Ik zie er geen Engels volbloed tussen staan, dus engels rijden valt af
Kijk naar de "natuur"paarden volken, lijkt toch het meest op "western" En Friesen horen voor een koets

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Op 4 jarige leeftijd in ieder geval nog wel

Sorry Koen , kan je vraag niet beantwoorden , maar vind je het zelf niet een leuke zoektocht?
Western op een fries? dressuur op een quarter , ik ben benieuwd!

Volgens mij moet je gewoon doen wat jou leuk lijkt , en je merkt vanzelf of je paard het ook leuk vind.

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

Eerlijk gezegd denk ik dat het weinig uitmaakt, maar dat de basis altijd zou moeten bestaan uit het sterk maken met grondwerk
Dus idd rechtrichten/achterhand werk, zodat het paard eerst soepel en sterk is, alvorens je erop kruipt.
En in die tijd kun je erover nadenken wat je wilt

Misschien gewoon lekker 'eigen' stijl. Wat maakt het uit...

Christel Provaas schreef op zaterdag 11 september 2010, 20:42:


Ik word erg saai, maar moet je ook hierin gelijk geven. Die stoelzit heb ik in de barefoot ook en dat is zeker voor rappa een probleem.

Momenteel zijn er voor mij twee punten die zwaar wegen...
Rappa zal eerst goed moeten trainen zodat haar rug soepel en sterk wordt alvorens ik erop ga zitten
Paarden met een korte rug met (zij het hier zeer lichte) karpervorm zijn van nature minder atletisch dan een paard met 'normale' rug en hebben de tendens de rugspieren vast te zetten. Rappa heeft dat heel erg gedaan, vandaar die verschoven wervels en dat scheve bekken en pijn in de knieen. Dat is behandeld, maar de rug is dan niet meteen automatisch soepel. Dat kost veel tijd en training.
Dus daar moet eerst aan gewerkt worden.

Het ander punt is financieel. Momenteel zit ik slecht bij kas. En een behoorlijk zadel kost nu eenmaal wat meer, zeker als je af wilt gaan op de ligging en niet je financiele (on)mogelijkheden.

Mijn overweging: Voorlopig uiteraard grondwerk totdat ze de achterhand goed gebruikt en weer soepel is, zeker in de rug.
Ondertussen dacht ik de barefoot te verkopen en voor een fractie daarvan een longeersingel te kopen met handvat en de rest apart leggen.
Dan sparen voor een ander zadel en als Rappa klaar is voor het rijden, eerst rijden zonder zadel, maar met die singel (vast kunnen pakken indien nodig, zonder paard te storen) omdat ik in het begin slechts heel even op haar ga zitten en vervolgens voorlopig alleen in stap ga werken, in korte sessies, totdat daarin balans en ruggebruik goed is etc.
In die tijd kan ik werken aan eigen balans.
Tegen de tijd dat ik meer/langer met haar kan werken, heb ik wellicht een goed zadel bijeen gespaard.
Die singel kan ik dan ook met silja gebruiken voor het leeg mennen, want het is de bedoeling om haar te leren mee te werken in het bos met boomstammetjes verslepen.
Ze is ingespannen geweest, maar erg lang geleden (nog afgezien van de sulkie, want dat is een ander verhaal)
Dus met haar eerst leeg mennen, daarna band erachter etc.
Longeren met singel doe ik niet
Is maar een idee...

Mijn andere paarden (buiten die 4 die vernoemde) heb ik allemaal zelf ook zadelmak gemaakt en ingereden met een Western tint.
Vanaf het moment dat ik zelf in tijdsgebrek kwam te zitten worden ze gereden door 4 verzorgmeisjes, maar die rijden Engels.
Na een overgangsperiode deden de paarden dit wel goed.
2 van deze meiden zijn echt wel ervaren amazones en één van de eerste opmerkingen die ik te horen kreeg was "amaai is dit een banaan of een paard".
Inmiddels zijn deze problemen wel netjes opgelost maar ze hebben bij mij toch een deuk achter gelaten in het vertrouwen in mijn eigen rijkunst (naja 'kunst') of tenminste toch in de keuze van rijstijl.
De paarden die ik vernoem in het bovenste postje wil ik 'laten' inrijden, alleen ik weet niet op welke manier?? Waar doe ik het beste mee??
Misschien is mijn vraag duidelijker zo?

Koen

Naar mijn mening is de basis:
- een recht paard (om latere blessures door onevenredige belasting, hoe minimaal ook, te voorkomen)
- een verzameld paard (dwz een paard dat geleerd heeft om te dragen vanuit de achterhand ipv vallen op de voorhand)
- een naar voren denkend paard (zonder voorwaartse tendens valt er niets te verzamelen of recht te richten)
- een snel reagerend paard (scheelt een hoop ergernis en schept duidelijkheid)

Er zijn allerlei manieren voor om dat te bereiken, zowel erop als ernaast, erachter etc. De stijlen verschillen in accenten; daarvan gebruik je wat je zelf leuk vindt maar ook wat je paard leuk vindt en nodig heeft. Gaucho, western, spaans, peruaans, camargue, mongools, klassiek, engels... net wat je past en wat je smaak is. En wat voor je paard het meest geschikt/nodig is, met name voor zijn bouw. Veertjes, sombrero of franjes mag je zelf bepalen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Ken je het spelletje Chasing the tiger? Dan clicker je het paard naar aanraken van een plastic zakje aan het eind van de longeerzweep. Dit zakje laat je over de grond slepen terwijl paardmans erachteraan draaft. Zorgt voor maximale rugspierenoprekking. Qua draagkracht doet het helemaal niks, maar met oprekken heb je al een groot deel gewonnen.

