het waren geen dunne touwtjes maar een zachte teugel en hij zat zo los dat ze gewoon met haar hoofd omhoog kon en laag de lussen hingen overal dus zeker geen dwang zoals een strakke slof of bijzet
omdat het los hing kreeg ik ook commentaar van zo werkt het niet ,en met fijn voor mij bedoelde ik dat ze los liet en niet vals rond liep zoals een jury wil zien maar gewoon lang en licht gebogen.
klinkt nu dat ik haar vast zet en dwing maar ze kon alle kanten op want zet je haar vast dat laat ze goed merken dit niet te willen en gaat ze er toch door heen en dat laat ik wel.

Zolang jij het hoofd van je paard vrijlaat (losse teugels) en je paard ontspannen is als jij erop rijdt is er geen enkele aanleiding om te streven naar een bepaalde hoofdhouding of andere houding bedacht vanuit militaire traditie om snelle wendingen te kunnen rijden.

Je paard drukt zijn rug weg als hij gespannen is, dan moet er wat aan die spanning gebeuren. Eráf, ernaast en grondwerk, totdat er weer ontspanning volgt.

Het hoofd werkt als een contragewicht, hoe dichter mensen dat contragewicht naar de schoft toe halen ('in de krul') hoe meer je het paard uit balans haalt en hoe meer je moet gaan doen als ruiter om het paard toch weer 'goed' te laten lopen. Als je het paard toestaat zijn hoofd in te zetten om jouw gewicht te compenseren is er niets aan de hand. De mens zit dicht achter de schoft en oefent dus een kleine kracht uit

F1 x L1 = F2 x L2

oftewel de kracht maal de afstand tot het draaipunt aan de ene kant moet gelijk zijn aan de kracht maal afstand tot het draaipunt, aan de andere kant.

Daarom moest je vader vroeger dichter bij het draaipunt gaan zitten van de wip, dan jij als klein kind en kon je toch nog evenwicht maken op de wip in de speeltuin.

Zo ook met het paard. De voorhand is het draaipunt, die draagt ook het grootste deel van het gewicht van het paard. De voorhand is daar ook op ingericht: geen sleutelbeen en zit dus niet met botten vast aan de ruggengraat en is dus veel beter ingericht op schokken opvangen dan de achterhand (=wel vast aan de ruggengraat).

het idee dat de achterhand meer gewicht moet dragen is een nonsens verhaal en natuurkundig gezien totale onzin. Dit gaat namelijk uit van een tafelmodel, een paard heeft vier poten en de mens zit teveel naar één kant op die tafel.

natuurkundig gezien is dit totaal fout, het contragewicht: het hoofd, wordt hierin niet meegenomen. MEnsen verzinnen de meest onlogische theorieën om iedereen maar aan te praten dat dressuur ECHT noodzakelijk is. Terwijl dressuur in die zin onzin is en juist schadlijk, zodra je de teugels aanneemt ga je lopen klooien met het paard zijn contragewicht.

Dressuur? Leuk voor wie dat leuk vindt, net als springen. Je kan een paard prima rijden zonder dressuur, net zoals je een paard prima kan rijden zonder ooit een sprong te maken

maar oh oh oh, mensen zijn nog zo bang om dat idee los te laten, want ja wie niet gelooft in de heilige dressuur heeft geen verstand van paarden. Net als dat je vroeger kon laten zien dat je heel veel verstand van paarden had door links op te stijgen. Immers wie rechts opsteeg had geen verstand van paarden

Wie een paard anatomische en natuurkundig goed bestudeert kan als alleen tot de conclusie komen dat dressuur volledig in strijd is met de natuurlijke houding en bouw van het paard. Immers de voorhand was toch al ingericht op het dragen van het volledige gewicht van het paard en daar komt dan een klein gewichtje extra bij als de ruiter erop zit; dat is geen punt, want zoveel weegt een mens niet en is praktisch te verwaarlozen, bovendien zitten we er niet 24/7 op.

