Erg mooi om te zien. Is het breedbeeld? Of is dit paard echt zo extreem lang? In elk geval heeft hij de bouw om volledig op de voorhand te gaan. Juist zo'n paard heeft achterhandtraining nodig, nog meer dan een paard in horizontale balans. Wat een klus om die te leren piafferen!
Prachtig dat de trainster deze balansvoorkeur omturnt met zeer weinig druk en hoofdbeinvloeding. Er is duidelijk te zien dat dit paard ontieglijk veel moeite heeft met het aanspannen/korter maken van de rug, want na een paar mooie passen rukt hij zijn hoofd naar voren, ook een keer naar boven, om even het tegenovergestelde te doen van de aanspanning en de spieren te lossen. Hij staat zich nl immens in te spannen. En gelukkig wordt hij niet afgestraft wanneer hij zijn hoofd de lengte in gooit, het mag. Naar mijn mening wordt dit paard met veel verstand en inleving getraind.
Het filmpje toont ook mooi aan wat bedoeld wordt met relatieve oprichting. De voorhand rijst zodra de achterhand krachtig zakt, zonder via teugels de kop omhoog te trekken (zulks heet overigens 'absolute oprichting').
Wanneer wordt er trouwens geclickerd? Door het onnozele muziekje is er geen click te horen, maar er is ook geen voermoment te zien.

Wauw! Deze is ook leuk!
Zelfde paard, Jackson.

http://www.youtube.com/user/ivyschex#p/a/u/2/DZfWU9i3dtk

Ze heeft iets van 60 trainingsfilmpjes staan....

@Christel: op dit filmpje lijkt ie trouwens minder lang in de rug...

Hoefijzers..... het einde!!!

Sandra van Bommel schreef op woensdag 19 mei 2010, 8:37:


Als je dat vanaf de grond oefent, dan kan het misschien helpen om het touw/de teugel precies dáár te houden waar je die teugel ook vasthoudt als je erop zit. Wat je paard voelt als signaal om de nek in te buigen is anders, afhankelijk van of dat signaal van opzij komt of van achteren.

Overigens: erg leuk om je verhalen te lezen over wat je doet en welke vooruitgangen je boekt!

Karen

Christel Provaas schreef op woensdag 19 mei 2010, 13:19:


Is hetzelfde paard als op het vorig filmpje.
Juist, daarom heb ik het hier geplaatst. Ook wat mij betreft een antwoord op Eshter met haar vraag over hoofd laag aan jou.
Het gaat om de achterhand. "Gedwongen" hoofd laag is net zo fout als hem in een krul trekken.
Paard wordt beloond aan het eind van de oefening.en volgens mij alleen als hij nog meer zijn best doet om het goed te doen. Zal ook best een aantal keren niet zijn.

bedankt voor het meedenken karin.
Op de grond doe ik dat al. Dan sta ik bij haar middel, een hand op schoft en dan vraag ik haar naar mij toe met het hoofd. En dat is geen enkel probleem. Hoef maar vederlicht te vragen. Maar blijkbaar vindt ze dat wat anders..

Maar goed... het truukje met het clicken bij goede voorwaartse drang en dan met seintje van de teugel aan te geven aan welke kant het snoepje komt, lijkt wel wat te werken.
Dus misschien valt het muntje uiteindelijk op deze manier...

we blijven experimenteren... we hebben nog veel te leren. Ik waarschijnlijk het meeste.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 19 mei 2010, 13:57:


Kan niet anders dan dat moet heel snel gaan werken. Vond ik een heel mooie tip

van lennep schreef op woensdag 19 mei 2010, 10:21:


Je kunt dichter naar de schouder of er verder vandaan met dit tuig erom he. Maar was Tekla niet de liefste van de wereld?

van lennep schreef op woensdag 19 mei 2010, 11:04:


Klopt, om het goed te zien moet je afstand nemen. Zo vlak ernaast teugelend zie je het moeilijk.

Dat vind ik ook een valkuil van het belangrijk maken van hoofdhalshouding. Ik snap dat het BB systeem van Florien dit nu eenmaal in zich heeft, maar ik vind het zelf 'ruis'. Je gaat focussen op dat hoofd en hoe hou ik het beneden want anders doet ze achter niet genoeg. Mijn visie is: focus op de achterhand. Ervaar de hoofdhouding als een monitor die aangeeft hoe het met de balans gesteld is (vgl het piaffe-filmpje van Piet met de vosquarter).


Tis een kwestie van voorkeur denk ik. Ik ben juist om die reden (hoofdbeinvloeding) afgestapt van het BB-systeem, heb een tijdje les gehad van een 'ridder'. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat het omlaag vragen van het hoofd -door hoe'n lichte druk dan ook- het voor het paard moeilijker maakt. En natuurlijk, door het moeilijk te maken vergroot je het 'rendement' van je oefening, maar ik maak het dan liever alleen áchter moeilijk. BB gaat ervan uit dat bij correcte hoofdhouding de binnenheup maximaal aanspant (rechtuit in buiging, dat verhaal). Dat zal ook wel zo zijn, maar IK wil niet aldoor aan die kop zitten!
De portugese klassieke methode, waar ik me het meest bij thuisvoel, betrekt het hoofd niet op die manier in de training, hoogstens voor stelling en om te voorkomen dat het paard de rug wegdrukt, maar verder is er slechts een contactteugel op de plek die het paardenhoofd zelf kiest. Dan heb je bv ook de zuiverste monitor voor het moment dat het paard gaat dragen achter en zich opricht voor.


