Ik volg sinds enkele maanden lessen 'rechtrichten' (op de manier van De Bodt) met Uranie.
Ze heeft kramperigheid en is daardoor erg stijf. We namen om de 2 à 3 weken les (ook een keertje longeerles) maar nu is het alweer 1.5maand geleden vermoed ik.
Dan is ook de osteo geweest voor haar dusja het rijden is ook al even geleden.
Nu ben ik ook mijn jongste telg aan het trainen. Sissy is nu 3jaar en 3maanden en heb er al 3x met zadel en 1x zonder iets (de eerste keer) opgezeten en paar pasjes gedaan (al dan niet met hulp van iemand erbij).
Ik probeer met haar iedere dag te gaan wandelen/joggen en onderweg oefeningen te doen voor haar achterhandbespiering te verstevigen (tegen de patellafixatie).

Nu heb ik me een keer bezig gehouden met het bestuderen van deze 2 totaal verschillende paardjes (Uranie is een BWP'er en Sissy een Tinker).
Ik heb gelet op hun achterhandgebruik tijdens het joggen, longeren, loslopen op de weide, ...
En ik ben eigenlijk zéér nieuwsgierig om meer te weten te komen over het juiste achterhand en rug gebruik van paarden. Ik rijd nu al 8 jaar paard en heb al wel van die dingen gehoord dat als een paard ontspannen is en zijn hoofd lager brengt hij zijn rug meer/beter zou gebruiken , dat als de achterhoef in het hoefspoor van de voorhoef komt dat zou wijzen op een beter achterhand gebruik (hoewel dit ook enorm afhangt van paard tot paard mbt de bouw vh paard)

Vaak merk op op fora op dat mensen de commentaar geven op foto's van ja de rug wordt weggedrukt, de achterhand komt niet voldoende onder, ...

Dat van de achterhand zou ik nog kunnen begrijpen en zelf wat kunnen zien, maar hoe en waaraan zie je dat de rug niet correct wordt gebruikt?

Oke het is een lange post geworden, mijn uiteindelijke doel van deze post is te weten komen wat 'correct achterhand- en ruggebruik' nu net inhouden, hoe je dat kan waarnemen en hoe je ervoor kan zorgen dat het achterhand- en ruggebruik optimaal is.

Julie_Uranie schreef op donderdag 17 juni 2010, 22:10:

Julie-Uranie.... mag ik vragen waarom je nu al op een 3-jarige gaat zitten?
Ook al was het maar een 3 keer? Dit is toch nog een peutertje? Niets is volgroeid...
Basis, trainen, opvoeden... allemaal prima dat je dit doet. Jong geleerd is oud gedaan. Als je zuinig bent op je paardje... wacht je toch met rijden tot ze minstens vijf jaar is....

Toch???

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Het zou ook zomaar kunnen zijn dat hij aanvoelt, dat jij de tractor hoort aankomen en dat je wat verwacht (spanning, bezorgdheid of andere reactie), waarop hij dan weer reageert. Mij paard heeft dat heel sterk, Als ik iets opmerk bijv. in een zijpad, dan keert ze zich daar geheid naar toe. Ze weet schijnbaar precies dat ik ergens op zit te letten of dat iets mijn aandacht trekt. Het lijkt mij een heel natuurlijke reactie, dat ze alert is op wat ik doe.

Misschien een onnozele vraag, maar is het een probleem om het paard richting 'eng' voortuig te laten draaien?
Met wandelen doe ik dit eigenlijk altijd. Zie hier ook niet echt een probleem in.
Voor een paard is het veel minder bedreigend om te zien wat op hem afkomt
Logisch, gezien het een prooidier betreft.
Paadje in lijkt me ook een goede optie, als die er is. Anders zou ik persoonlijk laten kijken.
Maar wellicht zijn er redenen om dat niet te doen?
Kan er zelf geen bedenken

Paard doet zelf eigenlijk hetzelfde als ie bang wordt bv in de wei (of buitenrit als ie niet wordt tegengehouden)
Rent stukje weg, stopt, draait om en kijkt. Normaal gedrag dus, lijkt me. (dat willen kijken)

Ik heb het idee dat gevaarlijke situaties ontstaan als het paard niet mag kijken, nerveus wordt en het 'verkeerde' doet door spanning/kort houden van de ruiter en daardoor paniek.
Ergens voor springen om de ruiter te beschermen lijkt me nogal kul
Paard is een prooidier met overlevingsinstinkt. Voor hemzelf.

Anita Cats schreef op maandag 14 juni 2010, 12:43:


Hoi Anita,

Voer was de eerste maanden ook niet echt interessant, ik heb dan ook die eerste tijd maar kort kleine dingetjes gedaan, zachtjes wijken voor druk, halstergewenning, mee met mama naar buiten, en niet veel meer. Rond haar 6-9 maand vond Huppel mij heel interessant als speelobject, maar respect had ze niet echt, ik kon wel eens een poezelig beentje in mijn richting krijgen. Ik durfde toen ook eigenlijk niks te corrigeren, was bang iets fout te doen. En ik was ook nogal onder invloed van het extreme 'enkel positief belonen en ongewenst gedrag negeren'. Toen ben ik zes weken Parellicursus in Amerika gaan doen, waar ik met m'n leenpaard ook heel veel geclickerd heb en alles voor mezelf wat kon (her-)ontdekken, toen ik terugkwam had ik zelfvertrouwen genoeg om met Huppel écht te gaan beginnen volgens Parelli, vanaf dat punt (1 jaar oud) zie je de filmpjes.
Haar aandacht houden is inderdaad een combinatie van dingen, ze is jong en speelt wel graag, er valt al eens een voertje (nu ja, equilife korrel) te verdienen, en soms... heeft ze gewoon een halster aan hoor, en 'moet' ze wel bij mij blijven. Goed aanleren van wegdrijven achterhand = neus naar je toe is voor elk paard nuttig om ook met een doorhangend touw of zonder touw de aandacht van je paard te kunnen vragen.

Met moeder en veulen samen heb ik vooral buiten gewandeld, de eerste maanden aan de hand, dan ook van op Lolita's rug. In de bak heb ik met hun samen niet zoveel gedaan, tenzij eens voor de lol van het spelen met twee paarden tegelijk. Wat natuurlijk in het begin wel gebeurde is dat ik met Lolita terug grondwerk oppakte na de geboorte van Huppel, en Huppel daar vaak vlakbij stond. Huppel begreep dus al zeer snel dat rondvliegende touwen en stokken en dingen rond je lijf (want ze liep al eens per ongeluk in de lijn) geen kwaad kunnen.

Klinkt trouwens erg leuk wat je al met Folt doet, langzaam maar zeker, naar je eigen gevoel luisteren, en op de manier die best bij jou past, goed bezig toch?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 18 juni 2010, 7:27:


Het kan gevaarlijk zijn als er geen ruimte is. Als je net op een smalle weg rijdt bijvoorbeeld, of er moeten 2 voertuigen tegelijk langs... Dan wil je niet dat je paard dwars op de weg komt te staan zonder dat je hem weer recht kan keren.