De houding die je bij veel westernruiters ziet (en dan bedoel ik niet die sukkels die met dikke scharenbitten lopen te rossen), is veel natuurlijker, hoofd laag en nek lang. Ik denk dat de cowboys veel meer inzicht hadden dan die duffe Engelsen op hun veel te kleine zadeltjes. Cowboys werkten dag en nacht met hun paarden en kwamen ten eerste al tot de ontdekking dat de Engelse zadels totaal ongeschikt waren en ook die manier van rijden voor een paard niet vol te houden is als ie meer dan één uurtje moet huppelen onder een zadel. Engels rijden, dressuur rijden, is meer showrijden, zo zie ik het. Als je showrijden leuk vindt, moet je dat vooral doen, net als dat je springen leuk vindt, maar wel met mate, anders slijt je paard te hard. Dat geldt voor dressuur net zo goed. Komt nog eens bij dat een paart in een bakje rijden van 20 x 40 ook volstrekt onlogisch is, je vraagt elke 30 meter een bocht van een paard (je kan maximaal 30 m vooruit rijden), terwijl een paard niet gemáákt is om zoveel bochten te rijden. De pezen gaan draaibewegingen maken op plaatsen waar het niet gewenst is. In geen enkele sport komen zoveel peesproblemen voor als in dressuur, terwijl bijv. endurance veel belastender 'lijkt'. Maar omdat daar vooral rechtuit gereden wordt, worden pezen belast op de manier zoals ze door de natuur bedoeld zijn.

Ben het niet met je eens. Ruitergewicht is alles behalve een 'klein' gewicht en als dan het gewicht op de voorhand komt, zorgt het wel degelijk voor problemen.
Door training van de achterhand, traint het paard zijn buikspieren, wordt de rug rond en is het in staat het ruitergewicht, toch niet niets, te dragen
Uiteindelijk is een paardenrug totaal niet gemaakt om met een gewicht te dragen en is het, m.i. taak van de eigenaar om ervoor te zorgen dat het daarop voorbereid is voordat je erop kruipt.
Mbt western maak je een denkfout, Achterhandgebruik is bij westernrijden minstens zo belangrijk als bij dressuur. Alle training draait uitgerekend daarom.
Een westernpaard wordt niet in de krul gereden (nooit een goed idee, ook al ziet de jury dat graag... helaas een verkrachting van de oorsprong van dressuur), maar leert wel degelijk de achterhand onder te brengen en na te geven.
Ook het rechtrichten speelt bij de westernruiters een zeer belangrijke rol.

Maar dat is dus mijn mening en er zitten hier mensen die dat nog veel beter kunnen uitleggen dan ik (en daar zin in hebben... ikke niet)
Daar laat ik verdere discussie graag aan over.

Arabesk schreef op zondag 19 september 2010, 14:41:



Een paard is geen tafelmodel of soortgelijk model, aangezien er meerdere assen zijn om rond te werken.

Daarbij is het niet per se de bedoeling dat de achterhand meer gewicht draagt dan de voorhand, maar dat de boel betert verdeeld wordt. Niet absoluut dus, maar relatief.

Daarbij zie je bij Westernruiters weer veel paarden die dan zogenaamd ontspannen lopen, met een los teugeltje ook snel zo ogen, maar lekker op de voorhand tuffen.

Natuurlijk moet er een mix zijn tussen werken en ontspanning, buitenrijden en bakwerk, kun je ook buiten goed trainen en wordt dat vaak vergeten, enz.
Maar dat betekent niet dat dressuur nutteloos of onzin is...

Ik schrik van de uitspraken die hier soms over dressuur gedaan worden...
Nu heeft dressuur wel een slechte naam, maar je kunt het ook gymnasticeren noemen...

Daarbij durf ik het nog even heel gemeen te spelen: besef je wel dat vooroordelen en dergelijke hier vandaan komen? 'Bitloos kun je niet gymnasticeren', buiten moet je altijd hobbelen en kun je niets vragen aan je paard, enz.