Ja hoor! Ik kijk niet alleen naar het achterbeen. Maar ik zie de hoofd+halspositie als monitor. Veel paarden vinden het bv gemakkelijk om bij het ubertreten hun hoofd laag te houden, zo kunnen ze hun kracht beter inzetten. Voor mij is zoiets dan een signaal: aha, dit paard is nog niet zo ver dat hij de gehele bovenlijn kan aanspannen in de zijgang. Zou je het paard getraind hebben op 'hoofd laag' in die oefening, dan maak je het lastiger voor hem, maar het rendement is per saldo meer. Dat wel. Alleen is je monitorfunctie dan iets minder. Want elk paard, zeker een brave, doet gewoon wat jij vraagt, desnoods in de houding die jij vraagt.

Klopt, dat is het 'rendement' dat ik beschreef. Maar de keerzijde is dus een stukje balans afpakken.

Ja hoor, zolang je daarop fucust wel. Achter moet het gebeuren!

Je hoeft dit niet ook zo te vinden hoor. Het is puur wat ik zelf door de jaren heen ervaren heb en wat mij door schade en schande het meest is bevallen.
We hebben het over een nuanceverschil hoor.

Christel Provaas schreef op woensdag 19 mei 2010, 14:30:
Dit stukje is niet duidelijk bij het nalezen zie ik. Wat sommige paarden gemakkelijk vinden bij bv schouderbuitenwaarts, is op en neer hengelend met het hoofd en doorgaans met een gekanteld hoofd (hangt samen met een minder goed meedoend achterbeen), zich ahw optrekken aan de voorhand om achter dat zware werk te kunnen leveren.
Zou je dan ook nogges gaan vragen het hoofd stil, op de vertikaal, in stelling en laag te houden, dan maak je het extra moeilijk.

Zodra het paard elastisch genoeg is en de truc van de buiging en beenzetting snapt, zal die zijgang automatisch taktmatig en met een 'stil' hoofd in relatieve oprichting gemaakt worden. Zonder dat je iets aan de voorkant hebt hoeven beinvloeden.

Goed Bezig Esther!
Heel leuk om jullie zo bezig te zien!

van lennep schreef op dinsdag 18 mei 2010, 9:00:

ik vond het er heel leuk uit zien hoor! gaat toch best goed!?

Coralie schreef op dinsdag 18 mei 2010, 23:15:


Paard is op training geweest en daar ook bereden door anderen dan Ans.

Hele fijne filmpjes, Esther, echt leuk om te zien hoe ontspannen het allemaal gaat.
Ik mag even een paar dingen zeggen om aan te werken, he (maar hou deze filmpjes zeker bij )?

Maak je lichaamshouding inderdaad wat minder groot gebogen - t' zal beter zijn voor je rug .
Eddy heeft gelijk als hij laat verstaan dat je veel praat, maar ik heb daar misschien meer concrete redenen voor. Ik zie dat je je paard heel veel ondersteunt bij wat hij aan het doen is, en dat is goed, maar ik zou me toch wat bewuster van zijn hoeveel verschil een paard eigenlijk kan maken tussen verschillende klanken.
Ik hoor laag/goed zo/mooi/ enz. allemaal door elkaar, in het tweede filmpje gebruik je drrrrraf én voorover buigen samen, op het einde van het filmpje zie ik dat je paard "goed zo" als de bridge beschouwt en halthoudt (dat zie je overigens in het begin van filmpje 1 ook, hij reageert maar je re-cuet hem; kijk ook maar eens naar filmpje 3 op het einde als je "jaaa!" zegt en dan meteen "ga door"), je zegt x als hij al lang op z'n beloning staat te wachten.
Het lijkt me dus dat je zou kunnen kiezen om 1 bepaald geluid te gebruiken als "ga zo door"-signaal, iets dat betekent "dat doe je goed, als je dit blijft doen komt er een x (en een beloning)" .
Let er ook goed op dat je niet zomaar een geluid gebruikt als je paard er even uit valt. Geef gewoon een duidelijke re-cue (de cue opnieuw geven).
Je paard reageert veel meer op je gebogen lichaamstaal, maar jouw buiging onderhoudt de beweging meer dan ze werkelijk de cue is - eigenlijk weet ik niet goed wàt de cue nu is.
Ik weet niet of je mee bent met wat ik bedoel? Het is gewoon héél veel cues en hulpen bij elkaar, en ik denk dat je met minder kan; het zal je toelaten preciezer te werken.

Ik ben het met Christel eens dat de lage halshouding een monitor is voor hoe het er achteraan aan toegaat, maar dit hoofd-laag is nog maar een begin daarvan.
Alleen harder werken achteraan doet een paard gewoon sneller gaan - er moet érgens "begrenzing" zijn vooraan die zegt tegen het paard "nee, niet harder, blijf maar bij mij (onder mij) en recycleer die energie in iets meer gedragen". Als ruiter doe je dat met handen en zit, maar niet op de grond (of toch niet op deze manier). Door het paard te leren dat hij z'n hoofd naar beneden kan houden (ook als hij achteraan méér doet) nemen z'n hersenen eigenlijk die begrenzing over. Dat is uiteraard niet zo makkelijk als een weerstandbiedende hand (of zit, of hulpteugel, of dubbellonge); het is het pààrd dat het zelf moet doen. En uiteraard begin je dus eerst met gewoon ontspannen te kunnen draven met hoofd laag (da's al moeilijk genoeg), en pas dan te gaan denken aan "verzamelen".

Wat Eddy zegt over afwisseling, ja, dat ook. Vooral overgangen, zoals Piet aangeeft. Vraag bvb hoofd laag in stap, en kijk of het hoofd laag kan blijven bij een draf-overgang. Dat zal niet meteen lukken, maar precies omdat je veel overgangen vraagt (bvb 5 stappen draf, 5 stappen pas, 5 stappen draf enz) gaat je paard zich steeds meer op de achterhand klaarhouden om die overgang te maken.

Chapeau hoor!