Nog wat verdere mijmeringen en bedenkingen.

Ik heb intussen nog eens een uurtje met hem kunnen doorbrengen in de piste om grondwerk ter doen, en verder nog wat in de stal.
Hij reageert in zijn stal veel beter dan in de afgesloten piste. Ik denk echt dat dit komt omdat hij in de piste niet op zijn gemak is.

Het is ook echt heel opvallend dat hij steeds naar mij blijft toekomen als ik me ontspannen opstel. Op een bepaald moment liet ik hem gewoon los in de piste en ging ik aan de kant staan. Hij keek me aan met een blik "waar ga jij nu naar toe?", en dan kwam hij gewoon bij me staan. En weer snuffelen. En na enkele minuten ging hij verderop heerlijk aan het rollen.

Hij doe me zo sterk denken aan onze Qadish, tja en dat kan ik niet echt meer rationeel denken . Dit paardje lijkt ook zo'n lieve kleuter.
Hij geeft een compleet ander gevoel dan toen we onze 2 andere paarden kochten. Bij onze Nexor kwam er zelfs weinig/geen gevoel aan te pas. Dat was zo van: hij is rustig en braaf en ik zit er graag op. Bij onze merrie had ik veel meer bedenkingen, maar daar was mijn man echt weg van. Een grote stevige tante...
Voor we haar kochten hadden we echt een lijstje opgesteld met alle pro's en contra's en dat was 50-50.
Intussen vind mijn echtgenoot dit kleine opdondertje ook zeer tof. Het moet tegenwoordig niet meer groot en imposant zijn... Ik denk dat we dus toch een hele evolutie hebben doorgemaakt.

We hebben nog een paar keer wat gereden, ook zonder toezicht. De pensionhouder begint ons er nu mee te vertrouwen. We doen blijkbaar niet al te veel verkeerd. Onze ideëen komen niet helemaal overeen. Ik heb de neiging om de teugels niet kort te nemen en dat doen ze daar wel. Ze willen ook alles zo rustig mogelijk houden, vb. kinderen elders laten spelen, en geen speelse honden aan de ingang. Zelf beschouw ik dat soort dingen net als leermomenten. Ik merk nu ook op wanneer hij moe begint te worden. Ik vind dat ik dan al te lang ben bezig geweest, maar zij vinden dat ik dan nog even verder moet doen (hij moet het leren en conditie opbouwen)...

Hij is echt heel erg braaf en doet volgens mij zijn uiterste best. Doet niks mis. Hij schrikt wel regelmatig maar dan vertrekt hij gewoon even snel, maar komt ook snel terug tot rust.
De manege is terug open en dus is het nu wat drukker. Toen er volk aan de ingang van de piste stond te praten en lachen bleef hij in eerste instantie op respectabele afstand, maar langzaam ging hij dichter en dichter. Uiteindelijk stopte hij daar om eens te kijken wat dat daar allemaal was. Voor mij was dat het belangrijkste van die sessie. Er werd wel raar opgekeken omdat ik hem dat toeliet ("zijn goesting liet doen" ).

Ik heb ook in de piste gereden met 2 andere paarden. Hij is daar bang van. Vooral van de schimmel . Ik wist niet dat paarden bang konden hebben van soortgenoten. Na een kwartiertje ging het al wel wat beter.

Wat ik wel sterk merk is dat ik tegenwoordig op een heel andere golflengte zit als het over paarden gaat. Ik beschouw mezelf (nog) niet als een 100 % PN'ner, maar er zit toch al een hele kloof tussen wat ik een aantal jaren geleden deed en dacht en nu...

Bepaalde opmerkingen die ik tot hier toe tegenkwam:

- "Ja, gij ziet graag hé zo van die pinto's?" Ik had 'm nie direct door, 't is namelijk een bruin paardje. Hij bedoelde eigenlijk een quarter...
- een paard moet niet fijn zijn, hij moet alleen maar hoog kunnen springen...
- die van mij was wel wat anders hoor in het begin, bijlange niet zo tam. Als ik dan zei van " 't veel leuker met een paard dat meewerkt..." dan voel je gewoon dat ze je niet voor vol aanschouwen..
- ge koopt 'm om 'gewoon' mee gaan te wandelen hé. (de paarden daar gaan niet wandelen)... en daar dan bovenop... ja dan maakt het allemaal niet zo veel uit wat je hebt.
- Gaat ge bij zo ne jonge ook zonder bit gaan?... "Ja natuurlijk"... En dan een blik van "ge zijt echt niet bij uw hoofd...

