Eerst in het kort wat informatie over mijzelf en mijn paard. Na jaren bij maneges te hebben gereden, was ik het helemaal zat en besloot ik 3 maanden geleden een eigen paard te kopen. Ik las hiervoor al wel een aantal jaren mee op het forum van PN en heb allerlei NH manieren onderzocht. Ik probeerde eerst een paard te kiezen op een rationele manier, wat past het best bij mijn karakter, wat compenseert mij het best, etc. Maar uiteindelijk heb ik de wijze raad van mijn vriend opgevolgd, die mij adviseerde te kiezen wat het beste voelt, waar mijn hart echt bij ligt. En dat was meteen duidelijk: een arabische volbloed. Omdat ik al zo'n duidelijk beeld had van hoe ik hem wilde beleren (geen dwang, bitten, zwepen etc.) wilde ik het liefst een jong maar wel ingereden paard, van de eerste eigenaar die niet opgesloten op een stal stond. Dat heb ik allemaal gevonden in Fyodor (Russisch voor 'geschenk van god'
)
De eerste dagen bleek al dat we het goed konden vinden, alles leek vanzelf te gaan. Alleen zodra ik mijn gevoel niet volgde (gewoon, in mijn eigen leven met keuzes) blokkeerde hij. Ook had ik al snel door dat hij niet blij was op zijn plek, veel stress op stal, koliek, darmproblemen, veel veranderingen, bemoeienissen, gewoon niet goed. Omdat ik onder druk stond reageerde ik niet erg positief en onderzoekend op de signalen die hij gaf. De verhuizing naar de nieuwe stal ging goed, en ik zie dat hij het daar veel meer naar zijn zin heeft. Hij staat heerlijk in een kudde van 7 paarden, met genoeg gras en bewegingsruimte. Maar... hij wilde niet meer mee de wei uit. Ik (nog behoorlijk overspannen van de situatie op de vorige stal) werd daar heel onzeker van en begon te twijfelen aan mijn kunnen. Misschien klikt het niet, ben ik geen goede leider, had ik beter een ouder paard kunnen nemen, of gewoon helemaal geen paard. Ik begon vorige week met clickeren aan de hand van de targetstick met tennisbal erop. En wonderwel, ik kreeg hem een heel eind verder mee, zonder druk. Maar helaas bleef de onzekerheid bij mij, gedachten als: ik moet hem toch gewoon mee kunnen krijgen, waarom kunnen anderen wel alles met hun paard. En stalgenoten die proberen te helpen door hem op te duwen. Ik zag het helemaal niet meer zitten.
Ik besloot hulp de zoeken, en de afspraak had ik vanochtend. Samen hebben we hem uit de wei gehaald (wat alleen lukte met de targetstick!) en daarna in de bak los met hem aan de gang gegaan. En wat blijkt: er zijn helemaal geen problemen met leiderschap of andere structurele problemen. Hij blijkt juist enorm op mij gericht te zijn. Bij Fyodor is een positieve motivatie alles. Het enige wat ik hoef te doen, is het voor hem (en mezelf) leuk maken, en creatief zijn! Veel dingen op een speelse manier aanpakken en zeker niet denken: dit moet want het hoort zo. Veel meer vertrouwen op mijn gevoel en dat intuitieve stemmetje. Heel moeilijk, zo blijkt, maar als het lukt.... dan voelt dat echt fantastisch. Stiekem ben ik heel blij dat ik zonder hulp toch op de goede weg zat, maar het is heel erg fijn om daar in bevestigd te worden door de juiste persoon. Nog steeds vraag ik me wel af of ik het kan, steeds weer de juiste motivatie vinden en mijn gevoel volgen. Het heeft tot nu toe ook heel veel stress opgeleverd (en daardoor ook druk op mijn relatie en werk). Ik hoop dat mijn positieve gevoel weer helemaal terugkomt, en dat ik vooral veel plezier met mijn paard ga hebben
Groetjes Femke
Training/gedrag
