Toch zie ik iets! Kyliam heeft steeds staartje UP! Knap dat ie het doet voor je maar volgens mij is ie niet ontspannen. Veel energie....wow! Die moet gaaaaannnn...zalig hoor Neem les en zeker weten dat je heel veel plezier gaat hebben. Bezig houden dit paard

Ik denk dat ze geen goei vrienden zijn, er is een rang verschil en dat blijft.
Voor MIJ 100% zeker.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Nils Vellinga schreef op zondag 5 september 2010, 23:38:


Rangverschillen en vriendschap kunnen prima samengaan. Het is duidelijk dat het nu niet gaat tussen die twee, maar volgens mij kun je over de toekomst niets concluderen.

Vind het ook vreemd/opmerkelijk dat hier op dit forum, waar paardengezelschap voor elk paard terecht zo gepromoot wordt, nu gezegd lijkt te worden "haal ze maar uit elkaar en dat zal altijd wel zo blijven"

Karen

Hai Nils,

Ik ben ook benieuwd hoe het zit met de targetstick. Naar mijn idee is het een hulpmiddel wat vooral in het begin ingezet wordt, en zodra er genoeg vertrouwen is kan het langzaam afgebouwd worden, maar ik kan het helemaal mis hebben!

Zodra die merrie weg is, kan je ze volgens mij wel weer samen zetten.
Maar tot dan zou ik er ook een draadje tussen zetten.

Hier op stal hebben wij hetzelfde probleem.
Mijn merrie is de enige merrie, met 3 ruinen.
De leider eist mijn merrie op en bewaakt haar de hele dag. Als de andere ruinen te veel naar haar kijken of te dicht bij komen, dan hebben ze het geweten.
Vooral de grootste ruin (die het meeste concurrentie vormt) moet het ontgelden en weet soms niet waar hij moet kruipen. De 3de is een A-pony die lang hengst geweest is. Maar die kan zich meer permitteren.
We zetten dan ook de paarden liefst 2 per 2.
Mijn merrie met meneer de tiran. (Voor haar is hij lief)
En de andere ruin met de pony ergens anders.

Afgelopen maand was mijn merrie enkele weken ergens anders.
En dan hebben de 3 jongens samen op 1 weide gelopen, zonder problemen.
De 2 grote ruinen stonden zelfs buik aan buik.

Maar mijn merrie kwam terug. Haar vriend zag haar en begon meteen de hengst uit te hangen. (Dekte haar ook meteen) En de andere jongens moeten weer ver uit de buurt blijven.
Zolang er maar 1 merrie is en meerdere jongens, denk ik niet dat die situatie nog verandert.

groetjes
Ans

De targetstick is gewoon wat jij er van maakt, oftewel, wat jij er mee doet bepaald wat de stick is. Aanwijzen, verlenging van je arm tot er op los slaan je kan er van alles mee. Je kan een targetstick ten alle tijde inzetten, sommige paarden moeten eerst gedesensibiliseerd omdat ze er bang voor zijn. Het kan zijn dat in het verleden de ervaring met stickachtige dingen niet positief was. Een stick of gewoon een takje werkt soms goed, maar je moet er wel handigheid in krijgen. Parelli vindt dat je er veel mee moet oefenen om hem te kunnen gebruiken.

Ik weet niet veel van paardrijden maar ik zou je willen vragen: zou jij dat paardje willen zijn? Verder gaf Anja S al aan wat het filmpje laat zien. Ik ben het met Evy eens: ga eens wat leuks doen met je paard, en dan bedoel ik: iets dat je paard ook leuk vindt. Stop eens met dat er op willen zitten. Op je fotootje loop je met je paard opgewekt naar de camera en dan zie ik meteen: je houdt hem onder de kin vast. Geef je paard en jezelf de ruimte, laat dat touw gewoon los hangen, hij loopt vanzelf achter je aan. (misschien is het maar een moment opname)

Nils Vellinga schreef op zondag 5 september 2010, 23:38:


Kom op, Nils. Dit is toch zeker geen dolgedraaide hengst???? Gewoon frustratie ... picture this ... jij bent een man met alle toeters en werkende bellen Je woont samen met een vriend. Lekker samen "kletsen", lekker samen eten ... niets aan het handje. Dan komt er naar maanden een vrouw. Amai! Je was effe vergeten dat je kerel was met alle toeters en ja hoor ... de bellen gaan werken. Maarrrrrrrrr ... je mag er niet bij komen. Gadverdamme, wat heb jij er de damper in! Je vriend ziet het ook, maar die weet inmiddels niet meer waar de klepel hangt, jouw klepel werkt in volle glorie. Zou jij er niet stik chagrijnig van worden, als je wel mag kijken, maar er niet aan mag komen?
Ik denk dat als de merrie weg is, het probleem ook als sneeuw voor de zon verdwijnt. Gewoon frustratie ... er loopt een blote vrouw langs zijn weidje, hij ruikt haar, hij ziet haar ... maar verder mag hij helemaal niets en aan die "sukkel" naast hem, heeft hij ook geen moer!

Karen Koomans schreef op maandag 6 september 2010, 2:54:


Vreemd? het kan toch zijn dat er een misfit is? ik zie in de kudde zeer duidelijk voorkeuren en ook afkeur. Ik kan 2 merries die elkaar in de kudde niet kunnen uitstaan bij elkaar zetten, het heeft geen gunstig effect op hun relatie. Ze blijven een hekel aan elkaar hebben.

