Ik las leuke tips in het boek van Mark Rashid. Vind de tips van hem in het boek echt een aanrader en het werkt! Kan ik echt aanraden.
Mijn merrie is heel dominant, ze heeft vier jaar leidster geweest bij groep paarden die in de bergen liepen. Paar dagen nadat ik haar gekocht had, wou ze in geen geval haar halster laten omdoen. Ze draaide zich met een nijdige snok weg en ik was bang dat ze zou trappen als ik toch dichterbij kwam omdat ze haar oren plat legde. Gezien haar omvang was het ook niet mogelijk om haar bij de hals tegen te houden. Vechten of tegenhouden of rond haar hals hangen met deze merrie is gevaarlijk, want ze kan erg explosief reageren en stijgert snel.
Ik besloot dan maar om de trukentas te openen en liep zoals in boek van Inge Teblick, achter haar. Telkens ze wou eten, gaf ik heel lichtjes druk, opbouwen tot ze weer aandacht voor me heeft. Bij de minste aandacht, al was het maar een oortje, bleef ik staan en draaide me zijlings in uitnodigende positie. Uiteindelijk komt ze zelf naar me toe en laat het halster vrijwillig aandoen. Moet er wel bij zeggen dat ze wel eens een keertje nijdig in galop kunnen schieten, je moet gewoon kalm blijven en er niet op reageren, maar rustig blijven volgen.
Op een dag ontdekte ik toevallig dat ik niet naar haar toe moet lopen, want dat vind ze niet leuk (ik ben een bedreigend roofdier als ik zo direkt op haar toestap en haar op zou jagen), maar wel voor haar staan en achteruit lopen met halster in m'n handen. Guess what? Ze komt uit nieuwsgierigheid naar me toe en laat halster aandoen zonder morren, hier was ik versteld van. Deze truuk werkt nu altijd.
Het vliegenmasker aandoen was ander paar mouwen, omdat ik meer tijd nodig heb om die te bevestigen over haar oortjes en ze echt stil moet staan om die velcro te kunnen sluiten.
Ik had geen zin om haar halster aan te doen en zocht manier om haar te leren stilstaan zonder druk. Ik stop ze 's nachts in een paddock zonder gras en als ik ze in de weide laat, dan ga ik bij het hek gaan staan in de hoop dat ze voor me komt staan om het ding aan te doen. Omdat ze zo graag de weide in wil, liet ze in geen tijd het masker omdoen en stond daarbij nog eens doodstil. Eerste paar keren draait ze zich weg van mij (loopt rond me om dan terug naar het hek te gaan), maar merkt dat ze daarmee niets bereikt, het hek blijft dicht en ik doe niets als ze weg loopt. Na enkele pogingen heeft ze plots door dat ze moet blijven stilstaan (het is gek hoe snel ze zo iets door hebben) en ik mag het masker rond haar hoofd doen. Ze heeft enkele dagen echter een terugslag gehad, de truuk werkte niet meer . Ik heb dan gewoon haar vriending de weide in gelaten en dat vond ze heel erg. In een mum van tijd liet ze zich weer doen .
Ook van Hempfling heb ik geleerd dat sommige gedrag dat paard vertoont gewoon een test is om te zien of je capabel bent (wellicht bij jou paardje was het eerder geforceerd zijn) en dat die tests zich cumuleren als je niet ingaat op de eerste test. Het is zaak om met zo weinig mogelijk druk op deze tests te reageren, anders ben je uiteindelijk de klos. Als je goed reageert, krijgen paarden inderdaad vertrouwen en dat heb ik gemerkt. Zelfs bij het poetsen (voordien moest ik haar vast hangen omdat ze me we duwde, vooral als ik aan haar flanken kom), kan ik nu poetsen als ze gewoon los staat te eten, zonder dat ik daar op getraind heb.
Lukt het al beter met je paardje?

We hebben beslist om aan "gezinsuitbreiding" te doen door op zoek te gaan naar een nieuw paardje na het overlijden van onze jaarling, Qadish.

Op onze oude manege wordt momenteel een jong paardje (5,5 jaar) ingereden (heel erg tradi). Hij is sinds 4 maanden gecastreerd en ze zijn er zo'n 3 maanden mee bezig. Hij staat nu dus continu op stal . Voordien heeft hij in een kudde op de weide gelopen. Hij kent dus bijna niks. Maar hij was blijkbaar wel gemakkelijk om zadelmak te maken, hij werkte altijd goed mee. Ze vinden dat hij vlug leert.

