joop schreef op maandag 8 maart 2010, 14:11:

Op zich is de vergelijking van Kluger Klaus wel weer onbedoeld treffend.
Bij auto's met stuurbekrachtiging dient het gemak de mens, het geeft zelfs een vals gevoel van veiligheid, maar je hebt minder feeling met de weg. Een rauwe rallye-auto laat jou werken, maar je voelt wel precies wat er tussen de banden en het wegoppervlak gebeurt.

Ik zat sinds dit weekend ook met iets in mijn hoofd, wat misschien wel binnen dit topic thuis hoort.

Ik heb net een fijn weekendje zee achter de rug. We waren daar met 6 man en zijn enkele keren op het strand gaan rijden. De paarden waren daarbij grotendeels eigen paarden van mensen uit mijn gezelschap. (voornamelijk jonge springpaarden) En dan waren we ook nog met 2 die daar manegepaarden hebben gehuurd.
Nu lag het tempo op onze strandritten allesbehalve laag.
Zelfs de manegepony's die ik daar mee kreeg en dat toch gewend zijn, werden ontzettend heet zodra ze in de gaten hadden wat de bedoeling was. 2 van de 3 die gereden heb, bleven daarbij wel redelijk goed luisteren maar 1tje maakte er blijkbaar een ere zaak van om al die springpaardjes eruit te lopen. En zodra er een ander paard langszij kwam, stak die nog een tandje bij. (daar zat niks anders op dan gewoon laten gaan tot hij door had dat de rest niet meer volgde) De eigen paarden waren over het algemeen wel beter te stoppen.
Maar ik denk dat de meeste mensen uit ons gezelschap wel ergens eens moment gehad hebben, waarop ze zelf niet meer in staat waren om te vertragen. (Gelukkig had niet iedereen dat moment gelijktijdig ) Maar laat ik het er op houden dat ik het idee had dat het niet altijd even gecontroleerd ging. En dat iedereen zijn handen behoorlijk vol had om dat jonge geweld een beetje in toom te houden. (redelijk letterlijk dus)

En naar aanleiding daarvan vroeg ik mij af in hoeverre je zoiets bitloos zou kunnen doen?
Of voor mijn part met een bit, maar dan zonder hard te worden in je handen?

Ik ben eigenlijk van plan om volgende keer mijn eigen merrie ook mee te nemen. En normaal gezien kan ik die altijd stoppen ongeacht wat de rest van de groep doet en zonder dat ik daarvoor hard in mijn hand moe worden. Ik kan haar normaal gezien wel laten stappen terwijl de rest van de groep weg galoppeert.
Maar toch heb ik zwaar mijn twijfels of dit zomaar zou lukken met haar in zo'n situatie.
Nieuwe spannende en wijdse omgeving, veel wind, tempo dat een stuk hoger ligt dan een gewoon 'door het veld'- galopje. Dan wordt ze te heet, denk ik, om haar nog te kunnen controleren. (mevrouw is half volbloed voor iets.)

Toen ik gisteren weer thuis kwam, heb ik eens even de proef op de som genomen en ben ik wachtoefeningen met haar gaan doen in het veld. Weg galopperen (maar sneller dan handgalop) en dan op de rem, een heel stuk stappen en weer weg etc... Daar wordt ze héél heet van.
En ik was daar eigenlijk niet zo blij mee. Ze begon te bokken om nog sneller te mogen in galop en terugkomen ging naar mijn gevoel veel te traag. Blijven stappen doet ze dan weer wel netjes.
Ik zit nu te bedenken hoe je dit nog beter zou kunnen trainen?
En is het überhaupt haalbaar om altijd met een zachte hand je paard onder controle te hebben in zo'n situatie en om te kunnen stoppen te midden van een groep crossende paarden?

joop schreef op maandag 8 maart 2010, 14:11:


Joop, hoe weet jij dit?

grt,
Karen

Ans Jondral schreef op maandag 8 maart 2010, 19:07:



Imo hoort dit topic zeker hier thuis. Ik heb hem gestemt naar training maar hij staat nu nog in de kroeg...

Ik denk dat wanneer je met meer paarden bent je altijd een bepaalde mate van handicap kunt hebben, wanneer ze elkaar opfokken. (Evenals je profijt kunt hebben van het rijden in een groep)

Mijn pony had altijd wel een prima stop, ik was soms diegene die mee ging met drukke paarden. Ik heb nu een poos niet gereden en de rem is al een stukkie minder bevestigd, dat ik moet ik toch weer even 'ophalen' - en dan is het ook zo weer terug.

