Anja Seijn schreef op maandag 22 februari 2010, 17:38:


Ik zie het helemaal voor me! Bij Kiyasa geld als je haar rijd dat als ik opstap ik gelijk een kant moet opsturen want als ik vanaf de eerste seconde niet haar stuur stuurt ze mij.
Ik rij ook veel figuren enz. maar wat ik ook doe is balkjes en stoelen in de bak en dan slalommen tussen de stoelen in stap en in draf en balkjes draven en ertussen door rijden. stoppen achteruit terug enz. Dan houd ze haar aandacht erbij. Als haar aandacht weg is als ik op de balkjes afrij struikelt ze erover, zo van waar komen die balkjes ineens vandaan? Dan roep ik yaas opletten!
Dus ja ik herken het heel goed! Jammer dat ze niet in haar eentje naar buiten wil want dat vind ze het leukste.

marianne laenen schreef op maandag 22 februari 2010, 20:24:


Ja tuurlijk, ik weet wel dat ik op dat gebied met mijn gat in de boter ben gevallen. Maar ik werk ook met andere rassen hoor. Fjorden, quarters, Ijslanders, ... Je past jezelf helemaal aan aan het paard en je legt je verwachtingen ook anders. Supergevoelige paarden zijn sneller weg met nieuwe dingen, maar kunnen ook sneller panikeren, stressen, ... als ze het even niet begrijpen. Een koudbloed doet er gewoon wat langer over, maar wordt niet druk van een foute meer of minder.

Cindy Helms schreef op maandag 22 februari 2010, 19:10:


Waarschijnlijk Buck, die is aan de lange lijnen nog niet eerder aan Piet blootgesteld (wel een keer een les onder zadel, accent lag op klein achterwaarts, appuyement en piaffe-achtige aandraafsels, verzameling dus). Voor Buck is het verplaatsen naar achteren gezien zijn bouw moeilijk en dus belangrijk. Aan de lange lijnen heeft hij er minder moeite mee dan onder zadel. Ik hoop dat Piet ons daarin nog wat verder kan brengen, die grens oprekken en wellicht ook de schouderfunctie verbeteren.

Mijn merrie van 9 jaar, draver, heb ik sinds een week. Het artikel over wijken voor druk lijkt mij juist, mijn paard luistert overigens wel goed, loopt los mee, stopt als ik stop, en ik wil dit verder uitbreiden,maar als ik moet beginnen met aaien heb ik een probleem. Ze houdt nl niet van aaien. Oren in de nek, schrikken, weglopen. Dus hoe pak ik dat gondbeginsel aan??

Ben benieuwd naar reakties/ervaringen..

groetjes,

Jessica

Karen Koomans schreef op maandag 22 februari 2010, 20:26:


Dank je wel Karen, want dat is inderdaad ook mijn boodschap naar anderen toe. Onze jonge hengst Invierno bv daar kan je een bom achter smijten, kan je staan knallen met een zweep. Die verzet geen voet. Maar hij weet wel perfect dat hij op een subtiel handgebaar (laag) achterwaarts moet. Daarbij hoef ik hem nu niet eens meer bij aan te raken. Het is echt te trainen met een goede timing van beloning. En geen enkele mogelijkheid verloren te laten gaan. Zelfs bij paarden die volledig afgestompt lijken te zijn.
Met Invierno start ik deze lente. Dit gaat ook niet op 1-2-3 hoor, nope geduld is een schone deugd. Tevreden zijn met kleine stapjes een andere

Christel Provaas schreef op maandag 22 februari 2010, 20:37:


Daar gaat ie je zeker mee kunnen vooruit helpen hoor. Laat je me het weten, want ik ben benieuwd naar zin advies?
Ik wist dus niet dat hi ook lessen gaf onder het zadel. Aanrader?

Anita Cats schreef op maandag 22 februari 2010, 17:49:


Waarom ik met barebackpad reed is om te controleren of Kiyasa ook zonder zadel dit gedrag vertoonde of dat ze zonder zadel het ineens verdwenen zou zijn. Als ze met barebackpad dit niet zou doen zou ze dus last van het zadel hebben.

Ik ben ook aan het oefenen met de druk van mijn been tegen haar buik. Vandaag had ik les en de instructrice liet voelen dat als ik aan het proberen was mijn benen van haar buik
te houden ik juist meer ging wiebelen. We hebben nog in stilstand geoefend met rustig mijn been gewoon losjes tegen haar buik te laten rusten en dat ging prima.