De manegehouder denkt dat hij voor ons geschikt is, en ik hecht daar waarde aan. Hij kent ons goed en ook onze 2 andere paarden komen van daar (direct en indirect) en ook toen had hij het bij het rechte eind van hoe het zou gaan. Hij is ook altijd heel eerlijk tegen ons geweest, ook toen we daar gestopt zijn met rijden en een andere richting insloegen (hoewel hij volgens mij toch de stille hoop heeft dat wij op termijn toch weer 'serieus' gaan rijden en wedstrijden willen doen. Ook dit paardje heeft springcapaciteiten. En je kan ze toch niet 'alleen maar' laten genieten hé?)

Hij houdt het nu 2 weken voor ons aan de kant, want hij wil zeker zijn dat het goed gaat. Als hij vindt dat het niet goed gaat, verkoopt hij het ook niet aan ons.
Bij hem is een paard "uitproberen" dus er op rijden. Hij wil dat we dit nu eigenlijk elke dag komen rijden onder zijn hoede. Op zich apprecieer ik dit heel erg, alleen zijn onze ideeën toch wel uit elkaar gelopen en het is uiteraard op zijn manier.

Mijn man en ik hebben er beiden al 2 keer op gereden en dat viel eigenlijk (veel) beter mee dan gedacht. Ik vond het wel zeer vreemd om op een groen paard te stappen dat je van haar nog pluim kent. Dat voelt niet goed aan.

Voor ons is het veel belangrijker dat het paardje van karakter bij ons past. Als dat oké is, dan komt dat rijden volgens ons op termijn wel goed. Ik wil liever geen paard dat qua karakter is als mijn merrie (introvert en leert erg traag), wel eentje dat op mijn ruin lijkt (extravert, denkt mee, beetje eigenwijs en speels). Hem heb ik clikkerend leren apporteren, met haar raak ik niet verder dan iets oprapen en dat in 5 keer zo veel tijd.

Dus gevraagd of we ook in de piste met hem mogen bezig zijn aan de hand. Dat zijn ze daar dus echt niet gewoon, maar ja, als ik geen zotte dingen doe , vooruit dan maar...
Tja, we hadden ook al gevraagd of we zélf mochten poetsen en opzadelen en ook dat was blijkbaar een grappig verzoek. Wij zijn toch rare mensen hoor!

Daarnet hebben het paardje en ik in de binnenpiste (volledig afgesloten, zonder uitkijk naar buiten) voor het eerst elkaar afgetast. Zo'n half uurtje, daarna was de piste niet meer vrij.

Mijn observaties:

Grondwerk kan je het nog niet echt noemen denk ik.
Het leiden ging goed vond ik. Hij volgde heel netjes met doorhangend touw, ook als ik links of rechts ging en hij hield ook onmiddellijk halt als ik stopte.
Hem laten achteruit gaan of zijwaarts een stap laten zetten (wijken voor druk) ging moeizamer. Hij stond er bij en keek ernaar. En ik denk niet dat hij de link legde met het zijwaarts stappen en het wegvallen van druk. Hij was ook wel erg gericht op wat hij buiten allemaal hoorde.

Hetzelfde gebeurde toen ik de inbuigoefening van de one rein stop startte. Eigenlijk geen reactie, hij was bezig met de geluiden buiten de piste. Toen hij een halve cm boog zonder dat hij het besefte heb ik losgelaten en ben gestopt.

Er is ook nog geen vertrouwen (wat ik zeer logisch vind) en hij weet niet goed wat ik met hem aan wil. Ook de piste is geen vertrouwde omgeving voor hem. En zelf was ik ook wat onwennig, zo met een vreemd paard.
Hij heeft wel enkele keren gekauwd bij bepaalde dingen, maar niet veel. Het ging traag.

Dan begonnen met het friendly game . Hij was in eerste instantie bang van de carrotstick, maar na enkele minuten kon ik hem er mee raken (rug, achterhand, nek en flank), nadien ook met het touwtje aan de andere kant van hem. Dus ja, daar was ik dan wel weer tevreden over.
Het viel me wel op dat hij aan de rechterkant schichtiger is dan aan de linker.

Hij is enkele keren erg geschrokken van geluiden van buitenaf, en dan schoot hij als een pijl uit een boog weg, maar begon niet te bokken of te steigeren of weet ik veel. Hij longeerde zich en ik kon het touw gewoon licht met één hand blijven vasthouden. Geen getrek of gesleur of zo. Na een kleine 2 minuten ging hij dan terug in stap (ik deed niks), en daarna kwam hij naar me toe.

