Wat ik de afgelopen jaren geleerd heb, is dat je aan paarden die het een en ander geleerd hebben, dus al een eindje verder zijn in wat mensen voor hen bedacht hebben in hun natuurlijke of onnatuurlijke trainingstraject, en als het die paarden met begrip en respect voor hun wezen is aangeleerd (en nee, ik gebruik bewust niet het woord "natural"), dat je het verschil niet kan zien. Een paard is een paard is een paard, en als paard en mens op elkaar afgestemd zijn dan straalt dat van de combinatie af, wat ook de gebruikte methode is geweest.
Mensen leren nu eenmaal op verschillende manieren - individuele paarden ook. Je kan er als horseman alleen maar op vooruit gaan door je niet te beperken tot één "methode" - als het werkt, dan werkt het, simpel. Ga eerder eens op zoek naar wat er goed aan is in bepaalde methodes, en bekijk of je dat niet kan gebruiken.

Alle methodieken passen namelijk in één grote, maar multiculturele leertheorie (waarvan de basist operant conditioneren is ("the behavior of organisms"), maar waar er nog andere factoren meetellen ("the misbehavior of organisms") en we weten er nog lang niet alles van.
Wist je dat David Lichman, 5 sterren PNH-instructeur, jàren gecombineerde zeehonden/paarden-clinic heeft gegeven, met een clickertraining-instructeur? Of kijk eens naar Steffen Peters, die dressuur combineert met wat hij weet van clickertraining, of Beezie Patton Madden, voor jumping. Al de rest valt gezellig samen onder operant conditioneren. Bob Bailey zegt vaak genoeg als hij vertelt over ABE: "we didn't do clickertraining, we were just doing operant conditioning in the most efficient way".

Welke methode je ook noemt, zeggen dat dit of dat niet 'natuurlijk' is is onzin - we zijn allemaal onderdeel van de natuur, en we kunnen elkaar ongeveer begrijpen en gedaan krijgen wat we van elkaar gedaan krijgen omdat we op elkaar lijken, niet omdat we verschillen. Het gaat fout op die plaatsen waar we vergeten zijn hoezeer we op elkaar lijken.

"We patronize the animals for their incompleteness, for their tragic fate of having taken form so far below ourselves. And therein we err, and greatly err. For the animal shall not be measured by man. In a world older and more complete than ours, they are more finished and complete, gifted with extensions of the senses we have lost or never attained, living by voices we shall never hear. They are not brethren, they are not underlings; they are other Nations, caught with ourselves in the net of life and time.""
— Henry Beston

De verwijzing die ik deed naar "the behavior/misbehavior of organisms":
"The Behavior of Organisms. An Experimental Analysis" (Skinner, 1938) is Skinner's eerste boek waarin hij de principes vastlegt voor wat hij operant conditioneren noemt.
Twee studenten van hem schreven later een paper, die "The Misbehavior of Organisms" heette: http://psychclassics.asu.edu/Breland/misbehavior.htm (Breland&Breland, 1961), waarbij ze ingaan op hun vaststelling dat dieren terugvallen op natuurlijk, aangeboren gedrag, en hoe dat de OC-werking beinvloedt. Bob Bailey (hun assistent toen) legt het op
http://www.clickersolutions.com/articles/2002/drift.htm nog eens uit (autovertaling naar het Nederlands: http://translate.google.com/translate?js=y&prev=_t&hl=en&ie=UTF-8&layout=1&eotf=1&u=http%3A%2F%2Fwww.clickersolutions.com%2Farticles%2F2002%2Fdrift.htm&sl=en&tl=nl).

Overigens, - voor wie echt denkt dat clickertrainers (nah ja, OC trainers) zich niet bezighouden met wat het wezen is van de diersoort waar ze mee werken - één van de gevleugelde uitspraken die circuleren bij clinics en workshops van mensen als Ted Turner en Ken Ramirez is "rule number 1: know your species".

sierd schreef op zondag 28 februari 2010, 12:21:


Nou, dan heb je geluk gehad. De meeste maneges werken vanuit de knhs traditie, is die is nogal...hoe zal het s netjes zeggen beperkt, zeg maar.
Er is nog zoveel meer interessants te leren, nog zoveel meer zachtheid en begrip, dan wat ze op de meeste maneges vertellen.
Maaaar, op een énkele manege komen ze wel verder, ja.

Inge Teblick schreef op maandag 1 maart 2010, 8:58:


...moet natuurlijk zijn: "Alles valt gezellig samen onder operant conditioneren."

Niet begrijpen, lachen, vermoedens.
Ja, hier kan ik niks mee. Het verder doorrijden van het paard, gaat gepaard met anticiperen op hetgeen je onder je voelt. Dat begeleiden, naar een paard dat gedragen gaat lopen. Doordat er meer gevraagd wordt is het van belang dat het paard zijn gewicht goed gaat verdelen. Het is juist erg mooi om samen met het paard dat te bereiken, en wat daaruit voortvloeit is een goede gang en een werkwillig paard.
Lach maar verder en spreek je vermoedens maar uit, ik vind het prima.
Ik kan niet meer doen dan uitleggen waarom en hoe ik het doe.
Anita

Het jargon is inderdaad tenenkrommend en totaal ondoorzichtig voor een 'buitenstaander'.
Iemand wiens vrouw dressuur rijdt, heeft er een maandelijkse column over gehad in een of ander landelijk ruiterblad. Demanvan noemde hij zich en hij hekelde de onlogica van uitdrukkingen als "hij loopt door mijn rechterbeen", "hij valt om in de wending" en "hij vloeit niet naar mijn hand toe".
Van de andere kant vind ik teksten als "in je kracht staan" of "vanuit je centrum denken" ook nogal wenkbrauwfronsers.