Christel Provaas schreef op maandag 13 september 2010, 10:46:


*Wie de lat laag legt kan niet met zijn neus over het gras*

mwahahah nog eentje gevonden

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

De paarden die ik daar te rijden kreeg konden basis western. Ben hard in mijn hersenen aan het graven maar had toen wel het idee dat ze dingen als stops, draain enzo heel goed beheersten. Vond in ieder geval dat ik wel "nieuwe" dingen leerde die ik bij het engels niet in die vorm kende.
Ik heb er nooit engels gereden dus een flauw idee wat dat niveau was. Hun klemtoon lag toen meer op het western meen ik me te herinneren. Maar is ondertussen dus een jaar of 10 geleden. Ik weet nog dat ik het toen maar erg "zielig" vond dat de meeste paarden daar dag en nacht buiten stonden met "alleen maar hooi"

Wie de lat laag legt breekt hoogstwaarschijnlijk z'n nek erover!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Rox schreef op maandag 13 september 2010, 14:58:


Volgens mij wijst alles wat Ilma beschrijft op tegenzin. En de ruimte voelen om eronder uit te komen.
Die tegenzin kan door pijn komen, maar dat hoeft niet.
Ik zou het paard beter willen leren kennen, om in de gaten te krijgen wanneer hij iets niet leuk (meer) vindt. En daarna op zoek gaan naar de dingen die hij wèl leuk vindt.
Dus allerlei andere dingen met Niek gaan doen waardoor je hem beter leert kennen.

Koen Theys schreef op maandag 13 september 2010, 9:20:


Volgens mij maakt de methode op zich niet echt uit.
Het gaat er meer om dat het op een eerlijke manier gebeurt, rekening houdend met het (gevoel van) het paard.

Koen Theys schreef op zondag 12 september 2010, 22:46:


Ik denk zelf dat alle stijlen weinig verschillen van elkaar...

Iedereen wil immers een gehoorzaam, soepel paard.

De basis is toch vooral hetzelfde, zeker als je het hele outfit en optomingsverhaal weglaat.

Zelf vind ik een Westernzadel veel fijner zitten. Een dressuurzadel geeft soms wat minder bekkenvrijheid voor de ruiter. Daarentegen is de beugelophaning van de Westernzadels vaak weer een nadeel.
Het maakt weinig uit met wat voor een tuig je rijdt, als het maar past en je je daarnaast als ruiter er comfortabel in voelt.

Basis is basis, in mijn ogen, en zolang je geen showambities hebt kun je prima combineren. Het plaatje waar je naartoe werkt kan verschillen, maar daarin vind ik het zaak om te kijken naar de bouw van je paard.

Elke stijl heeft zo zijn prettige en minder prettige punten. Bij stijlen die in de minderheid zijn valt dat sneller op doordat er minder vergelijk is en men elkaar beter kent ('klein wereldje').

Wat ik zelf belangrijk vind is het kijken naar je paard, ontspanning en altijd oog voor zit van de ruiter.

Stom voorbeeld:
Ik vind bijvoorbeeld neckreining een fijn principe, maar wat je vaak zit is dat paarden over de binnenschouder vallen. Toch is die aandacht voor het wenden op buitenteugel wel fijn.

Ik zou iemand zoeken die ook niet vasthoud aan één methode, maar wel een paardgerichte visie heeft (uiteraard). Mijn ervaring is trouwens dat er in de hoek van de klassieke dressuur vaak mensen zijn die daarvoor openstaan en wel rijtechnisch goed onderbouwd zijn.

En ik ben fan van Centered Riding, mits goed gebracht (niet te zweverig, wel iemand lichaamsbewustzijn vergroten), maar da's ook niet disciplinegebonden.

Focus je niet te veel, al snap ik je gedachten. :)

Koen Theys schreef op maandag 13 september 2010, 9:20:


Jij kunt wel willen kiezen voor een bepaalde rijstijl, maar als de bijrijd dames andere ideeën daarover hebben weet ik niet in hoeverre jij daarin mee zou willen gaan natuurlijk.

Gaat het niet, zoals Coralie net ook schreef, om de basis, de manier waarop je wilt dat je paarden leren? Dan maakt het discipline niet veel uit.

Ik neem aan dat je weinig druk wilt, niet kopsjorren maar het paard de ruimte gevend om zichzelf te kunnen ontwikkelen, dmv grondwerkspelletjes de basis aanlerend, veel belonen, paard in zijn/haar waarde latend, geen bit, zweep, sporen, ijzers etcetera.

