Leonieke schreef op vrijdag 18 juni 2010, 20:51:


Nja... misschien zijn alleen hier bermen? Wij hebben iig overal bermen langs de weg, waar je prima je paard de kans kan geven even te kijken wat er aan komt. In principe zijn onze paardjes allemaal behoorlijk verkeersmak (nou ja, we hebben dus alleen nog silja en de twee shetten... maar hetzelfde was ook van toepassing op amber -wat toch echt een stresskonijn was- en toontje -die half blind was- )
Maar we geven ze dus altijd de kans om te kijken naar datgene waar ze nerveus van worden. Als iets engs voor hen is, mogen ze ff stoppen, kijken en laten bezinken. Daarna lopen ze gewoon door. Alsof ze ff moed hebben verzameld. Iets engs aan de kant mag ook worden bekeken (wordt zelfs aangemoedigd) en als iets engs achterop komt, mogen ze ook even kijken wat het is (die drang hebben ze zelf en dat mogen ze, mits ze in de berm blijven)
Merk eigenlijk geen paniekerig op de weg springen als ze mogen kijken welk monster nadert.
(we trainen dus ook aan de hand in eerste instantie)
Ik denk eigenlijk dat je daarmee gewoon natuurlijk gedrag van het paard gebruikt, waardoor het minder bedreigend is.
Overigens merk ik dat als ze in het begin de kans krijgen om iets te bekijken of ja, achterom te kijken, dat het geluid/gevaarte ed al snel bekend wordt en dat de drang om om te draaien steeds minder wordt. De shetten doen het vrijwel nooit en zelfs sil wordt alleen nog ongerust als het iets heel aparts is wat voorbij wil razen. De rest deert haar niet eens meer.
Dus in zekere zin is laten kijken volgens mij een manier van trainen. Toch?

Goedemorgen wijze mede-forummers,

Nu het vertrouwen tussen mij en mijn paard Liz groeit en ik zelf meer vertrouwen heb gekregen, voel ik dat ik langzaam aan kan beginnen met het trainen van Liz. Liz is een Paint x Arabier, lange tijd niet bereden en flink voor de fok gebruikt. Naar we nu weten heeft ze lange tijd in haar eentje in een bos gestaan met een kleine paddock en schuilstalletje waar ze 1x per dag een beetje eten kreeg. Ze was heel mager, maar is flink aangekomen en ziet er nu heerlijk gezond uit. Ze weeft bij het zien van veulentjes (met name wanneer er mensen komen bij de veulentjes). Deze week is er een jaarling merrie in de kudde gekomen, waar ze nu over moedert. Dit lijkt voor haar heel goed te werken, ze staat nu geregeld bij de veulentjes te kijken en te slapen zonder te weven. Zie ook ander post hierover.

Ze is 12 jaar, heel braaf, prachtige gangen, is op een losse teugel te berijden. Wel reageert ze heftig op elke vorm van druk, ze wordt dan heel angstig. Ik heb 2x een loswerksessie met haar gedaan. De eerste was toen ze net bij me was, nu 5 weken geleden. Ze reageerde heel goed op alles en we eindigden met een fijne verstandhouding en dieper contact. De tweede keer deed ik eigenlijk alleen voor een filmpje voor mijn dochters spreekbeurt, het was voor onze verstandhouding niet nodig. Dat bleek ook direct: ze deed alles wel, maar puur uit opgejaagdheid en angst. Ze snapte het niet, we hadden de rollen toch al verdeeld?

Liz heeft weinig bespiering, ik zal proberen een foto bij te voegen (lukt me meestal niet....). Ik maak binnenkort een afspraak met een fysio om hier gericht aan te kunnen gaan werken. Maar hoe pak ik het aan? Longeren? Ik heb me aan alle kanten ingelezen en kom voor- en tegenstanders tegen van longeren. Met name het 'druk' -verhaal staat me tegen. Loswerken om haar lekker te laten lopen is ook niet verstandig. Kan ik ook bespiering kweken door heel gericht grondoefeningen met haar te doen? Kan ik deze bespiering ook krijgen door met haar te gaan wandelen?
Ik heb diverse mensen die me graag de technieken van het longeren willen leren (Haanstra). Zelf voel ik meer voor grondoefeningen naast het paard. Gezien haar weinige bespiering heb ik nog geen zadel laten aanmeten.
WAt is wijsheid?
Ik heb geen enkele haast om haar te gaan berijden. Ik mik op volgend voorjaar lekker de bossen in.

Ik zou het heel fijn vinden wanneer jullie meedenken, dank hiervoor alvast!

