Natuurlijk moet een paard het been accepteren. Het feit dat het paard er extreem moeite mee heeft, is echter wel een signaal. Want laten we wel wezen: rijden met de benen is nu niet de meest subtiele vorm van rijkunst. Een paard dat nijdig wordt op het been heeft daar een reden voor, die niet altijd in de sfeer van "geen zin" hoeft te liggen.
Ik heb hier zo'n paard met een zeer kort lontje, die woedend wordt op mijn porrende benen en ooit stakend in mijn schoenen begon te bijten. Ik kan dan wel vinden dat hij dat been toch moet accepteren, maar bereik ik daar die verheven status van versmolten eenheid mee?
Nee.
Hij zal zijn redenen voor de afkeer hebben, hoe onnavolgbaar ook, dus moet ik de reden weghalen en slimmer zijn. De oplossing zit bijvoorbeeld in het rijden op gewicht- en zithulpen (billenknijpen), dat komt veel minder hard binnen, is logischer voor menig paard, zeker zo'n sensibel typje, er hoeft niks ge
desensibiliseerd te worden, paard is veel happier met geen gepor aan zijn buik, ruiter is happy omdat hij haast onzichtbaar kan rijden. En het is nog esthetisch verantwoorder ook.
Training/gedrag