Dat was opvallend vond ik. Hij heeft echt de neiging om naar je toe te komen, op een -naar mijn gevoel- vragende manier. Ook bij de leidoefeningen na het halt houden kwam hij dadelijk naar me toe als ik een uitnodigende houding aannam.

In de stal ben ik dan gestart met clickeren met kleine worteltjes. Volgens mij kende hij geen worteltjes, maar na enkele stukjes had hij de smaak te pakken! Ik vond dat de handtarget erg snel ging. Ik heb ook even met een borstel (vond niks anders) geprobeerd en die heb ik tot op de grond kunnen leggen.
't Was wel raar dat hij niet echt opdringerig werd (bij mijn 2 paarden was dat in het begin echt wél een probleem), misschien omdat hij mij nog niet kent en niet durft???

Op het laatst heeft hij mij wél van top tot teen zitten besnuffelen, heel voorzichtig. Ik ben gewoon stil blijven staan en heb hem laten doen. Zoals mijn merrie ging hij op een bepaald ogenblik tegen mijn neus en mond blazen, en ik hem terug in zijn neus geblazen, dat wel. En eens de staldeur dicht duwde hij zijn neus tegen de tralies . Mijn hart brak (nu ja, toen ik hem voor eerst zag staan was ik al vertederd en toen was er nog geen sprake van eventueel kopen).

Besluit???
Ik zou hem zo uit die stal willen halen en hem thuis een half jaar in de wei willen zetten om hem écht te leren kennen. Ik heb wel een goed gevoel bij hem. Maar ik heb echt het idee dat onze Qadish op zijn 1 jaar veel zekerder in de wereld stond als dit beestje. Maar ligt dit aan het karakter of is dit door zijn (niet)-opvoeding?

Als ik buiten kom met hem is hij wel erg alert en wil hij naar alles kijken, niet angstig, eerder curieus en met een blik van "Ha hier is de grote nieuwe wereld, waarom mag ik er niet in?"
Ik ga straks vragen of ik alle dagen even tijd met hem krijg. Maar ook dat gaat enkel in de binnenpiste mogen zijn.
Misschien mogen we volgende week eens in de buitenpiste, als het binnen goed blijft gaan.

Voor degenen die de inspanning gedaan hebben om het bovenstaande opstel helemaal te lezen (chapeau hoor!):

Kan je op basis hiervan al iets concluderen over het paardje?
Wat raden jullie mij aan om in de piste met het paardje te doen?
En wat zeker niet?
Ga ik te vlug? Vraag ik te veel of niet?
Andere suggesties?

Lena
In dit geval NIET grandioos bitloos

Hoi Lena

Ik zou me niet laten tegenhouden dat hij nog weinig kent. De periode dat ze met hem bezig zijn geweest is niet lang en ook niets veel te vroeg geweest. Dat vind ik al best een pre.
Is hij beslagen? Gaan ze behalve het opstallen wel op een manier met hem om waar je je in kunt vinden?

Als jou gevoel goed is, prima. Juist leuk om samen een weg vol ontdekkingen tegemoed te gaan! Misschien dat die weg iets anders is als je in je hoofd hebt bij een 5,5 jaar oud paard, maar wat maakt dat uit. Laat hem de wereld zien en geniet samen!

Voor de twee weken zou ik het verder rustig aan doen. Jij weet eigenlijk al genoeg heb ik het idee. Zou wel proberen niet elke dag te gaan rijden, dat vind ik best heftig voor zo'n jong en groen paard.

Groetjes Karin

Ik train met mijn zeer gevoelige net driejarige paard, dat ook snel de neiging heeft (had, moet ik eigenlijk zeggen) om geheel in zichzelf te keren en vervolgens minutenlang onbereikbaar te zijn, geheel zonder druk (het verschil met jouw paard is alleen dat zij geen trauma heeft). Sinds ik op die manier met haar omga heb ik een aan de ene kant veel rustiger en aan de andere kant veel enthousiaster en blijer paard. Zij heeft oh zó veel temperament en ik wist soms niet goed hoe ik daar mee om moest gaan, dit resulteerde van haar kant nog weleens in 'op slot' gaan. Nu met het clickertrainen kan ze haar energie heel goed kwijt zonder dat ze dit 'tegen mij' gebruikt.