Dames, dank voor jullie adviezen. Ik heb het even laten bezinken en nagedacht waar ik me zelf het prettigst bij voel. Ik neig heel erg naar rustig aan doen. Liz reageert heel heftig op de minste of geringste druk en ik merk dan dat onze verstandhouding weer een stapje terug gaat. Ze is me nog niet aan het uitproberen, daar ben ik wel alert op. Ik vertrouw er maar op dat ik aanvoel wanneer het tijd is. Ik ben me wel aan flink aan het inlezen en rondvragen hoe ik het allemaal het beste kan aanpakken. Maar iedereen zegt wat anders, dus ik moet maar vertrouwen op mezelf

Inmiddels is er vorige week een jaarling merrie aan de kudde toegevoegd. Liz heeft het arme beestje de stuipen op het lijf gejaagd door te schoppen, bijten etc.. Na eerst een paar dagen apart te hebben gestaan (jaarling bij leider gezet) is Liz nu een prachtige, lieve, zorgzame moeder voor dit jonge paard geworden. Heel mooi om te zien! Liz weeft nu minder langs de draad, ze staat er nog wel te kijken maar veelal nu ook gewoon te slapen. Alleen als er mensen komen bij de veulentjes raakt ze gestressd.

Ik ben er inmiddels achter gekomen dat ze een aantal jaar alleen in een bos heeft gestaan met een kleine paddock waar ze 1x per dag wat te eten kreeg. Het is nog niet duidelijk in welke periode, bij welke eigenaar, ze haar veulentjes heeft gekregen. Maar het zou me niets verbazen als ze die gekregen heeft in deze eenzame periode waarbij haar kroost vroeg weggehaald werd om verkocht te worden.
Ik krijg er kippevel van terwijl ik het typ....................

Stephanie Pots schreef op zaterdag 19 juni 2010, 11:03:


Begin met er naast te stappen, elke dag zolang als je kan overal naar toe en over elke ondergrond. Ga daarna of daarnaast lange teugelwerk doen en binnen 2 maanden heeft jouw paard spieren.

Het is me gelukt om een foto bij mijn gegevens te plaatsen. Easy! Compliment voor het gebruiksgemak van dit forum!

De persoon op deze foto ben ik niet zelf. Liz komt hier net uit de trailer toen we haar opgehaald hadden. Je ziet duidelijk haar schraalheid. Maar ook hoe mooi ze is

Dank Piet! Wandelen kan ik!

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 19 juni 2010, 8:03:


Helemaal mee eens. Ik gebruik het mogen kijken en indien veilig mogelijk ook het mogen aanraken van het enge, ook als training en het werpt snel z'n vruchten af.
Als je paard ongerust is en jij geeft hem géén ruimte om dat te uiten door bijv. kijken naar het enge, dan verlies je al snel vertrouwen. Het paard wordt er rustig van als het wéét dat jij luistert naar zijn (of haar) gevoelens en dat je dan rustig en vol zelfvertrouwen besluit hoe te reageren op 'het gevaar'.
Natuurlijk moet je niet de leiding over wat er gebeurt aan je paard overlaten, maar je kunt heel goed je paard ruimte geven om op zijn eigen manier angstverminderende dingen te doen, terwijl je tóch het initiatief van wat er wanneer gebeurt bij jezelf houdt. Het resultaat is een paard dat bij angst aan de ruiter vraagt "wat zullen we doen?" en een ruiter/begeleider die dan een bij het paard en de situatie passende beslissing neemt.

Karen

Julie_Uranie schreef op vrijdag 18 juni 2010, 19:15:


Julie, jij bent niet degene die de discussie uitlokt, die nu is ontstaan. Dat heeft iemand anders op zijn geweten door opzettelijk te stoken.
Jij hebt heel duidelijk gezegd dat je een heel enkel keertje een minuut of 2 hoogstens op zijn rug hebt gezeten.
Ik ben het er mee eens dat je een 3 jarige niet moet rijden, maar zo sporadisch even een beetje gewicht op de rug, zal geen kwaad doen.

Pien ik heb je een ster gegeven want je hebt een prachtig stuk geschreven dat ik voor 100% kan onderschrijven.

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 19 juni 2010, 8:03:




Dat zal inderdaad het verschil zijn. Op een redelijk rustige weg met voldoende berm kun je op die manier prima je paarden laten kijken naar 'eng' verkeer en ze zodoende bomproof laten worden. Bij drukkere wegen, wegen waar weinig berm is of een combinatie daarvan is dat moeilijker. Zoals hier in de Randstad.
En zoals de weg waar TS het over had...

Christel Provaas schreef op zaterdag 19 juni 2010, 13:34:


Dank je. Ik denk er nu nog net zo over.
Groetjes, Pien

Anja Seijn schreef op woensdag 16 juni 2010, 23:28:

Koop een dubbel-span tuig (je wilt later absoluut 2 span gaan )
Tuig Jeen op en ga er mee lopen
Hang er een auto band achter (hoeft geen zware te zijn) en ga lopen
Maak aan de band bussen en blikken vast en ga lopen
Ga daar lopen, waar je ook zou rijden, op de openbare weg
Neem een men cursus of les bij een gevorderde menner, in het Achenbach-systeem
(bitloos wel met minder druk!)
Koop een goede wagen, dat bij het formaat van Jeen past en ga rijden

Elke stap moet goed verankerd zijn, voor je door gaat naar de volgende, net als alles met paard rijden

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!