Ik zou nog even nadenken voordat ik zo stellig overtuigd zou zijn... :)

Ben ook benieuwd waar jij jouw mening op baseert, behalve op zomaar een natuurkundige formule? Leg eens uit hoe je tot deze ervaringen komt?

Merel Stoffers schreef op zondag 19 september 2010, 15:36:


Gymnasticeren is wat mijn betreft bijvoorbeeld ook 'buig je hoofd naar links en naar rechts voor een koekje' en dan hoef je er niet eens op te zitten.

Wat betreft 'achterhand eronder brengen' en 'lopen op de voorhand'

leg mij dan eens uit wát er dan zo slecht is aan op de voorhand lopen. Want dit soort bezweringen doen mij sterk denken aan 'nee rechts opstijgen kan niet' en 'een paard dat op de harde weg loopt moet beslist op ijzers anders slijten zijn hoeven verkeerd/teveel af' en zo ook dus 'een paard dat op de voorhand loopt dat is slecht' hoezo slecht waarom dan? Wat gebeurt er dan?

Merel Stoffers schreef op zondag 19 september 2010, 15:39:


Nee niets gemeens in je reactie kunnen ontdekken, maar wel de spijker op zijn kop!

Merel Stoffers schreef op zondag 19 september 2010, 15:39:


Door het skelet en anatomie te bestuderen en hier ook met een natuurkundig oog naar te kijken. Ook heb ik Heusmann en anderen gelezen, die telkens erop terugkomen dat wanneer je met losse teugel rijdt er geen problemen ontstaan. In het boek 'equine science' wordt ook melding gemaakt van dat een spier vanaf de nek naar het voorbeen loopt en meedoet in het naar voren brengen van het voorbeen en dat op het moment dat de nek niet vrijgelaten wordt, het paard deze spier niet meer of amper kan gebruiken'

Ook als je meer leest over wat de functies zijn van de voorhand en de achterhand, kan je niet anders dan tot de conclusie komen dat de voorhand gebouwd is voor het dragen van het gewicht van het paard. Het hoofd van een paard is heel zwaar en werkt als contragewicht (laat je paard eens platspuiten bij de tandarts en je moet zelf het hoofd omhoog tillen voor de TA). De voorhand is als het wiel van een kruiwagen en de benen van de duwer zijn de achterhand van het paard. Deze zorgt voor de voortbeweging niet voor het dragen van het gewicht, ja een beetje, zoals dat ook is bij de kruiwagen, maar het grootste gedeelte van het gewicht rust op het wiel; de voorhand.

Als de voorhand van nature toch al gemaakt was om gewicht te dragen dan is de voorhand toch ook de aangewezen plek om het kleine beetje extra gewicht van de ruiter te dragen en niet de achterhand die van nature een totáál ander functie heeft.

Het is wat mij betreft gewoon logisch nadenken en tot de conclusie komen dat alles wat je ooit vertelt is, gewoon nieuwe kleren van de keizer zijn. Gebakken lucht en onzin. Er gaan ondanks die bezweringen en theorieen heel wat paarden naar de slacht. Ik refereer ook even aan het stukje in het boek van F&I, dat cybische stukje 'en tegen de tijd dat het paard eindelijk goed heeft leren lopen is het versleten' iets in die strekking kan het zo snel niet vinden. Iedereen begint nog steeds als een natte aap te krijsen als je beweert dat je paard prima zonder dressuur kan. Hoezo niet zonder dressuur? Gaat je paard kapot dan? Heb ik dan gewoon geluk gehad met mijn paarden dat ze ondanks het gebrek aan dressuur nog steeds heel zijn? En dan hebben Frans en Ilona ook al geluk, want ook hun paarden zijn ondanks het gebrek aan dressuur nog steeds heel. Of zijn ze nog steeds heel dankzij het gebrek aan dressuur.....

Misschien moeten we naast natuurlijk bekappen ook maar 'het nieuwe paardrijden' invoeren.

Arabesk schreef op zondag 19 september 2010, 15:40:


Rekken zou ook nut kunnen hebben, al doe ik dat zelf niet.