En toen ik het verhaal vertelde van mijn eigenwijze ruin in de wei (zie verhalenrubriek)...
"Zie maar dat 'm u niet overhoop loopt".
Ik antwoordde: "die loopt mij niet overhoop".
"Hoe kunt ge daar zeker van zijn?"
"Omdat ik hem goed heb opgevoed".
Enne... ik begrijp die commentaar van hun kant... Als ik kijk hoe hun paarden zich gedragen
Dit laatste is GEEN kritiek op de paarden... want volgens mij zijn het stuk voor stuk goedbedoelende beesten die gewoon gebruik maken van de situatie...

Uiteraard zijn er ook anderen hoor! Mensen die me zeggen dat het paardje écht iets voor ons lijkt. Maar die ben ik tot hiertoe minder tegengekomen.
Ik heb wel het gevoel dat de pensionhouder goedkeurend staat tegen onze benadering. Hij was eens komen 'gluren' naar mijn "grondwerk" en zei achteraf... Ge doet maar hoor, leert 'm maar goed op. Eerlijk gezegd denk ik dat hij verrast is van hoe goed dat we het (in zijn ogen) doen. We hebben daar nu al 3 jaar niet meer gereden en hij redeneerde vanuit dat perspectief. Ik hoor van anderen dat hij blijkbaar vindt dat het heel goed gaat.
Nu ja, dat vinden we zelf ook.

Hij is echt in mijn hoofd aan het kruipen... Het is alsof de "klik" er al is en dat lijkt me erg vlug, want eigenlijk ken ik hem nog helemaal niet. Een heel vreemd gevoel, bij onze andere 2 paarden is dat veeeeeeeeeel later gebeurd.

Lena,
(NIET grandioos bitloos )

O ja, nog een leuke andekdote:
Toen ik zei dat ik 'm zo snel mogelijk mee naar de 'overkant' (= braakliggend terrein) zou nemen als we hem zouden kopen, ging iedereen er automatisch van uit dat dit OP hem was en niet NAAST hem. Want zeg nu zelf... wat kan je in hemelsnaam naast je paard doen, behalve longeren?

Mijne frank viel toen ze zeiden dat dat nog veeeeels te gevaarlijk was.
(ze zijn toch wel bezorgd hé? )

Ha Femke, volgens mij gaat het uiteindelijk helemaal goedkomen tussen jou en je paardje! Volgens mij herkent echt iedereen dit soort ups en downs wel...

Leuk als je over je vorderingen blijft schrijven.

Gr, Dani

Wat fijn dat het goed ging!
Hier ook kleine vooruitgangetjes. Met kleine stapjes kom je er ook!

Femke , super hoor, dat het de goede kant uitgaan. babystapjes zijn ook stapjes voorwaarts toch? Danielle ook vooruit... fijn he.

Wil... zou best kunnen. Ik heb er ook in het dagelijks leven van geleerd. Maar die twijfel soms he....
Met Rappa ging het de eerste twee weken perfect en toen kwamen de trubbels... uitproberen, leek het. Ff ook daarvan uit gegaan, maar toch goed op haar gelet en gedacht... ik weet het niet...
Een paard wil meestal geen problemen veroorzaken. Het heeft alleen zijn gedrag om te iets duidelijk te maken. Wat als ze mij iets wil vertellen?

Twijfel twijfel twijfel... ik ben misschien een soesje... zie je wel, alle paarden doen moeilijk bij mij etc etc.
Toch maar een masseur gevraagd... want misschien maken ze gewoon van de gelegenheid gebruik dat er naar hen geluisterd wordt.

Vandaar was de masseur/fysiotherapeut er.
Rappa heeft een lichte karperrug (meende ik al te zien) Wervels komen iets omhoog waar ze niet omhoog hoorde te komen in een soort bult, die je niet goed ziet, maar wel kunt voelen. (als je het weet, zie je het ook)
Bekken is scheef, ze heeft pijn in achterknieen en nek is verkrampt.
F***
Mogelijk aangeboren karperrug, of een flinke klap gehad door val in de wei of een of ander stom ongeluk.

