Frans.
Wie bijft zit zeggen als een hond al zit?

Piet schreef op maandag 18 januari 2010, 23:14:


Ik denk dat hier toch 'het wegvallen van druk' wordt bedoeld als rust.

En dat wordt inderdaad vaak gebruikt (druk opvoeren in fases, bijvoorbeeld)
Daarbij zorgt het wegvallen van de druk voor het verschil, daarnaast kun je dan nog belonen...

Op die manier kan ik je wel volgen, maar zolang het consequent wordt toegepast hoeft die druk al snel zeer minimaal te zijn, en heb ik er totaal geen problemen mee (en of dat nh is of niet kan me niet schelen, eigenlijk). :)

Karen Koomans schreef op maandag 18 januari 2010, 23:05:


Bij paarden precies eender. Het is niet de bedoeling om de rest van zijn leven "rust" te geven als hij netjes de bocht om gaat, keurig van gang wisselt, etc.
Het gaat natuurlijk om het aanleren.


Toch heb je, in ieder geval bij het aanleren, wel een signaal nodig dat hij het goed heeft gedaan. Als jij ZIT zegt (eenmalig zoals je zegt) en je bent een tijd aan het freubelen om dat zitten voor elkaar te krijgen, dan moet je wel iets veranderen zodra hij gaat zitten. Dat KAN het ophouden met freubelen zijn...

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail"

Piet schreef op maandag 18 januari 2010, 23:14:


Precies! Als hij eenmaal zit, dan geef je "rust"....

Alleen bij honden is het natuurlijk ook leuk om te gaan gillen "goed zo", en hem op zijn lijf te gaan kloppen, enzovoorts. Bij een paard werkt dat minder goed. Vandaar het advies om "rust" te geven zodra het paard een nieuw command goed uitvoert, de meeste mensen doen dan automatisch het goede, gewoon even neutraal zijn.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail"

Merel Stoffers schreef op maandag 18 januari 2010, 23:18:


Niet perse. Correcter is om te zeggen dat je de cue laat vallen. Dat KAN druk (contact) zijn, maar natuurlijk ook een verbaal commando, een aanwijzing op afstand, of wat dan ook.

Ik snap eerlijk gezegd de discussie niet zo. Het is toch vanzelfsprekend, ongeacht de discipline die je volgt, dat je de cue laat vallen zodra je paard het gewenste vertoont?
Hoe je dat dan verder noemt, ach... What's in a name?

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail"

Frans Veldman schreef op maandag 18 januari 2010, 23:35:


Oh ja, uiteraard, ik rekende een stemhulp oid voor het gemak ook al tot druk hoor...

Ander vraagje aan diegene die dit ter sprake bracht: hoe zou je het dan anders willen of kunnen doen?

Frans Veldman schreef op maandag 18 januari 2010, 23:35:


Ja, daar ben ik het mee eens, dat is vanzelfsprekend. Maar dat is niet wat ik ter discussie probeer te stellen.

Als het laten vallen van de cue (ofwel het geven van rust) het enige is dat je doet, en je paard stopt daardoor met het uitvoeren vd oefening en ervaart dat mogen stoppen met de oefening daadwerkelijk als belonend, dan vond hij (dus) de oefening toch niet leuk?
Omdat als de oefening als leuk wordt ervaren, het mogen stoppen met de oefening (dus) geen beloning kan zijn.... STOPPEN met iets LEUKS kan toch per definitie niet als belonend worden ervaren.

Ik stel niet aan de orde of het toepassen van "rust als beloning" werkt of niet... Ik wéét dat het een effectieve manier kan zijn.

Mijn vraag/discussiepunt is:
Wil je graag zó trainen dat het dier (meestal) plezier heeft in dat wat je van 'm vraagt? (het antwoord hierop kan en mag ook "nee" zijn!)
Als je antwoord daarop "ja" is, dan is rust als beloning toch eigenlijk automatisch uitgesloten?

Heb ik het zo beter uitgelegd?

grt,
Karen