Eva Saegerman schreef op dinsdag 19 januari 2010, 22:45:


Kweenie zeker of we elkaar hier nog begrijpen of juist niet... Voor de zekerheid, ommisverstanden te voorkomen: de uitleg was niet aan jou gericht.


Als dat je al duidelijk was, euh... beschouw dan deze opmerking maar als niet geschreven !

grt,
Karen
collega clicker-instructeur, maar dan (vooral) mbt honden

Karen Koomans schreef op dinsdag 19 januari 2010, 22:27:


Ik wil deze vraag ook graag in het algemeen stellen. Als je geen voerbeloning gebruikt, wat gebruik je dan wel als motivator wanneer je je paard iets (aan)leert?

Binnen de wetenschap van leerprincipes, in welk quadrant van motivators valt jouw belangrijkste/meest toegepaste motivator dan?

*positieve beloning*: je voegt iets toe, dat het gedrag zal versterken. Bijvoorbeeld, een voerbeloning.
*negatieve beloning*: je neemt iets onaangenaams weg, het wegvallen versterkt het gedrag. Bijvoorbeeld, het laten vallen van teugeldruk zodra het paard als reactie op die druk doet wat je vraagt.

*positieve straf*: je voegt iets toe, zodat het (vertoonde maar door jou ongewenste) gedrag wordt ontmoedigd. Bijvoorbeeld, je geeft je paard een tik, wanneer hij niet doet wat je vraagt.
*negatieve straf*: je neemt iets weg, zodat het (vertoonde maar door jou ongewenste) gedrag wordt ontmoedigd. Bijvoorbeeld, je loopt met paard aan de hand naar een wegberm, om hem daar even lekker te laten grazen. Een paar meter vóór het gras, loopt je paard in zijn haast om bij het gras te komen zo'n beetje dwars door jou heen. Je draait om, en loopt (met paard natuurlijk) wég van het gras. Even later probeer je het opnieuw, je paard mag pas daadwerkelijk grazen als hij ook die laatste meters jouw ruimte respecteert (zo niet, pas je opnieuw negatieve straf toe).

grt,
karen

amar schreef op woensdag 20 januari 2010, 9:58:


Ik kan niet voor anderen antwoorden, maar wel vertellen hoe dat bij mij en mijn paard zit.
Mijn streven is dat mijn paard ervan overtuigd is dat mijn vragen correct beantwoorden leuk is. Vanuit die overtuiging komt het maar zelden voor dat het paard NIET doet wat ik vraag (natuurlijk moet hij de vraag wel begrijpen).

Toch, het kan voorkomen! Ik heb dat op dit moment zelf bij de hand. Door omstandigheden heb ik mijn paard Fálki de afgelopen circa 2 jaar niet gereden. Kort geleden ben ik voor het eerst weer gaan rijden. Ik ben tegen het probleem aangelopen dat Fálki bleef vragen (noem het gerust zeuren) of hij mocht racen. Mijn antwoord was nee. Wat Fálki toen deed is gelukkig niet dat er vandoor gaan, maar hij ging druk doen en dribbelen, briesen, "ja"-knikken (druk doen met z'n hoofd). Ik wilde hem laten stappen en het is me niet gelukt.

Mijn idee was, als Fálki nou een paar passen stapt, dan ok, dan mag hij daarna, maar dan op míjn initiatief, een stukje racen.
Fálki gaf wel gehoor aan mijn vraag "langzamer", maar geen seconde door te gaan stappen, alleen maar door nog langzamer te dribbelen.
Naar mijn vraag "halthouden" luisterde hij ook direct goed, maar vandaar uit wegstappen lukte me niet (meteen weer in dribbel).

Wat ik heb gedaan is afstappen, nadat Fálki goed geluisterd had naar mijn verzoek "halthouden". Ik ben naar huis gelopen, met Fálki loslopend. Vlak nadat ik was afgestapt kalmeerde hij. Hij had kunnen wegracen, ik gaf hem géén signalen dat hij bij mij moest blijven. Hij deed het niet, ik denk deels omdat hij te onzeker is om helemaal in zijn eentje ergens naar toe te rennen, deels omdat zijn associatie "bij Karen blijven als ze op de grond staat of loopt = belonend" heel sterk is.

Ik heb het opnieuw gaan (buiten)rijden nu weer even uitgesteld om in de tussentijd te werken aan het verbeteren van Fálki's respons op mijn verzoek "stappen".

Ik weet niet of Fálki mijn vraag om te gaan stappen niet begreep (het kan zijn dat hij wel "langzamer" begreep - hieraan gaf hij ook goed gehoor - maar niet letterlijk STAPPEN, dus een ander gebruik van zijn benen vergeleken met heel ingehouden dribbelen.... Het kan ook zijn dat hij het wél begreep maar het niet deed, omdat hij daarvoor te opgefokt was in zijn wil om te gaan racen.

Dus nee, ik leer mijn paard niet dat hij ongevraagd de leiding mag nemen. Wat ik wél doe is mijn paard leren dat hij gerust iets mag vragen, dus aangeven waar hij zin in heeft om te doen. Mijn antwoord is heel vaak "ok, dan gaan we dat doen". En soms is mijn antwoord "nee", nu niet". En als mijn paard dat "nee, nu niet" niet accepteert dan ervaar ik dat als een probleem, dat ik moet zien op te lossen.

grt,
Karen

Karen Koomans schreef op maandag 18 januari 2010, 23:51:


Ok, mijn paard vind het geweldig om op het strand te gaan crossen. Als je dan met het crossen stopt wordt het niet als beloning ervaren. Echter, als ik mijn paard doorlaat crossen zodat die aan het eind van de dag dood neervalt...

Ok, ander voorbeeld. Mijn paard vind het ontzettend leuk om te springen, laat ik hem zolang doorspringen totdat niet meer kan stappen?

Mijn paard vind appuyeren ge-wel-dig, hij doet zó uitermate zijn best en hij gaat he-le-maal showen. Blije ogen, oortjes erop 'daar gaan wij weer baas!!!' Moet ik hem dan zolang laten doorgaan totdat zijn benen om zijn benen heen gewikkeld zijn?

Mijn paard vind het geweldig om door het water te gaan, moet je urenlang door het water heen gaan omdat hij het zo leuk vind?

Kortom, aan alles komt een einde en niemand kan doorgaan zonder een welverdiende pauze. Ik vind mijn werk ook heel leuk om te doen, maar om dat te doen moet ik ook pauze nemen tussendoor. Ik vind het een leuke discussie, maar je kan eindeloos hierover doorgaan. Daarnaast noem ik het liever ontspanning, ik blijf continu ontspanning opzoeken voordat ik met iets begin wat aanspanning van het lichaam (en geest) verlangt. Dat bouwt vertrouwen en zekerheid op, waardoor het paard zich er een stuk prettiger bij voelt in zijn gehele werk. Dat er wel eens dingen misgaan, achja nobodies perfect en die dingen horen er gewoon bij.

Zover mijn mening...