Ze is gelukkig nog jong en ik heb het nummer gekregen van een goede chiropraktor die haar verder gaat onderzoeken, volgende week vrijdag of de maandag erna (komt helemaal uit stockholm) Hij schijnt erg goed te zijn en kan wel een inschatting maken van het probleem.

Dat ze pijn had, was duidelijk. In het begin dacht ik dat mijn verder vriendelijke paard de therapeute wilde vermoorden. Maar meisje ging rustig en vriendelijk te werk en Rappa ontspande. Maar ze kan de grote problemen met wervels en bekken niet veranderen.
Dat wordt dus chiropraktor en daarna wellicht nog een keer een massage. En er maar het beste van hopen.

Heb ik weer....

Vertelde ook haar over mijn onzekerheid. Waarom ik opeens getrubbel kreeg met paarden die bij de vorige eigenaar deden wat er werd verwacht.
Ze vertelde dat ik niet wilde weten hoeveel paarden rondliepen met pijn, zonder dat er werd geluisterd. Paard neemt de kansen die het krijgt... ook als het is om te vertellen dat het pijn heeft.

Een karperrug hoeft op zich geen reden te zijn om pijn te hebben of slechter te bewegen. Het is iets dat mensen niet zo mooi vinden, net als een hertenhals of een hangbuik. Het is de vraag of de wervels er bij Rappa nu meer uit komen door de bouw die het paard nu eenmaal aldoor had, of dat het paard bovenop 'kaal' aan het worden is doordat er spieren wegvallen daar. Je zit daar in het lendengebied, waar spieren zitten die zich bezig houden met lengtebuiging en verzameling (bekkenkanteling). Deze spieren kunnen wegvallen doordat dat gebied niet meer getraind wordt (door tijdgebrek of doordat het paard het wegens pijn niet meer kan) maar ook simpelweg door schraler te voeren. Een KWPN-standpunt is dat een paard dat schraal is in zijn bovenlijn krrachtvoer nodig heeft. Nu vinden we dat natuurlijk allemaal afkeurenswaardige fokwellustelingen, maar er zou zomaar een kern van waarheid in kunnen zitten, niet alles wat niet in ons straatje past is verwerpelijk.
Ik maak dat nu met Cadiz mee. Een maand of 4 a 5 geleden gestopt met krrachtvoer, en nu begin ik sinds een maand of 2 heel vaag de wervels te zien op de plek waar een karperrug zijn typische vorm krijgt. Zijn ruglijn liep daar altijd lekker vloeiend en sappig door. Ook bij de schoft vind ik hem wat 'kaler' dan eerst. Ik heb hem niet anders of minder getraind, hij heeft geen trauma's gehad zoals onderuit gaan, dus het moet een andere oorzaak hebben en het enige mogelijke is het versoberde voer. Om die reden geef ik hem nu bietenpulp bij.
Ik wou je dat toch even meegeven.

Karperrug hoeft geen probleem te zijn, maar kan wel een probleem vormen als er bij training geen rekening wordt gehouden met de beperking.
Rond/laag rijden met weerstandbiedende hand, zoals het in de dressuur vaak gebruikelijk is, zorgt bij deze paarden voor problemen, simpelweg omdat ze er de bouw niet voor hebben. Training met hals lang zoals in western is hierbij beter geschikt,

Rappa is echter dressuur gereden en verzette zich daar twee jaar lang tegen.

Maar goed... kan dus aangeboren zijn of traumatisch,.
Hoe dan ook... ze is absoluut niet schraler geworden. Je ziet het dan ook niet goed. Maar je voelt het.

Christel Provaas schreef op vrijdag 20 augustus 2010, 16:56:


sommigen selekteren dan weer hun "goeie" paarden op dat net-niet doorvloeien
van rug-lendenen-achterhand
maar vinden dat net in die lendenen een welving moet zitten.....
niet echt een karperrug, dat niet,
wel duidelijke schoft, rug, lendenen, achterhand

die ouwe iberiers waren ook niet zo massief als ze nu gehouden worden,
hou ze buiten het vreten-à-volonté-circuit en ze worden wel mean & lean
en daarom niet minder soepel te rijden, en zeker niet minder uithoudend

door krachtvoer, pulp of andere bulk te geven
ga je natuurlijk niet alleen op die plek die je wil
sappig vlees gaan bijkweken,
dat zou maar al te grappig worden

Herkenning ! wat is dat toch een goed gevoel