Duidelijk, dit snap ik . Ik kan me voorstellen dat het paard van een onzeker, zoekend iemand inderdaad erger verknipt kan raken dan het paard van een zelfverzekerde eigenaar die op te voorzien momenten uithaalt. Het is de inconsequentie die (de band met) het paard nekt.

Waar ik wel moeite mee heb, is het benoemen van de mens als 'de jager' die het paard wegstuurt en hem daarna weer bij zich roept terwijl het paard al had gedacht: "okee, dood mij maar". Dat vind ik erg overtrokken en het spoort m.i. ook niet met de realiteit.
Ik ben geen fan van join-up spelletjes omdat het te gemakkelijk veel te langdradig wordt toegepast, maar wegsturen dmv heup indraaien, vind ik geen jager-actie maar gewoon goede communicatie. Want waar zit het verschil met een stapje achteruit zetten omdat je langs wil? Dan ben je toch ook niet als een jager bezig? Het gaat er bij mij niet in dat een paard dat zo ervaart.