Ik heb een waarschijnlijk nogal dommige vraag, maar ik kom er zelf niet helemaal uit.

Mijn verzorgpaard (7 jaar) loopt al jaren mee met buitenritten, achter de kar aan met 2 van haar kuddegenoten ervoor. Volgens de eigenaar liep ze altijd gewoon mee. Wanneer ze alleen was, was ze de straat niet uit te krijgen

Ik verzorg haar sinds 2 maanden, heb eerst vooral grondwerk gedaan (ze was erg agressief) en het straatje op en neer gewandeld. Dat ging op zich goed, maar ze heeft een enorme angst voor motorvoertuigen groter dan de auto, vooral voor trekkers en vrachtwagens. Is dan aan de hand bijna niet te houden, ziet me niet meer staan, zet me aan de kant en is gewoon in paniek. Clickeren werkt dan niet want haar aandacht is niet bij mij.

Sinds vorge week ben ik voorzichtig begonnen met rijden want het moet er toch een keer van komen en ze wordt tonnetje rond.

Ze was ook al een tijdje niet meer te rijden in de bak (bij vorige verzorgsters), zodra je iets anders vraagt dan wat rond stappen steigert ze. Dat hebben ze 'opgelost' door er met de longeerzweep achteraan te lopen. Ik denk dat ze veel slaag heeft gehad, wat de problemen natuurlijk alleen maar groter hebben gemaakt. Dit probeer ik 'eruit' te clickeren door elk klein drafje te belonen, maar het gaat langzaam en ze toont vaak en veel verzet door te steigeren. Rug is nagekeken door een chiropractor en ze heeft een nieuw (tweedehands) passend zadel aangemeten gekregen.

Deze week ben ik 2x mee geweest op buitenrit, vooral omdat rijden in de bak nog niet erg opschiet en ze dat wellicht ook gewoon niet leuk vindt door allerlei slechte ervaringen in het verleden. En omdat iedereen (eigenaar + andere verzorgsters) zei dat buitenritten prima gingen. Eerste ritje was kort en ging goed. Tweede rit was een drama. Ze panikeerde verschillende keren bij vrachtwagens en trekkers en we raakten in erg gevaarlijke situaties verzeild. Bijna de doorgaande weg op gevlogen en bijna een wandelaar van de sokken gereden. Ik had er niks meer over te vertellen. Afgezien daarvan luisterde ze buiten goed naar de hulpen, aandraven, stoppen en sturen geen probleem.

Zowel aan de hand als onder het zadel is het dus eigenlijk te gevaarlijk om met haar de weg op te gaan.

Volgens de eigenaar kwestie van bit erin en zweep erover (dacht het niet ).

Mijn vraag is, HOE kan ik haar op een verantwoorde manier laten wennen aan trekkers en vrachtwagens? Het probleem is dat we de weg op MOETEN hier, er is geen rustig park of bos vlakbij, ze staat in hartje randstad.

Sorry voor het lange verhaal, maar mijn ideeen raken zo langzamerhand op. En als ik dit paard niet help dan zal ze uiteindelijk wel in de slacht eindigen. Andere tips over de training zijn ook ZEER welkom!

Ze is 7 jaar oud en sinds 2 maanden ben je lekker met haar bezig:

quote: Dat hebben ze 'opgelost' door er met de longeerzweep achteraan te lopen. Ik denk dat ze veel slaag heeft gehad, wat de problemen natuurlijk alleen maar groter hebben gemaakt.

Als je gewoon op telt, dat ze al 7 jaar gewoon is om op die manier behandelt te worden, is 2 maand wel erg kort om haar ervan te kunnen overtuigen, dat het nu helemaal goed komt: want dat is eigenlijk wat je vraagt: vertrouw me maar: het komt wel goed!

Geef haar heel veel en nog meer tijd! Bouw het op in veel kleinere stapjes: je rijdt haar sinds vorige week? Wees al blij met kleine signalen, geef haar rust op die momenten en neem tijd!

Tegelijkertijd loop je dan aan de zijkant tegen het grootste probleem aan: al die anderen die je steeds weer willen en vaak ook zullen overtuigen om het toch een beetje meer op hun manier te doen: dat ging immers veel sneller!