Anja S schreef :>

Sterker nog, die 'sukkel' naast hem verandert van een maat in zijn concurrent dus die moet weg, opzouten. Ik ken Boy en Spirit en ik weet van Boy dat hij een zeer faire hengst is.
Haal de merrie weg en de vriendschap tussen Boy en Spirit keert op een gegeven moment wel weer terug. Kan effe duren totdat alles in Boy weer rustig is. Draadje ertussen even voor de veiligheid, maar geen langetermijn oplossing.

Groet, Pien

Spirithorses schreef :

Bennikeindelijkweereens....
Ik zou er nog op terugkomen hoe je tijdens het rijden je rust kunt overbrengen op je paard.

Om te beginnen zul je waarschijnlijk maar beter kunnen accepteren dat sommige Dravers nou eenmaal hittepetitten zijn, dat heeft wel met temperament te maken maar nog veel meer met de manier waarop zo'n paard getraind werd (wat ik al zei; mentale en fysieke druk, gebrainstormd, winnersmentaliteit).
Wij hebben hier nu nog twee Dravers(mixen), Amber en Quiberon, die godzijdank nooit renbaangetraind zijn of hebben moeten koersen. Dit zijn echt heel 'gewone' warmbloeden qua temperament hoor. Quib loopt met de beginners op de buitenritten.
Niks haantje de voorste willen zijn of druk worden van het opvoeren van de snelheid, gewoon prettig gematigde en aanspreekbare karakters. Wel door ons ingereden op hun 11e en 6e.

In tegenstelling tot Indy die renbaangetraind was en dus veel heftiger, ondanks het feit dat alleen Evy en ik haar reden en zij een hele tijd mijn persoonlijke rijpaard was. Maar áltijd temperamentvol, zij het goed controleerbaar en al helemaal als ze veel kon werken. Een soms zelfs slome muts totdat je een draf of een galop aan haar vroeg, dan kwam al dat vuur naar boven en dat moest dan in goede banen geleid worden.

Toch kun je zo'n paard goed 'controleerbaar' maken, al zul je dus moeten accepteren dat zo'n type wedstrijdgetraind paard meer drang tot lopen heeft dan een huis-tuin-en-keuken knol. Of het echt zo is dat Dravers extra gevoelig zijn vraag ik me af hoor. Ik vind de meeste paarden wel gevoelig, ik kan niet zeggen dat dat bij de Dravers meer is. Gevoeligheid is ook iets wat je maakt door training, omgang, manier van houden.
Dat veel Dravers onder druk stonden is gewoonweg een gegeven dat is erin gepompt.
Tuurlijk is een paard als Indy 'gevoeliger' voor impulsen van buitenaf, die wacht gewoonweg op een teken dat ze kan gáán, hoewel zij verder altijd een van mijn meest cool-in-het-hoofd-zijnde paarden was (was, want ze is inmiddels verkocht aan Marjan hier van het forum).

Zoals gezegd kun je maar beter zelf rustig zijn als je een Draver rijdt.
Zeker is grondwerk een mooie basis om je paard te leren kennen (en wederzijds) maar het 'probleem' speelt zich daarbij meestal niet af. Het heeft dus geen zin om in dat grondwerk te blijven hangen, je moert verder en het rij-probleem dáár aanpakken waar het thuishoort, namelijk opnieuw herprogrammeren. Rust, rust en nog eens rust (innerlijke dan) dus zelf laag ademen, niet omhoog in een paniek schieten bij ongewenste acties, maar je rust en kalmte bewaren en overbrengen op het paard. Houding, zit, ervaring, manier van houden (kudde buiten = beweging).
En het paard niet toch eens heel even lekker laten gaan want dan is die knop weer om en is het maar afwachten wanneer de knop weer een tandje lager staat.
Dat kost je veel discipline. Veel Dravers zijn gebrainstormde paarden.

Maak een plaatje in je hoofd van hoe je wilt dat je paard loopt (snelheid) en boven die gewenste snelheid neem je hem consequent terug (pulserende beweging van de teugels, - ahw pompend remmen-in combinatie met zit, stem, consequent elke keer weer terug door een pulserende beweging van de teugels ) TOT de gewenste snelheid, dat belonen en teugels ontspannen. Hiermee bedoel ik niet 'de hele boel maar weer losgooien', want dat is voor zo'n dier het teken dattie mag gaan, maar je vingers, handen ontspannen. Adem laag houden (heel belangrijk) en ín het paard zitten ipv erop. Je moet echt een verbinding kunnen en willen aangaan en je niet laten afschrikken door de voorwaartse drang.

Spirithorses schreef:

Sorry, beetje verwarrend, ik drukte op een verkeerde knop (deze laptop en ik worden maar geen vriendjes)

Hieronder de juiste versie van het laatste gedeelte van mijn verhaal:

> Maak een plaatje in je hoofd van hoe je wilt dat je paard loopt (snelheid)


En verder, check rug en zadel. Veel Darvers buigen goed om naar links (zo liepen ze op de renbaan) en zijn naar rechts zo stijf als een hout. in combinatie met een slechte balans kan dit allemaal leiden tot bokgedrag.

groet, Pien