Ja ik zat er redelijk vrijblijvend en ook aarzelend op omdat ik nog een beetje bang was of alles wel goed zou gaan. Ik dacht dat het een blooperfilmpje zou worden. en liet mee meer meehobbelen dan ik normaal doe.


Plezier heb ik zeker! kijk maar hoe ik moet lachen als Kiyasa zo driftig met haar been schopt.

Hoi,
Mag je haar wel borstelen enzo?

Hallo Jessica,

Welkom hier.

Wij hebben ook zo een draver ook een merrie. Die moest vanwege haar achtergrond ook een tijdje ontdooien, als ze draver fok of trainingstal als achtergrond hebben dan merk je vaak dat ze het gewoon nooit geleerd hebben om gewoon gestreeld te worden door een mens. Daarnaast merk ik dat de paarden ons vaak te lomp en direct vinden in het benaderen. Ik vraag dus altijd of ik ze mag aanraken. Dit klinkt heel zweverig maar is het niet. Ik raak hun pas aan als ze mij hebben aangeraakt. Dus steek meestal
mijn hand uit, of sta gewoon voor ze en als zij dan mij hebben aangeraakt dan raak ik ze pas aan soms willen ze gewoon heel dicht bij je staan maar aanraken gaat nog net even te ver. Als je bij sommige van mijn kruidjeroermenietjes te lomp bent kan je het de eerste week wel weer vergeten om in de buurt te komen, ze hebben mij aardig opgevoed daar in.
Ook de locatie waar je aait/krabt maakt veel uit. Veel paarden vinden de achterhand geweldig maar vinden het hoofd, hals, buik te indringend. Dit zijn natuurlijk ook de meest kwetsbare plekken bij zelfbehoud in de natuur.

Coulash schreef op maandag 22 februari 2010, 14:15:


Kiyasa heeft veel humor als je dat zo kan noemen. Ze is in elk geval best slim en verzint heel vaak iets anders. Ik moet vaak om haar lachen en zij misschien wel meer om mij


Ik ben bang dat als ik dat ga vragen ze gaat vechten en je een soort spelletje van wie is de sterkste krijgt. Ze is een enorme volhouder. Ik negeer het voorlopig en vraag haar gewoon voorwaarts.

Kost even tijd maar dat lukt wel, Is mij gelukt dan jou ook Als je ze wel mag borstelen ben je al iets verder. Mag je haar halster aandoen?

Cindy Helms schreef op maandag 22 februari 2010, 20:31:


Nu heb ik geen koudbloeden, maar ik merk ook duidelijk het verschil bij een Andalusiër of een Fries
Bij Nolasco moet je hele kleine bewegingen maken, de kleinste ziet hij en reageert hij op, terwijl bij Jeen kun je op je hoofd gaan staan en dubbeltjes (10 eurocentjes) poepen en dan kijkt hij je droog aan "pffffff ... wat doe je nu weer?"
Ik vind dat heel leerzaam, je moet zelf gaan zoeken en je wordt er zelf alleen maar slimmer van, toch?

Karen Koomans schreef op maandag 22 februari 2010, 16:50:


Ja ik weet het nu ook zeker dat het mijn benen zijn. Ik zit de filmpjes helemaal uit te pluizen. Wel leerzaam om jezelf te zien. Vandaag heb ik les gehad en is er al aan gewerkt om mijn benen stiller te krijgen dus ik ga weer oefenen. Want juist als ik mijn benen van haar buik af probeer te houden ga ik wiebelen met mijn been.
(Kiyasa is ook geweldig en heel leuk, ik heb veel plezier met haar)

Kiyasa kent het woord drrrraf en weet heel goed wat dat betekent, maar als ik maar per ongelijk heel even met mijn been haar buik raak maakt ze weer een halve draai. Ze kan dan zo beledigd blijven staan dan zet ik tjoep, tjoep, tjoep en dan gaat ze alsnog.

Clickertraining is al bekend bij mij en Kiyasa en dat werkt heel goed!


Ik heb al een idee voor het volgende filmpje nu alleen nog de filmploeg regelen. Met dank aan mijn broer voor het filmen en het altijd helpen en mee lachen met Kiyasa.

Ik vind jou zo leuk en goed met Kiyasa.
Daar kan menig doorgewinterde paardentrut heel erg veel van leren.
Petje af.