Ik beoefen dit in simpeler vorm op een gemaaid aanpalend weiland van de buurman. Paard wil koste wat kost grazen terwijl hij van mij moet bewegen. Buck probeert het gemaaide gras zelfs in galop naar binnen te scheppen. En ook Cadiz met zijn korte rug en hoge halsaanzet gaat met zijn neus over de grond in draf. Vraatzucht omgezet naar gymnastiek...!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Jaaren geleden heb ik in Zevenaar (maar ook in duitsland) op een manege les gehad, die paarden beheerste beide rijstijlen, western en engels.
Was maar net met welk zadel het gezadeld werd.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Christel Provaas schreef op maandag 13 september 2010, 10:46:


Ja, daar werken we al mee
Ze begint er al lol in te krijgen en wordt beetje fanatieker (lees.... lichte moordneigingen naar de plastic zak toe, die als tijger aan het uiteinde van de longeerzweep hangt... heeft de zweep ook weer een functie )

Ik doe dit ook met silja... Sil vond het eerst eng, maar nu begint ze het plastieke zakske ook te volgen.

Ik doe om de dag werken met lengtebuiging/binnenbeen onder massa, altijd maar kort en vooralsnog in stap, en om de dag simpele basisoefeningen leiden (aanstappen op signaal... voorbereiding voor lange teugel) halt, rustig stil blijven staan indien gevraagd en achterwaarts. (vooralsnog ook nog in stap) en vaak daarna de tijger. (lol)

Ik werk momenteel met haar alleen met losse neckrope, want ze heeft de pest aan kaptoom/lederen halster met ringetje op neus, en ze begrijpt inmiddels goed wat ik van haar vraag.
Ik werk wel in hele korte sessies, vooral lengtebuiging/binnenbeen. (ong 10 min)

Sandra van Bommel schreef op donderdag 9 september 2010, 13:41:

Hoi Sandra,

Misschien vind je dit wel een interessante site om info af te halen. Het is weliswaar geschreven door iemand die zelf een zadel heeft ontwikkeld (pegaso).

http://www.pegasosaddles.com/Zadelboek%20bladerversie/zadelboek%20bladerversie/Basic-Xml%20Version/Zadelboek.html

grappig dat je het schrijft van beide stijlen. Ik heb eventjes op de Gerstalhoeve gereden toen het nog manege was en die paarden konden ook zowel engels als western. Kwestie van welk zadel inderdaad. Ik heb er maar heel even gereden om de basis western te leren. Nu is het geen manege meer naar mijn weten.

Ik denk dat de basis zoiezo hetzelfde is, zoals ze hier boven ook schrijven. En verder is het persoonlijke voorkeur voor zadel denk ik. Ik kan beetje western en heb meeste ervaring met engels. Heb daarom ook voor mijn paardje voor engels gekozen omdat dat toch meer mijn ding is. Maar kijk wat jou het meeste aanspreekt.
En ik denk ook dat als je het wil laten inrijden het belangrijk is een "stal" te vinden in de stijl maar die je voor de rest kwa werking aanspreekt en aan wie je je paard zou toevertrouwen.

Succes

groetjes
danielle

Alles wat je beschrijft wijst op pijn. Ik zou dus de oplossing voorlopig helemaal niet in training gericht op het gedrag zoeken. Onderzoek van de wervelkolom (dus inclusief hals) is een goed begin.

Overigens zijn Wintec-zadels niet zonder meer aan te passen, wat boommaat betreft. Je schrijft dat je het kopijzer van het zadel wil vervangen door een breder exemplaar. Echter, de maat van het zadel is niet alleen afhankelijk van het kopijzer: door een breder kopijzer verander je de breedte van de voorkant van de boom, maar de rest van de boom verandert nauwelijks mee. Gevolg is dat je een vreemd model boom krijgt, dat nagenoeg geen enkel paard past. Niet doen dus, tenzij je zeer goed weet hoe je de vorm van de volledige boom moet beoordelen en je zeker weet dat juist zo'n "vervormde" boom op de rug van jouw paard past! Wintec wil zijn klanten laten geloven dat met een setje kopijzers ieder Wintec-zadel aan te passen is aan ieder paard, maar dit is een illusie die helaas al veel rugklachten bij veel paarden heeft veroorzaakt.

Ik breng de paarden niet 'naar' een stal hoor, ik zoek wel iemand die thuis komt.
Het geluk heeft ervoor gezorgd dat ik zelf twee buiten en één binnenpiste heb.
Dus plek om te werken is er voldoende.

Koen

Danielle Zontrop schreef op maandag 13 september 2010, 14:20:


Alleen kwestie van een zadel? Wat konden ze dan "zowel engels als western"?
Ik heb zelf in een ver verleden bij een manege gereden waarbij de paarden engels en western gereden werden en vond het eerlijk gezegd niks, vandaar dat ik vraag.

De eerste helft van de les heerste altijd verwarring, de paarden moesten er echt "in" komen. Hadden die paarden waar jij op reed daar dan geen last van?

Monique

misschien kan ik je al een beetje gerust stellen:
ik rij 9/10 recreatief western, maar doe verder even goed rechtricht werk aan de dubbele lijn. paard beheerst verder ook SB en wijken bv (en dat kan je natuurlijk ook met een westernzadel rijden). t enige dat wel eens vervelend is, is dat ze sidepass verwart met SB en dus meteen helemaal opzij begint te lopen, terwijl je natuurlijk buiging wilt bij SB...

rechtrichten ben je in mijn ogen sowiso aan je paard verplicht, of toch op zn minst voldoende om met je paard te kunnen doen wat je er mee wilt doen.