Ik heb er eventueel ook nog 1 in de aanbieding.
In principe werkt het heel goed en fijn, maar Olly vond de neusriem toch iets te smal, die prefereert een brede. + dat deze het best geschikt is voor een niet te brede neus, meer een smal hoofd dus.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Ondertussen zijn we een tijdje verder en ik wilde even laten weten hoe hier de zaken staan.

De grootste les die ik de afgelopen weken geleerd heb, is KIJK naar je paard. Raar is dat.
Kyliam heeft een tijdje rust gehad. Dat wil zeggen dat hij het grooste gedeelte van de tijd lekker op de wei heeft gestaan. Soms even er vanaf voor wat poetsen.
Sinds vorige week ben ik dan weer begonnen met regelmatig een stuk met hem te gaan wandelen in het bos. En ik moet zeggen dat dit met grote stappen vooruit ging.
In het begin was het altijd moeilijk om van het terrein af te komen. Het is een vrij lang pad en hij bleef soms elke paar meter staan. En vandaag is hij netjes mee gelopen zonder ook maar 1 keer te blijven stilstaan! Ik was zo trots op hem!!
Tijdens het wandelen mag hij geen hapje gras (meer) en moet zijn aandacht bij mij blijven. Ook dit lukt 100 keer beter dan een paar weken geleden. Geen getrek meer aan het koord.
Ik vraag hem regelmatig om te stoppen en soms enkele passen achterwaards. Dit kan nog beter maar er is geen getrek of geshor meer ofzo. Soms gaat hij met zijn hoofd naar de grond en smekken en dan zie ik aan zijn blik gewoon dat hij veel meer rust heeft nu dat ik de leiding heb.
De terugweg was in het begin ook trekken richting thuis. En met de nodige oefening gaat dit nu ook heel rustig.

Rijden is dan nog zo'n verhaal.
Ikzelf ben geen slechte ruiter maar had gewoon schrik gekregen met de laatste keren dat ik eraf gevallen was. Heel veel onzekerheid.
En Kyliam is hypergevoelig en maakte daar gigantisch misbruik van.
Dus gisteren iemand anders met veel meer ervaring en vertrouwen gevraagd om Kyliam te rijden.
Hij haalde alle mogelijke trukjes uit om niet aan het werk gezet te worden. Maar de ruiter was hem steeds net een stapje voor en na een tijdje gaf hij zich over en deed hij zijn best. Op het einde heb ik hem uitgestapt en eigenlijk voelde ik geen angst.
Vannacht besloten dat wat die ruiter deed, ik eigenlijk net zo goed zelf kan doen. Klinkt stom misschien maar er ging echt een knop om in mijn hoofd. Ik kan best een bok uitzitten, waarom paniekeer ik dan zo als Kyliam dat eens doet? In mijn hoofd helemaal alles op een rijtje gezet.
En vanmiddag heb ik hem opgezadeld en ben "gewoon" gaan rijden. En het ging goed!
Ik ben zo trots op hem!

Dus op dit moment gaat het eindelijk de goede kant uit. Ik voel dat de band tussen hem en mij erg verbeterd is. Dat ik weer kan genieten van hem. En dat is heerlijk!

Ik wil eerst weer een beetje vertrouwen opbouwen en dan de stap zetten naar bitloos. En uiteindelijk weer samen op buitenrit. Maar voorlopig zijn we zeker zover nog niet.

Bedankt iedereen voor jullie hulp. Veel hier lezen en de reacties hebben me erg geholpen. Het gaat met kleine stapjes maar het gaat zeker de goede kant uit.

groetjes
Danielle

Mooi gedaan!

Fijn dat je weer wat vertrouwen begint te krijgen Danielle!

Maar ik vind wel dat zo`n jong paard niet zonder reden mag bokken. Als hij dit nog steeds doet zou ik toch weer helemaal vanaf het begin gaan beginnen met hulp en er niet meteen opkruipen en maar weer gaan rijden en die bokken gaan uitzitten. Hier schiet je op de lange termijn niks mee op. Ik ken de ruiter niet die erop heeft gezeten, maar let erop dat zij/hij ook goed naar Kyliam kijkt en niet te veel van hem vraagt.

