Hoi Lena

Ik zou me niet laten tegenhouden dat hij nog weinig kent. De periode dat ze met hem bezig zijn geweest is niet lang en ook niets veel te vroeg geweest. Dat vind ik al best een pre.
Is hij beslagen? Gaan ze behalve het opstallen wel op een manier met hem om waar je je in kunt vinden?

Als jou gevoel goed is, prima. Juist leuk om samen een weg vol ontdekkingen tegemoed te gaan! Misschien dat die weg iets anders is als je in je hoofd hebt bij een 5,5 jaar oud paard, maar wat maakt dat uit. Laat hem de wereld zien en geniet samen!

Voor de twee weken zou ik het verder rustig aan doen. Jij weet eigenlijk al genoeg heb ik het idee. Zou wel proberen niet elke dag te gaan rijden, dat vind ik best heftig voor zo'n jong en groen paard.

Groetjes Karin

Ik train met mijn zeer gevoelige net driejarige paard, dat ook snel de neiging heeft (had, moet ik eigenlijk zeggen) om geheel in zichzelf te keren en vervolgens minutenlang onbereikbaar te zijn, geheel zonder druk (het verschil met jouw paard is alleen dat zij geen trauma heeft). Sinds ik op die manier met haar omga heb ik een aan de ene kant veel rustiger en aan de andere kant veel enthousiaster en blijer paard. Zij heeft oh zó veel temperament en ik wist soms niet goed hoe ik daar mee om moest gaan, dit resulteerde van haar kant nog weleens in 'op slot' gaan. Nu met het clickertrainen kan ze haar energie heel goed kwijt zonder dat ze dit 'tegen mij' gebruikt.

Twee weken geleden heb ik mijn paard verhuisd en in minder dan 10 min. stond ze kant en klaar en stressloos op de trailer zonder dat we dit van te voren geoefend hebben (ik héb namelijk zelf geen trailer).

Een heel ander verhaal dan het verhaal over jouw Ziggy, natuurlijk, maar ik wil maar zeggen dat er wel mogelijkheden zijn voor paarden die geen druk verdragen. Kwestie van een betere clickeraar worden dus, Geertje .

Gr, Dani

@ Karin

Ja, ze zijn nog maar net begonnen, en inderdaad, dat ze er zo laat mee gestart zijn vond ik een pluspunt.
Het was niet zo zeer wat ik met een 5 jarige al dacht te doen, ons idee was in eerste instantie een paard van een jaar of 7-8 te kiezen. Toen ons dit paard werd getoond, was dat even van "oei", moet ik daar nu al onmiddellijk op?. Maar nadien hebben we ook zitten denken: als er nog weinig mee gebeurd is, is er waarschijnlijk ook nog niet veel mis kunnen gaan. En dan kunnen we het voor de rest wel rustig aan op onze manier doen.

Hun jonge paarden pakken ze eigenlijk altijd heel voorzichtig aan in het begin. 't Is pas nadien (als het paard wordt verondersteld het te kennen) dat ze er harder mee worden. Maar in deze fase zit hij nog lang niet.
Ik vind ook dat als het alle dagen zou gereden worden, dat het veel is.
En ja, helaas hebben ze hem onlangs vooraan hoefijzers gegeven . Zij zitten daar echt nog met het idee dat dat nodig is om overal goed te kunnen rijden, en dat presenteert naar't schijnt beter . De achterhoeven lijken me er wel goed uit te zien. Zijn hielen zijn wel redelijk hoog.

Lena

Anda woont nu bijna 7 mnd bij mij.
Als ik grondwerk in de bak met haar deed ,was ze erg nerveus.
En alleen schweinen.
De draf liet ze eigenlijk nooit zien.
Ik ontdekte al snel,dat ze doodsbang was voor de zweep en heb dat als eerste aangepakt.
Na een paar sessies is de angst nu volledig weg.
Nu kan ik met de zweep aangeven,zonder dat ze staat te rillen.
Longeren doe ik altyd met een lijn en gebruik verder de zweep niet.
Ik heb vandaag even gefilmd ,hoe lekker relaxed ze nu zich laat longeren,zonder stress.
Ze draaft de laatste tyd eigenlijk alleen maar en is heel alert op mijn aangevingen.
mooi resultaat en ben er heel blij mee.
http://www.youtube.com/watch?v=-zQcc5whcAo
En Piet! Ik geloof dat ik een echte clickeraarster ben geworden.
Werkt heel goed bij haar!

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.!
grandioos!

Vandaag ben ik een hele tijd bij mijn mannetje in de wei gaan zitten. Zomaar zonder iets van hem te vragen. Gewoon zitten.
Eerst kwam hij kijken of ik iets eetbaars had (hij is zwaar eetgestoord ) en toen dan niet bleek is hij gewoon gaan grazen. Hij was heel rustig en ik werd ook heel rustig van hem. Fijn was dat.
In de zadelkamer heb ik zijn bitloos hoofdstel even erbij genomen. Eng idee om daar weer mee te gaan rijden (ooit). Maar geloof dat ik langzaamaan wel een beetje aan het idee wen. Heb op het internet wat filmpjes gekeken van mensen die de wonderbaarlijkste dingen met hun paard deden puur door een touwtje rond de nek. Dan moet het toch mogelijk zijn om op een dag mijn wildebras bitloos te rijden.

Dinsdag komt een fotografe een shoot van hem maken. Vorig jaar toen ik hem net had heb ik dat ook laten doen. Toen was hij echt te mager (kwam uit verwaarlozingssituatie). Nu zag ik vandaag een niet te dik maar gezond paard in de wei staan. En het rare is, de hele winter heb ik hem bijgevoerd met van alles en nog wat om hem wat voller te krijgen. NIets hielp. En nu krijgt hij naast de wei helemaal niks en ziet hij er gezonder uit dan ooit. Denk dat ik hem komende winter ook probeer op hooi alleen te zetten. Doet hem duidelijk beter dan bietenpulp (waar hij heel ziek van geworden is), musli en ander spul.

Dat is een beetje de "vooruitgang" die we maken. Gewoon bij elkaar zijn en soms een aai over zijn bol.

Danielle