En Tja, ons weekendje staat hierdoor, voor mij wel even in de( Af-)koelkast.
Trouwens Angie woont op de veluwe en ik in Zeeland dus zo makkelijk gaat dat dan weer niet.

FF nieuwe topic, want het gaat al lang niet meer over verruimen...
@Wil, bedankt voor je lieve reactie, dit heb ik ook nodig, hoewel je momenteel een olifant mee moet nemen volgens mij, om mij dat zetje te geven.
iedereen trouwens bedankt tot zover..moet zo werken dus geen tijd voor ieder een eigen reactie terug.
Er is al van alles gebeurd heb hier ook al wel eens over geschreven.
Ze heeft mij er bitloos afgegooid, wat er nog niet eerder gelukt was.(heb dr nu 14 jaar)
Het bit tussen je tanden nemen? kende ze gelukkig niet... tot ze bitloos ging.
Waar ze eerder al drammerige uitspattingen had, kon ik haar met bit altijd snel herpakken zonder echt geweld te gebruiken. Ik weet het blijft pijnlijk....
Maar nu doet ze zonder bit dus gewoon door..
Schud een paar x met dr kop en gaaaan....
Rent zo door de bosjes de weg op, gelukkig kwam er nix aan maar als daar een vrachtwagen had gereden was ik niet meer in staat geweest dit na te vertellen...
Ze heeft wel vertrouwen, als ze iets echt eng vind stopt ze wel even soms, maar loopt dan wel weer door als ik haar even de tijd geef en dan opnieuw vraag...
Maar soms vraag ik mij wel af of ze dan niet zelf besluit dat het veilig is en niet omdat ik het zeg, snap je?
Ze is dus met bit ook vervelend, maar gelukkig niet paniekerig ofzo, Ze wil gewoon haar eigen zin doen, lijkt het wel en zonder bit lukt dat veeel beter.
Zij is ook degene die pertinent haar hoefschoenen weigert, NIET in de berm wil lopen en vervolgens haar zolen tot bloedens toe afslijt...
Zo komen we natuurlijk ook in de visueuze circel van te weinig rijden en zo steeds opnieuw moeten beginnen (Als ik vaker rijdt word ze wel iets braver op den duur)
Als ik alles moet beschrijven waardoor dit gegroeid is....
Zeker maak ik fouten, ben niet consequent genoeg , ben ik bang, en ja zij is sterk in dr kop.
Daarom heb ik mss ook teveel begrip voor haar gedrag enz.enz.
Maar hoe doorbreek je dat , in je hoofd dus.

Even over dat verruimen ipv versnellen; ik vind dat zelf gepeuter in de marge, 'vroegah' toen de guldens nog van hout waren en we nog gewoon met bitten en alles reden, vond ik dressuur ook al niks het is allemaal zo subjectief als de pest.

Over bitloos; ik was al over op ijzerloos maar nog niet op bitloos omdat ik niet durfde. Ik was wel bezig met grondwerk etc, maar het bleef telkens hangen op mijn gevoel tussen mijn oren.

Toen ontmoette ik Arno8, mijn voormalige vriend, die klikte het bit eruit en hing het aan het fietsstuur en zei vrij bot 'zo en nu ga jij bitloos buitenrijden'. Ik reeds soms wel in de bak bitloos, maar buiten nee dan heb je echt een bit nodig voor als er een vrachtwaten langsrijdt.

De rit ging gewoon goed en ik merkte amper verschil, sindsdien het bit in de prullenbak gegooid.

Als je ziet hoeveel mensen op de EHBO terecht komen door paardrijden zou je bijna stoppen met die sport, maar realiseer je dat vrijwel alle ruiters die van hun paard lazeren en op de EHBO terechtkomen mét bit reden.

Een collega van me durfde ook niet bitloos, totdat haar paard ervandoor ging en ze viel en behoorlijk ernstig viel ook nog. Daarna is ze bitloos gaan rijden vanuit een andere motivatie 'met bit hou ik hem ook niet en verongeluk ik ook'. Na de overstap is het paard er nooit meer vandoor gevlogen en is rustiger geworden en niet meer zo schrikkerig.

Een vriendin van me reed bitloos, maar mende wel met bit, want ja mennen dat kon toen nog niet bitloos. Haar paard schrok voor de wagen van elk sprietje het was gewoon niet leuk meer. Toen ging ze over op bitloos, toen werd het al minder. Als laatste stap heeft ze de oogkleppen erafgehaald en nu gaat hij superbraaf over de weg. Het paard werd duidleijk gewoon angstig van het bit en de oogkleppen. Opvallend was ook dat hij zijn hoofd wegdraaide bij het bithoofdstel en bij het bitloze hoofdstel steekt hij zelf (!!) zijn neus erin zo van 'joepie we gaan!'

Hier artikelen van Dr. Cook over 'bit-induced fear'

http://www.bitlessbridle.com/dbID/210.html

Bij ons op stal word door de grote meerderheid met bit gereden.
Nu is er 1 paard bij ,die als de eigenarresse bij hem komt met t bit,hij echt ernaartoe buigt om t zelf aan te nemen.
En dan ben ik natuurlijk weer degene,waar tegen gezegd word::zie je wel trudy ,hij neemt t zelf aan.
Tja ,in dit geval sta ik dan met mn mond vol tanden.
Hoe zou dit kunnen?