Je moet zeker consequent zijn, maar in het consequent zijn moet je niet vergeten om ook te kijken naar wat je paard aan kan.

Succes ermee!

Groetjes Evy

TROTS OP JEZELF :) Jij hebt het voor elkaar gekregen - door te luisteren naar jezelf /je paard/en het advies dat bij je past op te volgen. :)
Goed hoor!!!
Heerlijk zo'n gevoel!

Precies mijn gedachte, wat "stom" dat we altijd trots zijn op het paard, JIJ hebt het gedaan en mag met recht trots zijn op je zelf.
En Evy's raad.. neem ze terharte.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Hmm, ik geloof niet echt dat Kyliam zonder reden zo loopt te klieren. Volgens mij kan een paard helemaal geen misbruik maken van zijn hypergevoeligheid... Zo'n jong, gezond en vrolijk paard zou toch helemaal geen reden moeten hebben om zo tegen te werken. En wat voor iemand is dat die je op hem laat rijden? Het klinkt als iemand die gewoon even zijn zin heeft doorgeduwd. Ik zeg dit niet om lullig te doen, want het gaat duidelijk beter dan voorheen en dat is natuurlijk heel fijn .

Ik vind het wel jammer dat er tóch (met bit! ) weer op hem gereden wordt terwijl hij nog zo jong is.

Gr, Dani

Ik neem de raad van Evy ook ter harte en had al contact gehad met een paardenfysiotherapeut om Kyl eens na te laten kijken.

De ruiter die Kyliam gereden heeft eergisteren is iemand waar ik veel vertrouwen in heb en die heel fair maar ook heel duidelijk is naar de paarden toe. Ik had niet het idee dat hij zijn zin door drukte maar dat hij wel duidelijk was naar kyliam toe. Hij gaf me ook heel nuttige tips die ik moet gaan oefenen ivm rechtrichten.
Ik ga hem niet zwaar belasten ofzo maar soms een half uurtje rijden en daarnaast wat wandelen kan in mijn ogen niet zo verkeerd zijn.

De ruiter die Kyliam heeft gereden, heeft zo te lezen vooral JOU geholpen. Prima toch, als je op basis daarvan weer verder kunt?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Danielle Zontrop schreef op zondag 5 september 2010, 12:12:


Heeft Kyliam gebokt bij die ruiter? En waarom ga je dan nu al beginnen met rechtrichten? Begin eerst eens bij de basis, namelijk dat hij plezier in het rijden krijgt. Ga eerst eens lekker bitloos met hem buitenrijden en dan langzaam in de bak. Op het moment dat het dan goed gaat begin je eens met rechtrichten. Ik ben het met je eens dat rechtrichten heel belangrijk is voor een paard en zeker een paard als Kyliam. Maar ik persoonlijk hecht nog veel meer waarde aan het plezier van mijn paard.

Ik denk dat het voor jou en Kyliam nu heel belangrijk is dat eerst het grondwerk vlekkeloos verloopt en dan het rijden ook. In het geval van Kyliam zou ik persoonlijk helemaal bij het begin beginnen. En dan ook helemaal, dus niet meteen weer erop gaan zitten. Eerst grondwerk en dan weer eens een zadel op. Dan weer hangen etc. Dan kom je waarschijnlijk vanzelf het probleem tegen.

Ik vind het heel goed van je dat je zo serieus bezig bent om te kijken naar goede oplossing. Maar vergeet niet om ook te blijven kijken naar je paard.

Ik wil je helemaal niet aanvallen ofzo hoor, maar ik wil je wel duidelijk maken om geen overhaaste beslissingen te maken. Hij is nog jong, jullie hebben alle tijd!

Groetjes Evy

@evy bedankt voor je uitleg! ik voel het zeker niet als aanval.