Dus als je het echt wilt volhouden, moet je aan jezelf de vraag stellen: ga ik met deze eigenaar en die omgeving volhouden wat ik me voorgenomen heb?

Ik denk dat DAT je struikelblok is en niet je trainingsmethode: aan je verhaal te horen ben je gewoon lekker bezig! Alleen nog maar heel kort!

Succes en je kan altijd hier terecht met twijfels!
Groeten Bianca

Gisteren heb ik een rit gemaakt met een kennisje op stal.
Ze ryd bitloos,ijzerloos en ik kan niet anders zeggen,dat die meid toch best kan ryden.
Maar haar tinker is niet in stap te houden.
Dit was de eerste keer dat ik echt getuige was ,en t was idd verschrikkelijk.
Dribbel ,dribbel en t houd niet op.
Nu zoeken we een manier om dit wat beter te doen,maar ik zou t ook echt niet weten.
Zowel zij ,als ik zijn absoluut niet van de dwangmiddelen,maar de neiging om er een slofteugel(bitloos )aan te hangen,zodat ze iets makkelijker de teugelvoering kan doen?
En ik zeg nogmaals,die meid heeft echt een mooie onafhankelijke zit en een topbazin.
Paard loopt dag en nacht buiten,dus overenergie door stalarrest is t ook niet.
Anda is ook zeeeer voorwaarts,maar dat is gewoon leuk.
Door de tinker reageerde ze ook ietwat erger,maar ik blijf dan een tydje achter .
Ze blijft dan wel op "'haar eigen benen "lopen.
Alle tips zeeer welkom.
groeten trudy

Een vriendin van mij is een paar weken naar een boer geweest om trekkermak te maken.
Is gelukt,maar heeft wel een tyd geduurd.
Mijn eerste merrie ging ook in galop achteruit,maar is ook goed gekomen.
Consequent doorgaan .
Ik zou t ,zeker in jouw gedachten veel tyd geven.
Succes

Trudy schreef op zaterdag 22 mei 2010, 10:47:

Lekker probleem kaart je aan.... helaas heb ik deze ervaring met 2 paarden, weliswaar vrij lang geleden. De eerste was een Fries, die ingespannen voor de wagen zelfs heel goed kon draven. Stappen: ramp! In een tweespan deed zij zowat draf op de plaats... het andere paard stapte gewoon. Onder het zadel: idem dito.
Het is gewoon niet te rijden en waar het aan ligt? Geen idee. Ik heb zelf op dit paard gereden, ik kreeg haar indertijd niet in stap.
De 2e was m'n allereerste eigen Quarter. Die kon wel degelijk goed stappen, maar vertikte het gewoon. Altijd en eeuwig dribbelen, omdat ze harder wilde.
Bij de vorige eigenaar een paar fikse racepartijen meegemaakt, en ja... dat vond ze wel leuk! En ik heb er weleens laten racen hoor, omdat ik dacht dat ze dan haar energie kwijt zou raken en wél zou stappen. Nee hoor... ze werd alleen maar nog heter.
Dribbelen... terugnemen en stap vragen... ging het vier passen goed... dikke grom onder je (bijnaam was ook Miss Piggy!), voorbeen uitslaan en dribbelen maar.
Zijgangen, achterwaarts... het maakte allemaal niets uit. Ze is altijd blijven dribbelen.

Maar goed. Ik vrees dat de tinker dus een paard is die echt voorwaarts wil? Dus een tandje harder? Dé oplossing.... ik zou proberen te gaan clickeren.
Niet met een ander paard erbij, wordt ze alleen maar heter van.
Alleen. Bij een goede stap, even halthouden en belonen... en zo stapje voor stapje (haha... letterlijk!) verder. Desnoods met iemand ernaast lopend die voerautomaat speelt.
Stapt ze aan b.v. de longe wél? Of in een rijbak?

Het zal wel niet.... maar ik vraag het toch: is geen verzet tegen iets van zadel/hoofdstel?

Groetjes,
Wil

Hoefijzers..... het einde!!!