Ik denk dat het zeker goed is om oefeningen te doen als die jij beschrijft. Het is alleen heel belangrijk om dat te finetunen. Mijn ervaring is dat dat scherpe en hete vaak samengaan. De kunst is dan om die drukte te laten afvloeien, en die scherpte te behouden. Dus echt weer heel bewust de ontspanning opzoeken.
Mijne bokt tegenwoordig ook als ik de spanning te veel opbouw (zelf niet ontspan, niet genoeg loslaat of dingen vraagt waar hij te enthousiast van wordt) - en dan is het natuurlijk eigenlijk al te laat - dat had ik eerder moeten aanvoelen.

Met een bit kun je makkelijker minder netjes rijden, heb ik het idee (lastig uit te leggen), maar ook dan stop je ze echt niet als ze gaan. (Ik heb al eens gevlogen op een pony met een gigantisch shankbit...)

Arina Bezemer schreef op zaterdag 13 februari 2010, 20:25:


Heb je zelf al nu iets in gedachten Arina?
Het lijkt me een leuk paard, die je het één en ander wil duidelijk maken. En eigenlijk blijft ze daar nog beleefd bij hoor. Ga eens kritsich kijken en voelen. En misschien toch eens een fysio/osteo erbij om dan op een gymnastischere manier aan de slag te gaan.
Ze heeft by the way dezelfde kleur als onze Enamorado. De enige mooie kleur vos die er bestaat (volgens mij dan toch).
Jullie zijn een goed duo met het nodige gevoel voor humor, is me nu wel heel duidelijk geworden.

O R S

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

Nils Vellinga schreef op dinsdag 9 maart 2010, 0:00:


Brrr, neeje...
In volle galop?

Ans Jondral schreef op maandag 8 maart 2010, 19:07:


Volgens mij héél simpel. Niet aan zoiets mee doen, tot je je paard in zulke situaties wel met zachte leiding onder controle kan houden.

Mij vind je never nooit niet op een rit zoals jij beschrijft. Allereerst word ik daar zelf doodsbang van en ten tweede is mijn vaste rijpaard de eerste die debiel gaat lopen doen in zo'n groep. Op een vreemd paard is al helemaal geen optie, die ken ik niet, hij mij niet. Geen denken aan dat ik zonder kleerscheuren dat zou overleven, dus begin ik er niet aan.

Uiteindelijk zou zoiets wel te trainen zijn, al speelt het karakter van je paard wel mee. Je hebt paarden die niet warm of koud worden van het tempo of pit van de mede paarden. Raakt je paard er wel heftig van, dan moet je dat voorbereiden. Misschien wel zoals je zelf uit hebt geprobeerd, maar dan beter en vaker oefenen. Het terugkomen uit het hoge tempo moet voor het paard dermate aantrekkelijk zijn dat hij daar liever voor kiest dan voor doorrennen.
En uiteindelijk moet je je ook gewoon afvragen wat slim is om te doen. Als ik jou beschrijving lees, dan vind ik het gewoon dom klinken. Dom in de zin, dat de groep niet goed op elkaar afgestemd was, het tempo té hoog (anders verliest niet iedereen een keer de controle), de paarden en ruiters niet goed genoeg bij elkaar passen en opgeleid zijn. Een keertje hard is leuk en het strand leent zich daar zo fijn voor. Maar voor mij niet op die manier.

Groetjes Karin

Cindy Helms schreef op maandag 8 maart 2010, 23:54:

Ja het zadel lag te ver naar voren en ze irriteert zich mateloos aan mijn wiebelbenen.


Ik heb haar ook al gevoeld zoals je ons zaterdag hebt geleerd en voelde dat haar broekspieren wat harder waren dan de rest. Kiyasa heeft er alleen een hekel aan als je overal aan haar wil zitten. Ik ga samen met mijn broer haar nog verder onderzoeken aan de hand van het naslagwerk. Dan kan hij haar vasthouden en helpen.
Als ik wat geks vind laat ik de osteopaat weer komen.
De oefeningen die jij zaterdag liet zien doe ik al met Kiyasa. Ze vind dat ook leuk om te doen. Ik heb al een kaptoom waar ik ook mee rij op het filmpje.

Ben ik met je eens! Kiyasa is best donker van kleur ze heeft wel overal witte haren. Niet van ouderdom maar ze is een beetje stekelharig.

Dank je. Ik vind Kiyasa echt heel leuk! Zij mij ook af en toe