Hier rijden we paarden zowel 'western' als 'engels' in. Ik zet dat tussen haakjes omdat de basis universeel is. Pas wanneer het paard verder in zijn/haar opleiding is kun je een keuze maken en in een bepaalde richting verder gaan ontwikkelen. Daarbij ligt het er ook aan wat de sterke punten van zo'n paard zijn. Evy is meer van de dressuurmatige kant, ik van het (recreaieve)western. en toch liggen onze gedachten perfect op één lijn hierbij.
Dat kan, het hoeft mekaar niet te bijten en het geeft geen verwarring bij het paard.
Basis is basis.

groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 13 september 2010, 22:30:


Pure nieuwsgierigheid he, maar waar uit zich dan dat 'western vs dressuur' in als je bezig bent met basis en hetzelfde denkt?
(Behalve dat Evy een 'andere' *kuch smaak heeft qua tuig... )

Merel Stoffers schreef ":


Voornamelijk de optoming.
(Dressuurtrutje versus luie westernrijder, laat het haar maar niet horen)

Hoewel ik ook wel moet toegeven dat ik na mijn vroegere westernwedstrijdverleden in mijn hart nu eigenlijk meer bosklosser geworden ben en Evy meer van de uitdagingen is. Heeft waarschijnlijk ook wel met leeftijd te maken. Hoewel we het trainen wel gewoon samen doen hoor, en alles overleggen/trainingsprogramma's maken.

Groet, Pien

Rox schreef op maandag 13 september 2010, 14:58:


Eerlijk gezegd denk ik dat in eerste instantie zelf helemaal niet. Hij kan goed inbuigen, bekkenkantelen, rug opbollen en andere rek en strek oefeningen. Ook is hij soepeler geworden door rechtrichten aan de hand.

Ik zou dus de oplossing voorlopig

Dat kan idd geen kwaad om weer eens te doen.

Weet ik, ik heb vanavond nog een goed gekeken hoe het zadel licht bij Niek zonder dekje.
Schoudervrijheid is er toch voldoende (zomerspek door minder beweging is gelukkig al weer geslonken) Zadel ligt goed zonder onnodig strak aantrekken. Wipt vanachteren niet omhoog, ruimte genoeg boven de schoft en beugels hangen kaarsrecht naar beneden en is ook niet telang voor zijn rug, meer dan een handbreedte ruimte over tot de 'kruin' en de singelplaats is ook ok. Heb ook nooit rare drukplekken of warrig haar onder het zadel gezien na het rijden. De boombreedte hoef ik dus iig niet aan de passen.

Gevolg is dat je een vreemd model boom krijgt, dat

Coralie schreef op maandag 13 september 2010, 21:01:


Dit is duidelijk herkenbaar ja. De pet kan de ene dag heel anders zijn dan de andere. Zo is er geen land mee te bezijlen en een dag later is er geen vuiltje aan de lucht.
Hij kan tijdens een les echter heel goed meewerken en lijkt het dan ook echt leuk te vinden, doet echt goed zijn best en wandeld dan ook weer rustig mee naar huis om nog lekker bij je te blijven 'hangen'.


Misschien is het meer een 'ochtendpaard' ipv een 'avondpaard'

En daarna op zoek gaan naar de

Die conclusie hadden wij ook al eens getrokken tijdens een les/buitenrit.
Misschien moeten we maar eens schriktraining gaan doen met hem, dat hebben we nog niet gehad.
De laatste keer dat ik iets nieuws met hem aan het uitproberen was, moest ik het echter bekopen met een paar gekneusde ribben...

Vanavond heb ik voor het eerst sinds die tijd weer een stapritje met hem gemaakt op míjn tempo....Hij was lekker relaxed tijdens het poetsen en opzadelen maar hij merkte wel dat ik tijdens het rijden toch minder relaxed was dan maanden geleden. Pfff, eerst daar maar mee aan het werk.

Hallo,

er zijn nog enkele plaatsen vrij voor de module 1 cursus "clicckertraining en communicatie met paarden".

Gaat door op 18/9

Zie clickertraining.be" target=_blank>www.clickertraining.be

Veel valt of staat ook met je eigen concentratie. Soms wanneer je les hebt, ben je super geconcentreerd om het goed te doen, te begrijpen, te voelen. Gevolg is een heel meewerkend -want ook geconcentreerd- paard. De dag erna probeer je hetzelfde, maar is de lesgever er niet bij. Het voelt meteen al wat minder goed dus dat signaleer je, je ergert je aan een vlieg, paard is niet bij de les, gaat ouderwets lopen kloten... minder concentratie is de oorzaak!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Dag Koen, ik worstel zo wat met dezelfde vraag als u. Mijn voorkeur gaat uit naar de academische dressuur. Probleem is dat ik geen trailer heb en geen trainers ken die er een grondige kennis over hebben in mijn omgeving.
Ik heb nu iemand gevonden die Engels dressuur rijdt, maar gespecialiseerd is in rechtrichten. Na gesproken te hebben met deze persoon vernam ik dat ze dit niet naast het paard, maar op het paard doet. Moet het rechtrichten niet gebeuren in eerste instantie naast het paard?

Christel Provaas schreef op dinsdag 14 september 2010, 12:28:


Is zeker waar, dat merkte ik gisteren maar al te goed. Alleen liep ik de gekneusde ribben op tijdens de les Dus die vlieger gaat niet altíjd op helaas...