Spirithorses schreef :
> Ik zou het eerst gaan zoeken in de rug en vergeet niet dat deze Dravers
> jong en onder enorme druk ingereden (lees: afgericht) zijn (dat kan ik
> geen inrijden noemen) en daardoor een winnersmentaliteit hebben, veel
> bewegen).
> Maar zoals gezegd, check eerst die rug en je zadel.
>
> Ik kom er nog op terug hoe je dat tijdens het rijden kunt doen.
Bennikeindelijkweereens....
Ik zou er nog op terugkomen hoe je tijdens het rijden je rust kunt overbrengen op je paard.
Om te beginnen zul je waarschijnlijk maar beter kunnen accepteren dat sommige Dravers nou eenmaal hittepetitten zijn, dat heeft wel met temperament te maken maar nog veel meer met de manier waarop zo'n paard getraind werd (wat ik al zei; mentale en fysieke druk, gebrainstormd, winnersmentaliteit).
Wij hebben hier nu nog twee Dravers(mixen), Amber en Quiberon, die godzijdank nooit renbaangetraind zijn of hebben moeten koersen. Dit zijn echt heel 'gewone' warmbloeden qua temperament hoor. Quib loopt met de beginners op de buitenritten.
Niks haantje de voorste willen zijn of druk worden van het opvoeren van de snelheid, gewoon prettig gematigde en aanspreekbare karakters. Wel door ons ingereden op hun 11e en 6e.
In tegenstelling tot Indy die renbaangetraind was en dus veel heftiger, ondanks het feit dat alleen Evy en ik haar reden en zij een hele tijd mijn persoonlijke rijpaard was. Maar áltijd temperamentvol, zij het goed controleerbaar en al helemaal als ze veel kon werken. Een soms zelfs slome muts totdat je een draf of een galop aan haar vroeg, dan kwam al dat vuur naar boven en dat moest dan in goede banen geleid worden.
Toch kun je zo'n paard goed 'controleerbaar' maken, al zul je dus moeten accepteren dat zo'n type wedstrijdgetraind paard meer drang tot lopen heeft dan een huis-tuin-en-keuken knol. Of het echt zo is dat Dravers extra gevoelig zijn vraag ik me af hoor. Ik vind de meeste paarden wel gevoelig, ik kan niet zeggen dat dat bij de Dravers meer is. Gevoeligheid is ook iets wat je maakt door training, omgang, manier van houden.
Dat veel Dravers onder druk stonden is gewoonweg een gegeven dat is erin gepompt.
Tuurlijk is een paard als Indy 'gevoeliger' voor impulsen van buitenaf, die wacht gewoonweg op een teken dat ze kan gáán, hoewel zij verder altijd een van mijn meest cool-in-het-hoofd-zijnde paarden was (was, want ze is inmiddels verkocht aan Marjan hier van het forum).
Zoals gezegd kun je maar beter zelf rustig zijn als je een Draver rijdt.
Zeker is grondwerk een mooie basis om je paard te leren kennen (en wederzijds) maar het 'probleem' speelt zich daarbij meestal niet af. Het heeft dus geen zin om in dat grondwerk te blijven hangen, je moert verder en het rij-probleem dáár aanpakken waar het thuishoort, namelijk opnieuw herprogrammeren. Rust, rust en nog eens rust (innerlijke dan) dus zelf laag ademen, niet omhoog in een paniek schieten bij ongewenste acties, maar je rust en kalmte bewaren en overbrengen op het paard. Houding, zit, ervaring, manier van houden (kudde buiten = beweging).
En het paard niet toch eens heel even lekker laten gaan want dan is die knop weer om en is het maar afwachten wanneer de knop weer een tandje lager staat.
Dat kost je veel discipline. Veel Dravers zijn gebrainstormde paarden.
Maak een plaatje in je hoofd van hoe je wilt dat je paard loopt (snelheid) en boven die gewenste snelheid neem je hem consequent terug (pulserende beweging van de teugels, - ahw pompend remmen-in combinatie met zit, stem, consequent elke keer weer terug door een pulserende beweging van de teugels ) TOT de gewenste snelheid, dat belonen en teugels ontspannen. Hiermee bedoel ik niet 'de hele boel maar weer losgooien', want dat is voor zo'n dier het teken dattie mag gaan, maar je vingers, handen ontspannen. Adem laag houden (heel belangrijk) en ín het paard zitten ipv erop. Je moet echt een verbinding kunnen en willen aangaan en je niet laten afschrikken door de voorwaartse drang.
Training/gedrag
