Piet schreef op dinsdag 26 januari 2010, 11:51:


Met een pupje ga je werken van zodra hij thuis binnenkomt :)* Een veulen gooi je met mams op de weide en wacht tot ie vier jaar is

Piet schreef op dinsdag 26 januari 2010, 11:51:


Precies. En voeg daaraan nog toe wat we van Conrad geleerd hebben.
Mocht er nog een ietsiepietsie spanning zijn, niet verder gaan!
Die spanning uit zich nog in het optillen van de staart en mestgeurtjes verspreiden... (wat omschrijf ik dit netjes he?? )
Achteruit laten stappen met voor de allereerste keer een zadel erop, of later voor de 1ste x een ruitergewicht.... is altijd aan te bevelen.
Mochten er geen signalen zijn van spanning maar paard gaat tóch ontploffen... zal ie dat never nooit achterwaarts doen, maar wél voorwaarts.

De ervaring leert dat als opzadelen en opstijgen echt spanningloos verloopt en als normaal zijnde geaccepteerd is.... er echt geen bokpartijen of zo volgen.

Groet,
Wil.

IJzers...... het einde!

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 26 januari 2010, 12:17:

KNIP

Die laatste zinnetjes: hoe waar zeg!! Iets wat ik never nooit heb begrepen...
En na die vier jaar moet 't ook in 2 weken rond kunnen sturen en bereden kunnen worden.. of nog erger: in drie dagen zadelmak! Jaja.....

IJzers...... het einde!

Karen Koomans schreef op donderdag 21 januari 2010, 23:29:


Is dat zo?
Er zijn even veel onderzoeken geweest waarbij net het omgekeerde wordt besloten, of dat het geen verschil maakt.
Alle dieren (mensen inbegrepen) kunnen iets potverdorie héél rap leren als de positieve straf maar hard en duidelijk genoeg is. Ik kan honderd-tig voorbeelden aanhalen waarin mensen die positieve bekrachtiging gebruiken oneindig veel trager gaan én het dier het daarom uiteindelijk niet beter heeft geleerd dan met negatieve straf of beloning. Er zijn nogal wat andere factoren die een rol spelen nààst de vorm van beloning of straf.

1/ Het is de ontvanger die de waarde van een beloning (of straf) bepaalt.

Jij kan wel vinden dat je paard op een bepaald moment moet werken voor een wortel, maar als je hem een inspanning laat doen (zoals een jong paard doen draven onder het zadel) dan is de kans dat hij het stilstaan leuker vindt dan de wortel véél groter.
.
Omgekeerd: je kan wel ontkennen dat jouw paard niet gemotiveerd kan worden door bvb een voerbeloning, maar dan moet je gewoon maar eens om je heen kijken hoeveel mensen (met een heleboel écht "leiderschap" over hun paard) niet eens beginnen met voer uit de hand te geven "omdat hun paard daar zo opdringerig van wordt".

2/ "Pavlov is always sitting on your shoulder" (Bob Bailey)

Een paard is een dier dat miljoenen jaren-oude instincten en emoties heeft, die op elk moment, ook tijdens het leerproces, je proces van "operant conditioneren" kunnen overschrijven en tegenwerken, van sloomheid over ongenoegen tot agressie.
Het is iets waar je constant alert over moet blijven. Zelfs de beste trainer ontkomt er niet aan.

Meer nog: jouw omgang met hem (overal en altijd, je paard leert niet alleen van je als je tegen jezelf zegt: "nu is het les" - "je paard wéét niet wanneer het telt en niet telt" (Pat Parelli)) draagt daaraan bij. Als jouw geschiedenis samen met hem er één is waarbij je paard weet dat hij op je kan rekenen en de dingen duidelijk zijn, dan zal je paard toch nog dingen voor je doen die je eigenlijk niet "hebt verdiend" op die eerder zeldzame moment dat je alles gronding verknoeit - en omgekeerd.

(Btw, als iemand anders dit al eerder zei, vergeef me, ik ben niet door alle pagina's gewaad).

mvg,
Inge

Karen Koomans schreef op zaterdag 23 januari 2010, 22:30:


Inderdaad - je paard gaat naar een oplossing zoeken om van dat vervelende gevoel in z'n mond vanaf te raken; het is het feit dat het vervelend is dat hem doet op zoek gaan. De oplossing kan hij maar vinden omdat van alle mogelijkheden er maar één is waarbij hij van dat gevoel vanaf raakt, namelijk als jij op het moment dat hij het juiste gedrag vertoont, loslaat.
Het is het loslaten dat hem zegt wat het juiste antwoord is (en het werkt belonend, want hij is van dat gezeur vanaf), maar het is het gezeur dat hem ertoe aanzet om een antwoord te gaan zoeken.

Dat "gezeur", die druk dus, moet dus wel belangrijk genoeg voor hem zijn om ervan af te willen - als het iets is waar hij bij in slaap kan gaan staan vallen omdat het maar een beetje lastig is maar verder makkelijk te negeren, dan gebeurt er niks.
Er gebeurt ook niks als je je paard niet duidelijk zegt "ja, dàt is het!" - als hij probeert (naar voor, naar onder, naar links, naar rechts, naar boven, naar achter) maar je laat nooit los, dan geeft hij het op de duur op om nog iets te proberen.
Kortom: aan de ene kant moet de druk groot genoeg zijn, aan de andere kant de beloning - als daar geen duidelijk verschil tussen is, gebeurt er niks. Je kan binnen die twee gegevens gaan schuiven: als je druk héél groot is, kan je beloning wat kleins zijn. Als je beloning heel groot is, hoeft je druk maar minimaal te zijn om al een reactie te krijgen - en alle gradaties daartussen.

mvg,
Inge

Wil schreef op dinsdag 26 januari 2010, 13:06:


Snap ik niet goed?
Pête die ging vroeger alleen maar achterwaarts en omhoog. (Die had het record 100m achterwaarts op haar naam, denk ik.) Ik heb haar voorwaarts nooit idioot weten doen.

Piet schreef op dinsdag 26 januari 2010, 7:02:


Ik denk dat we in de praktijk ongeveer hetzelfde doen, maar het in theorie anders benaderen (?).

Bijvoorbeeld als je schouderbinnenwaarts vraagt in draf, trainer op de grond.

Als dat de oefening is die ik vraag, click en beloon ik ook altijd voor een goede uitvoering. "Click" na 2 passen of na 25 passen, of eerst 10 passen, dan weer een stukje rechtuit, gevolgd door weer 10 passen -- dat ligt eraan wat het paard al kan en naar welk einddoel ik toewerk.

Maar: om uberhaupt deze oefening te kunnen uitvoeren, moet het paard een aantal andere oefeningen kennen en goed uitvoeren. Bijvoorbeeld: eerst stil blijven staan terwijl jij positie kiest ten opzichte van het paard (voordat je de oefening inzet). En van stap of stilstand in draf aangaan op jouw signaal.
Die oefeningen (oefening = het resultaat van training) beloon ik dan niet meer. Zou ik dat wel doen, komen we er nooit aan toe om daadwerkelijk schouderbinnenwaarts in draf te doen. Immers na iedere click mag het paard stilstaan om zijn beloning in ontvangst te nemen, en beginnen we dus daarna opnieuw (al dan niet met dezelfde oefening).

grt, karen