Zoals beloofd heb ik zonder zadel op Kiyasa gereden en er ook nog een stukje van laten filmen.
Ik vond het best spannend omdat ze zo smal is maar het ging beter dan ik had verwacht. Vooraf had ik wel een riempje vastgemaakt waar ik me aan vast hield voor het geval dat ik niet goed mijn evenwicht zou kunnen houden.
Ik heb zo min mogelijk met mijn benen tegen haar buik gedrukt en haar niet aangespoord. Kiyasa haalt wel precies dezelfde grappen uit en weer wiebelt mijn linker been. Dus ik ga daar meer op letten.
Door de spanning vooraf vergat ik mijn cap op te doen die heb ik normaal altijd op.

Hieronder het filmpje. Ik stop vrij plotseling omdat Kiyasa's grote vriendin uit de paddock wordt gehaald zodra Sietske dan uit het zich is raakt Kiyasa in paniek en dan wil ik liever niet op haar zitten.

http://www.youtube.com/user/arinabezemertje

Tips en opmerkingen zijn welkom!

Het college zaterdag gehad. We hebben het boek aangehouden, ik heb geprobeerd aan de docent uit te leggen dat er ook een andere interpretatie is, maar dat lukte niet echt. Voor de andere studenten was het ook allemaal heel verwarrend, ik was niet de enige die er moeite mee had.

Ik heb nog lang zitten puzzelen, maar denk dat het verschil tussen de uitleg van Karen en Nathalie en die van Inge (en Egon) is dat de eersten uitgaan van de getrainde (het paard) en de anderen van de trainer.

Ik zal nog een keer het voorbeeld van het kind met de driftbui aan de eettafel proberen te ontrafelen (zonder vooroordelen):

Dit is sec de opgave: Kind krijgt driftbui aan tafel. Ouders sturen het kind weg. Rust wordt hersteld. Het kind zit liever op zijn kamer dan aan tafel, maar dat beseffen de ouders niet.

Kind als trainer:
Kind krijgt driftbui en oefent zo druk uit op zijn ouders. Ouders sturen het kind weg. Rust keert weer (de druk verdwijnt) = negatieve beloning.
Ouders als trainer:
Kind krijgt driftbui, ouders sturen het weg en ontnemen het zo aandacht, eten en gezelschap = negatieve straf.
Kind als getrainde (paard):
Vertoont gedrag (driftbui), wordt door de ouders weggestuurd en mag naar zijn kamer = positieve beloning.
Ouders als getrainden:
Blijft hetzelfde als kind als trainer = negatieve beloning.

Dit wordt omschreven als het ¨ritssluitingeffect¨ beide partijen hebben voordeel en daardoor wordt de situatie in stand gehouden.

En dan nog het aspirine innemen bij hoofdpijn. In dit geval zijn trainer en getrainde dezelfde persoon.
Hoofdpijn oefent druk uit, persoon neemt aspirine, hoofdpijn verdwijnt = negatieve beloning.

Ik denk dat ik het aardig door heb. Kan ik nu mijn thuisopdrachten gaan maken.

Els.

ik zie ook wel heel veel humor: zowel bij je paardje als bij jezelf! Leuk: probeer in ieder geval DAT erin te houden!
Ik heb een welsh K van intussen 9 en zie ontzetten belachelijk veel vergelijking: ben ook aan het zoeken geweest naar waarom en hoezo. Intussen wat bang geworden (doordat ik van andermans paard viel) en toch vol blijven houden: ik kreeg meer en meer het idee, dat mijn paardje mij 'te pakken ' nam: als zij maar dreigde met (in haar geval rug bol maken en met hoofd tussen de voorbenen bokken!!) reageerde ik daar preciez op, wat haar het best uitkwam: uit angst hield ik dan maar op, of ging ik een gang langzamer. Velen zeiden mij 'door te moeten pakken' tot een pak ransel aan toe... Maar zo ben ikzelf niet: ga nooit de confrontatie aan, maar ben meer een mediator.... Allerlei wegen heb ik bewandeld: misschien had ze wel pijn?

Uietindelijk heeft mijn lange geduld gewonnen: ik heb haar NOG beter leren kennen en haar 'truukjes' leren doorzien: ik weet een paard kan geen truukjes bedenken, maar in ons geval was het gewoon een optelsom..... van haar kant!

Bij mij hielp (en helpt nog steeds, want jahoor, ze heeft intussen erg goed leren optellen ) om haar op het moment van óndeugd' iets te doen te geven met dat deel van haar lichaam waar ze de 'ondeugd' mee uithaalt: in jouw geval, zou ik haar niet weg laten komen met deze idiote sidekicks, maar ik zou haar direct (en timing is het allerbelangrijkst) een draai om de achterhand gaan vragen: dan heeft ze haar achterbenen hard nodig op de grond! Als ze schopt met links, direct eigen rechterbeen naar achterleggen, iets neus naar rechts vragen, druk geven tot ze haar achterbenen neerzet en een mooie draai om de achterhand maakt. Niet vanuit boosheid (maar dat zie ik ook niet bij jou) maar gewoon vanuit een hele consequente opdracht: als jij dat doet, dan moet je van mij...... Maak er een oefening van, geen vrijblijvende reaktie van haar kant: geef het een consequentie!

Je moet natuurlijk eerst uitsluiten, dat het vanuit pijn is, maar als ze zonder zadel dezelfde truukjes uithaalt, ligt het daar denk ik niet aan.
Zie het als truukjes: lach erom en verander het in een oefening, waarbij ze moet nadenken over wat ze doet: geef haar na afloop van elke oefening genoeg tijd, om erover na te denken en bij die van mij helpt het eigenlijk altijd.
Achteraf gezien, is het toch een manier van doorpakken (ik liet altijd veel teveel HAAR zin krijgen) maar dan wel op een manier waar ikzelf achter kan staan!

Succes, Bianca