Als je nog niet genoeg vertrouwen hebt om helemaal bitloos te rijden, zou ik inderdaad ook gaan voor 2 hoofdstellen (1 met bit en 1 bitloos) over elkaar, of een hoofdstel bestellen waar je ook een bit aan kan hangen. Die zijn er in verschillende soorten en maten. Maar ik zou voor de 2 hoofdstellen over elkaar gaan, want dan kun je tenminste het hoofdstel bestellen die bitloos je 1e keus is.

Het is vooral bij jezelf waar dat knopje om moet op een gegeven moment, als jij het normaal vind is het voor je paard ook normaal is mijn ervaring. En ik ben met verschillende paarden van anderen zo hoppa in 1x zonder bit gaan buitenrijden zonder problemen. De enige waarbij het minder goed ging was een IJslander die gewend was met ontzettend veel druk gereden te worden (lees: hangen aan de teugels) wanneer hij moest tolten. Later bleek dat hij niet KON tolten omdat zijn zadel niet meer paste. Dat paard voelde bitloos ineens zijn vrijheid en wilde wel even lekker hard gaan.

De rest probeert misschien even of links en rechts nog steeds links en rechts is, en of omdraaien en terug naar huis gaan een optie is, maar als je gewoon consequent bent is dat binnen 10 minuten ook bekeken.

Als je de overstap nog te eng vindt, zou ik beginnen met het meer rijden op je zit en de teugels zoveel mogelijk met rust laten. Eenmaal je paard dat gewend is, zal bitloos ook geen probleem meer geven (voor zover het al een probleem zou geven).

Veel succes! Het is zo leuk en je gaat zo trots zijn als het eenmaal lukt en je bitloos met je paardje door de bossen kan!

Hier juist het tegenovergestelde.
Djibo loopt zo mooi recht in zijn lijf, de ruimte in de draf , de galopsprong, waauuw
Ik denk wel eens was hij maar een paard

Ilona Kooistra schreef op donderdag 27 mei 2010, 9:40:





Wij vonden de eerste keren bitloos ook eng (op dat moment geen lesgever kunnen vinden, wel 1 die thuis kwam maar voor ons te duur )
Wat wij gedaan hebben is gewoon rijden met iemand ernaast de Nancy vasthield. Eerst stap, daarna paar pasje draf. Daarna op de fiets ernaast, nog steeds eerst leidtouw vast aan de cook-a-like die wij gebruiken. Daarna los stappen, na alle moed verzameld te hebben los..... en vergist je niet. Je rijdt eerder los dan dat je had verwacht.

Nancy kon vooral in de bak er gigantisch vandoor spuiten, al bokkende. Zo erg dat 2 van onze meiden niet meer durfden.. De derde wilde Nancy beslist niet kwijt (echtgenoot wilde haar al verkopen) en zette door. Zelf durfde ik ook nog niet te rijden, was al zo lang geleden + dat ik op dat moment niet lekker in m'n vel zat qua gezondheid.

Na amper 2 weken kenden we Nancy niet meer terug, ontspannen paardje wat niet meer bang was voor pijn in haar mond. Heb daarna ook op haar gereden, is een heerlijke knol (en hoop van harte dat ze weer beter wordt van haar HB )