Vandaag bitloos (zweep en spoorloos) gereden!!!!!!!!
Niet lang maar gewoon eventjes. Ik heb er even filmpjes van laten maken.
Het is nog heeeeeeeeeeeel lang niet perfect maar vind zelf dat het er in ieder geval meestal toch erg ontspannen uit ziet.
Mijn angst voor het bitloos heb ik in ieder geval weer overwonnen en daar ben ik stiekem wel een beetje trots op

voor wie zin heeft om even te kijken.

http://www.youtube.com/watch?v=1j5w33HfwJA

http://www.youtube.com/watch?v=dtDubNcR8mI

groetjes
danielle

Een korte update wat betreft Fyodor. Vorige week ben ik eens aan het zoeken geweest naar wat nu echt goed voelt, en vooral ook, hoe mijn eigen houding invloed heeft op hem. De eerste drie dagen ben ik heel duidelijk naar hem geweest, ik ben de leider, jij moet luisteren. Zoiets. Goed, dat werkt, maar het VOELT niet goed. Ik krijg er ook echt de zenuwen van, geen ontspanning ook. Vrijdag was ik de zenuwen kwijt, ben ik naar hem toe gegaan zonder verwachtingen, gewoon omdat ik zin had om iets met 'm te doen. En; alles ging vanzelf. Hij kwam vrolijk naar me toe lopen in de wei, liep ontspannen mee (wel alles met targetstick, die ik gebruik op momenten waarop twijfel is). Een leuke wandeling gemaakt, hoeven even gedaan en weer terug op de wei. Het voelde echt zo goed, en alles ging vanzelf. Dat is dus waar ik heen wil. Het overduidelijke afdwingen van leiderschap past niet bij me omdat ik aan mezelf en mijn paard voorbij ga. Maar, het betekent dus ook dat ik wat ik met hem doe aanpas aan de omstandigheden. Als ik zwaar gestresst ben werkt het gewoon niet. Om dan alsnog iets te forceren, nee. Dan maar wat minder vaak, maar wel met een heel goed gevoel! Het blijft erg lastig uitleggen aan anderen, en ik ben in deze fase ook nog snel aan het twijfelen te brengen. Maar als het goed voelt, dan moet het wel goed zijn, lijkt me!

Groetjes Femke

Hallo iedereen,

Ik heb een probleempje met mijn paarden.
Even een schets:

Boy, 16 jaar, hengst is al een tijdje bij mij. Spirit, 6 jaar, ruin is er vorig jaar bijgekomen.
Aanvankelijk wilden de twee niet samen staan (fel vechten), na een tijdje training, castratie van Spirit en heel wat training ging het wel.
Nu staan ze dus samen.
Feit is nu dat de vrouw die de wei langs mij heeft ook paarden heeft en een oudere merrie erin gezet heeft.
Boy breekt niet uit maar lijkt wel te flippen op Spirit. Vliegendeken aan flarden, wonden op Spirit zijn rug, Spirit weet niet waar hij moet draaien of keren van de angst voor Boy. De weide is groot genoeg om te vluchten en Boy stopt wel maar begint terug opnieuw.
Eerder hebben ze er nog langs gestaan en toen is het even geweest dat Boy dit deed, maar lang niet zo fel en lang.

Wat zou ik nu doen? Even aankijken nog (wat ik wat zielig vind voor Spirit) ofwel een draadje zetten zodat Boy niet meer achter Spirit kan.
Als ik het laatste doe, kan het dan zijn dat ik ze erna niet meer kan samen laten lopen als de merrie weg is? Ik heb zoveel moeite gedaan ze samen te krijgen dat ik ze niet graag uit elkaar haal...

Wat denken jullie?

Ik hoop op goede raad, het is even geleden dat ik nog op de site geweest ben dus ik weet niet wie er nog schrijft of niet.

In ieder geval reeds bedankt voor jullie overwegingen.

Groetjes, Jolijn

Dit is absoluut niet negatief bedoeld, Daniëlle, want ik vind het helemaal toppie dat je zo lekker bezig bent, maar ... ik zou wat aan mijn houding/zit gaan doen (de mijne is ook niet perfect hoor). Ik zie je continue aandrijven (tikken tegen het paard) terwijl het paardje doet wat je vraagt, toch? Je hebt een stoelzit, je voeten staan naar buiten en door je zit ben je niet in balans (geen stille benen), dus onrustig voor Kyliam.
De tips van Evy vind ook ik waardevol, maar daarnaast zou ik op zoek gaan naar een goede instructeur/instructrice om lekker aan je eigen basis te gaan werken.
Leuk om te zien en goed van jou dat je hoppa ... bitloos ging rijden!