Een paard is een gewoontedier dus dat zit er waarschijnlijk gewoon ingestampt.En misschien heeft hij de link gelegd tussen bit aannemen en daarna leuke buitenrit?
Dat neemt niet weg dat bit nog steeds schade toebrengt in de mond van het paard...

Paarden die gewend zijn 's nachts op stal te staan, staan ook te draaien bij het hek om vijf uur. Ten onrechte concludeert het baasje dan dat het paard zelf graag op stal wil.

Suzanne Graauw schreef op donderdag 27 mei 2010, 13:36:


Ja, dat denk ik ook. Fálki deed precies hetzelfde toen ik hem nog met bit reed. Als ik naar zijn zin te lang bezig was met borstelen of zo, voor we vertrokken, dan pakte hij zijn hoofdstel van het haakje af door het bit vast in zijn mond te pakken. Verkeerd om (hoofdstel en bit achterstevoren) weliswaar, maar toch... Voor Fálk betekende het bit (vooral): bit in = we gaan op pad, leuk! (en mjummie, lekker grazen onderweg, af en toe).

En ik denk daarnaast, hoewel dat omstreden is hier, dat een bit niet *persé* bij ieder paard pijn veroorzaakt. Dat ligt vooral aan hoe de ruiter de teugels gebruikt, maar ook aan het soort bit en aan de bouw van de mond van het betreffende paard.
Dat is géén pleidooi om dan maar me bit te rijden! Want als je bitloos rijdt met een zacht inwerkend hoofdstel dan zul je je paard niet bezeren, ook niet als je eens in een panieksituatie of bij een val of zo, hard aan de teugels trekt. Daarom rijd ik nu bitloos (al jaren). Ik neem het risico liever niet dat ik Fálk per ongeluk schade in z'n mond toebreng. En qua veiligheid/controle over het paard merk ik geen verschil. Of misschien een klein verschil, in het voordeel van bitloos. Als ik Fálk bitloos afrem of tegenhoud met o.a. teugelgebruik, dan wordt het minder snel een "gevecht" dat eventueel van kwaad tot erger wordt, vergeleken met toen ik hem met bit reed.

Karen

wel grappig want dit was één van de dingen die ik hier aanbracht toen ik hier pas kwam; Player pakte ook zelf het bit uit mijn hand in haar mond.....
het antwoord dat ik daarop kreeg van de mensen hier was oa ; conditionering.

Hier de lijn van toen:http://www.paardnatuurlijk.nl/fcgi/pnforum.fcgi?request=showsubject&msg=34532&cat=13&subject=4569#msg34532

Heel erg leuk! Heerlijk om mens en dier zo bezig te zien.
Ik heb ook zo iets....

http://www.youtube.com/watch?v=BUIjWb_fAzU
Dit is Chester, mijn 4jarige New Forest Hengst. Hoe gekker, hoe leuker hij alles vind!

Trudy schreef op donderdag 27 mei 2010, 13:32:


Ingebakken gewoonte.

Hoefijzers..... het einde!!!

Wil schreef op donderdag 27 mei 2010, 14:18:


Ik weet het niet, Winsor (nu 5 jaar) is nooit gereden met bit. Wanneer ik hem een bit voorhoud (ja, hebben we ruim 2 jaar geleden voor de grap gedaan in onze overgangsfase) hapt hij hem met plezier op. Tot 3 maal toe heeft hij een bit in zijn mond gehad... (niet meer en niet minder)

Nancy hapte het bit ook "gewoon" op, begon we altijd direct te flemen als ze het hoofdstel zag. Heeft ze nog een tijdje gedaan na de overgang... doet ze nu nooit meer. Tenzij ze iets "vreemds" ruikt....

Trudy schreef op donderdag 27 mei 2010, 13:32:


Omdat bij het niet zelf aannemen het veel erger wordt voor het paard, evident.
De volgende stap is mond openduwen en het bit er insteken, gevolgd doro inrammen als dat niet lukt.
Paardje weet heel goed, het bit gaat er toch in, dan maar met medewerking, zonder al dat gedoe dat volgt bij niet meewerken.

Jeetje, gevaarlijk zeg!
Heeft niks met bit of bitloos te maken. Als ik jouw was zou ik in alle rust met je paard grondwerk gaan doen en leren wat wijken voor druk is. Niet normaal dat ze gewoon doordenderd, en niet in de berm wil , moet niet gekker worden. Je hebt totaal je paard niet onder controle, en jullie veiligheid is daarmee in het geding.
Je paard gaan opvoeden, dat is wat je zou moeten gaan doen. Als je niet consequent bent, zal je het nooit goed /goed genoeg voor elkaar krijgen.
Ik ben zelf eerst een periode ernaast aan de gang gegaan, toen meer naar achteren, en uiteindelijk met de lange lijnen / erachter gaan lopen, toen dat goed en onder controle was, ben ik dat ook allemaal in het dorp gaan doen. Toen wist ik hoe het paard reageerde, en had haar kennis laten maken met vanalles. Ik ben toen met een gerust hart bitloos gaan rijden.
Zorg dat je paard weet wat je van hem wil, en beloon dat, zodat het paard het begrijpt, en het leuk vind / in iedergeval reageert op het gevraagde.
Opzij, naar achteren, halt, etc etc. Blijven oefenen, en consequent zijn.

Ik weet nog dat ik een keer naar de weg toe stapte, was helemaal vergeten dat ik bitloos reed, en op het laatste moment even ging halthouden, Het ging Perfect. Zo heerlijk relaxt.
Anders had ik dat waarschijnlijk toch eerst wat "voorbereid"