Zie het als iets tillen in een houding die niet lekker tilt, hoe makkelijkere vorm datgene heeft wat je moet tillen (ruiter die meezit) en jij die je rug netjes gebruikt: je kunt het ook wel tillen zonder op je houding te letten en verantwoord te doen, maar het gaat je leven lang makkelijker als je nu al netjes tilt.
En gebeuren natuurlijk een hele hoop dingen... Los van dat ik niet weet of ik de ideale persoon ben om dat allemaal uit te leggen is het veel, heel veel. Wil ik wel proberen, maar niet nu.
Neus zelf eens rond. Paardenbegrijpen is een goede site, die van Marijke de Jong. Of haal eens een goed boek uit de bieb. Wil je titels hebben? (Vooropgesteld dat je iets zou willen lezen...)

Ik heb jarenlang rondgelopen op de manege, en je kon aan de conditie van de paarden zien hoe de lessen ingedeeld waren. (Zwart wit gezegd) En dat zegt niets over mijn manege, want die is supergoed!
Er waren ook een hoop lessen die in jouw definitie zouden vallen: een zeer ontspannen paard dat in een eigen, relaxte houding loopt. Toch sleten ze, en rap ook...

Even voor de goede orde; ik moet nog veel leren maar doe ook een poging tot Westerndressuur. En mijn paard krijgt geen koekje, loopt op het harde en ik stap links en rechts op...

Ik ken de site en heb hem ook gelezen, maar nergens kan ik ontdekken waarom op de voorhand lopen zó slecht is. Wel zie ik vooral veel magische bezweringen dat dressuur echt noodzakelijk is om het paard vooral maar op de achterhand te laten lopen en aanverwante

[Reactie op Arabesk haar nieuwe post, maar is een te lange quote]

Ja, je paard kan behoorlijk stuk gaan. Kapot van te veel = verkeerde dressuur, maar ook zeker aan gebrek aan dressuur.

Ik ben het op dit gebied ook niet met Frans eens. Hij brengt superfijne dingen onder de aandacht, daar ben ik blij om, maar wat betreft dressuur deel ik zijn mening (voor zover ik die ken van hier op het forum/boek) absoluut niet. De mening van Ilona ken ik niet.
En verder vind ik die ook niet zo relevant hoor.

Nogmaals: dressuur is niet het in de krul trekken van je paard, al wordt dit vaak zo gedaan. Dressuur = gymnasticeren, het soepel houden en trainen van je paard.
Uiteraard moet iedereen leren, maar hoe beter je hierin wordt, hoe beter je leert 'de schade van het erop zitten te compenseren' - even grof gesteld he.

Ik heb een hoop dressuurboeken gelezen, maar na elk boek kom ik alleen maar wéér tot dezelfde conclusie.

Net als dat ik boeken van hoefsmeden lees en telkens weer tot de conclusie kom dat hun ijzergeneuzel nergens op slaat. Dit ijzer voor die kwaal en dat ijzer voor zo kwaal

Heel veel van die dressuur boeken en sites praten elkaar na met dezelfde anatomische en fysische onzin. Er klopt gewoon geen reet van als je andere info en je gezonde verstand ernaast houdt.

De hele theorie achter dressuur is gebaseerd op 'meer gewicht naar de achterhand' en 'rijden vanuit de achterhand', wat in beginsel dus al flauwekul blijkt te zijn omdat de achterhand daarvoor niet ontworpen is. En het argument 'ja maar er zit een ruiter op' wordt ook altijd aangehaald als het gaat om discussies ijzer-nietijzer, er moeten ineens ijzers onder als er een ruiter opgaat. Je moet ineens je paard in een andere houding laten lopen als er een ruiter opgaat, je moet dekens opdoen zodra je gaat rijden, er biks instoppen etc.

De dappere stervelingen die hier zitten durven hun paard al zonder biksjes, zonder ijzers etc te zetten, maar weinig durven ook eens echt te proberen of zonder dressuur ook wel kan. En bij de eerste beste onderbouwde kritische kanttekeningen begint iedereen in de rondte te krijsen als een stel natte apen.