Hallo iedereen,
een tijdje geleden schreef ik jullie over Kitana, mijn merrie, die altijd in dezelfde hoek wegschoot...ondertussen weet ik al lang waarom en hoe het komt. Ik ben op stage geweest 'spelen met paarden' en daar hebben we ontdekt dat ze gewoon bang is van de ruiter, van zijn benen en zijn handen (die vroeger het bit bestuurden, nu niet meer), en dat ze van pure paniek en angst weg wou. Ze is gewoon ook heel gevoelig en onzeker.
Bij freestyle lukt het ook nog niet omdat ze niets durft te doen van op afstand van de leider...komt wel goed...
Ik lees nu ook het boek Grondwerk met paarden, van Inge Teblinck...
Nu komt mijn eigenlijke vraag: gisteren had de stalhulp Kitana in een andere weide gezet, en waarschijnlijk met nogal geweld, want de dag daarna wou ze helemaal niet meer volgen. Ze weigerde om haar beentjes te verzetten en stak haar hoofd helemaal in de lucht. In het boek staat daarover dat je lichtjes druk moet geven aan het leidtouw en dan weer moet lossen, dan je paard laten nadenken waarom ik los en wat ze nu moet doen, en geduld hebben, dusnoods nog eens opnieuw en normaal volgt ze daarna... (kort uitgelegt). Maar mijn papa, die 7 jaar heeft paardgereden, heeft haar uit de weide genomen en als ze weigerde met het leidtouw een tik op haar kont gegeven, waardoor ze wel volgende. Als ze de 2e keer weigerde moest hij een keer dreigen met het touw en ze ging weer vooruit. Hij zegt dat je eerst moet tonen dat je baas bent en dat grondwerk enzo allemaal veel te braafjes is.
Is dat zo? Geven jullie soms ook eens een tik?
Ik discusieer niet graag met mijn papa
Training/gedrag