Twee weken geleden heb ik mijn paard verhuisd en in minder dan 10 min. stond ze kant en klaar en stressloos op de trailer zonder dat we dit van te voren geoefend hebben (ik héb namelijk zelf geen trailer).

Een heel ander verhaal dan het verhaal over jouw Ziggy, natuurlijk, maar ik wil maar zeggen dat er wel mogelijkheden zijn voor paarden die geen druk verdragen. Kwestie van een betere clickeraar worden dus, Geertje .

Gr, Dani

@ Karin

Ja, ze zijn nog maar net begonnen, en inderdaad, dat ze er zo laat mee gestart zijn vond ik een pluspunt.
Het was niet zo zeer wat ik met een 5 jarige al dacht te doen, ons idee was in eerste instantie een paard van een jaar of 7-8 te kiezen. Toen ons dit paard werd getoond, was dat even van "oei", moet ik daar nu al onmiddellijk op?. Maar nadien hebben we ook zitten denken: als er nog weinig mee gebeurd is, is er waarschijnlijk ook nog niet veel mis kunnen gaan. En dan kunnen we het voor de rest wel rustig aan op onze manier doen.

Hun jonge paarden pakken ze eigenlijk altijd heel voorzichtig aan in het begin. 't Is pas nadien (als het paard wordt verondersteld het te kennen) dat ze er harder mee worden. Maar in deze fase zit hij nog lang niet.
Ik vind ook dat als het alle dagen zou gereden worden, dat het veel is.
En ja, helaas hebben ze hem onlangs vooraan hoefijzers gegeven . Zij zitten daar echt nog met het idee dat dat nodig is om overal goed te kunnen rijden, en dat presenteert naar't schijnt beter . De achterhoeven lijken me er wel goed uit te zien. Zijn hielen zijn wel redelijk hoog.

Lena

Anda woont nu bijna 7 mnd bij mij.
Als ik grondwerk in de bak met haar deed ,was ze erg nerveus.
En alleen schweinen.
De draf liet ze eigenlijk nooit zien.
Ik ontdekte al snel,dat ze doodsbang was voor de zweep en heb dat als eerste aangepakt.
Na een paar sessies is de angst nu volledig weg.
Nu kan ik met de zweep aangeven,zonder dat ze staat te rillen.
Longeren doe ik altyd met een lijn en gebruik verder de zweep niet.
Ik heb vandaag even gefilmd ,hoe lekker relaxed ze nu zich laat longeren,zonder stress.
Ze draaft de laatste tyd eigenlijk alleen maar en is heel alert op mijn aangevingen.
mooi resultaat en ben er heel blij mee.
http://www.youtube.com/watch?v=-zQcc5whcAo
En Piet! Ik geloof dat ik een echte clickeraarster ben geworden.
Werkt heel goed bij haar!

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.!
grandioos!

Vandaag ben ik een hele tijd bij mijn mannetje in de wei gaan zitten. Zomaar zonder iets van hem te vragen. Gewoon zitten.
Eerst kwam hij kijken of ik iets eetbaars had (hij is zwaar eetgestoord ) en toen dan niet bleek is hij gewoon gaan grazen. Hij was heel rustig en ik werd ook heel rustig van hem. Fijn was dat.
In de zadelkamer heb ik zijn bitloos hoofdstel even erbij genomen. Eng idee om daar weer mee te gaan rijden (ooit). Maar geloof dat ik langzaamaan wel een beetje aan het idee wen. Heb op het internet wat filmpjes gekeken van mensen die de wonderbaarlijkste dingen met hun paard deden puur door een touwtje rond de nek. Dan moet het toch mogelijk zijn om op een dag mijn wildebras bitloos te rijden.

Dinsdag komt een fotografe een shoot van hem maken. Vorig jaar toen ik hem net had heb ik dat ook laten doen. Toen was hij echt te mager (kwam uit verwaarlozingssituatie). Nu zag ik vandaag een niet te dik maar gezond paard in de wei staan. En het rare is, de hele winter heb ik hem bijgevoerd met van alles en nog wat om hem wat voller te krijgen. NIets hielp. En nu krijgt hij naast de wei helemaal niks en ziet hij er gezonder uit dan ooit. Denk dat ik hem komende winter ook probeer op hooi alleen te zetten. Doet hem duidelijk beter dan bietenpulp (waar hij heel ziek van geworden is), musli en ander spul.

Dat is een beetje de "vooruitgang" die we maken. Gewoon bij elkaar zijn en soms een aai over zijn bol.

Danielle