Stephanie Pots schreef op maandag 27 september 2010, 8:53:


Vliegengordijn met plastic flessen of roodwitte linten, inderdaad een wip, een brug met zijkanten die je eraf kunt halen (om hem weer op te kunnen ruimen), wiebelende dingen, vlaggen en een emmer zand, een gekke grote knuffel in de hoek,..... Wij hadden een keer een heel lange knalrode plastic rioleringsbuis van zeker 15 meter lang en doorsnee 25 cm gevonden en die heeft hier een hele tijd dienst gedaan als schrikdinges. Hebben we eerst een week midden in de paddock laten liggen zodat de paarden er wel overheen móésten stappen om bij hun hooi te komen. Na een paar dagen was het ding totaal niet meer interessant. Tip

Groet, Pien

samen de container (groene of grijze) naar de weg brengen op donderdag: ene hand paard, andere hand container: 's ochtends vol en zwaar, 's avonds leeg en weer een heeeel ander geluid!

Bianca

Coulash schreef op maandag 27 september 2010, 10:14:


Offuhhh... met de bosmaaier de randjes van de paddocks maaien terwijl de paarden erin staan....

Er zijn zoveel schrikelementen te bedenken maar waar het vooral om draait is:
Hoe is de band tussen paard en mens en hoe reageren ze op elkaar als er 'spannende' momenten zijn, maw is baasje in staat het paard voldoende veiligheid te bieden en is paard in staat om op baasje te durven vertrouwen. En dat vertrouwen mag ook nooit beschaamd worden.

Als dat zo is kun je uiteindelijk de hele wereld aan samen.

groet, Pien

Je hebt er wel veel profijt van. Het maakt het buitenrijden veiliger. Ook omdat je weet hoe je paard reageert op dingen en omdat jij hebt geleerd daarmee om te gaan. Maar het komt inderdaad allemaal neer op de relatie tussen jou en je paard.

Ik moest laatst met mijn driejarige merrie voorop (uh, ik zit niet óp haar natuurlijk hé!) omdat het volwassen rijpaard niet langs iemand durfde die zat te vissen .

Heb je al gewoon vliegenspray geprobeerd? Benen afspuiten? En niet alleen over het zeil lopen, maar je paard er ook helemaal mee inpakken? Pff, verder is alles wel genoemd denk ik.

Gr, Dani

Touwtjes aan elkaar knopen met lege rammelende conservenblikjes.... limonadeblikjes... en daarmee rond gaan lopen hupsen.
Succes verzekerd

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

sorry maar ik ben nog echt een leek in dit soort dingen!

Ik heb een nieuw paardje vanaf maandag. Ik wil hem rustig laten wennen aan zijn nieuwe omgeving dus heb nog niet veel met hem gedaan. Wil het contakt ook goed opbouwen.
Ben dan ook begonnen met grondwerk. Het respecteren van mijn ruimte, lopen met halster, stoppen als ik stop, bochten, achterwaarts, hoofd laag naar de grond.
Dit gaat uitermate goed. Hij luistert perfekt. Het probleem is nu echter dat ik niet naast hem kan gaan staan, dus schouderhoogte kijkend in dezelfde richting. De positie waarbij je het halster opdoet, hoofdstel indoet enz. Als ik daar wil gaan staan, gaat hij meteen achterwaarts. Als hij mij besnuffeld, maak ik me klein en laat het toe, maar zodra ik aan hem wil komen , gaat hij achterwaarts. Wat doe ik fout??? Help!

Hij is een ruin van 12 jaar dus niet onervaren en heeft bij zijn vorige eigenaar Z1 gelopen.

Ik heb me opgegeven voor een cursus grondwerk/ dressuur natuurlijk.

Groetjes Gaby

we hebben besloten om het gewoon bij onze 2 paardjes te houden. Want idd, hij begint al te wennen aan de situatie, en zou ik er nog een pony bijnemen dan wordt het weer een probleem als ik met 2 paarden ga rijden (mijn dochter en ik). dan moet ik er weer een bijnemen omdat de 3e anders alleen staat! Schiet ook niet op!
bedankt voor jullie reacties!

Groetjes Gaby

Je (buur)kinderen vragen op hun speeltrekker, op skeelers of met van die vreselijk irritante kinderfeest-oprolfluitjes.....

etc
etc

Wil schreef op maandag 27 september 2010, 12:58:

Absoluut, voor Olly was het teveel. (en de meeste anderen )
Gezeten in het zadel en aan een touw een lege plastic 5L bus voort slepen.
Niet meer te houden in de vlucht.
Dat is nog iets om te trainen. Eerst lopend naast het paard en later er op.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Misschien leuk om even een updateje te geven weer.

Het gaat nog steeds prima met Kyliam.
Vandaag was een spannende dag. Kyliam stond nu al een heel aantal maanden met 1 ander paard op een grote wei. Dat was een ruin van 32 jaar oud van 1m80 groot. Een schat van een paard trouwens. Maar hun weiland was nu toch wel kaal gegeten. En dus besloten om hem en zijn vriendje vandaag op een ander (erg groot) stuk weiland te zetten, waar 2 merries op staan. Daar staat nog erg veel gras. De merries zijn moeder (17j en heel dominant) en dochter (3.5 jaar). Ik vond het zelf wel een beetje spannend moet ik bekennen.
Maar vandaag zou het dan gebeuren.
Kyliam was gelijk vriendjes met de oude merrie! Wat erg uitzonderlijk is. Hij ging wel heel erg de matcho uithangen en als een ware arabier stoof hij door de wei. Maar na 10 minuten begroeten en rangorde duidelijk stellen ging iedereen over tot de orde van de dag: grazen!
Het was heel bijzonder om te zien vond ik zelf. En ik was stiekem wel trots op mijn mooie mannetje dat hij het zo goed deed.

Het trainen van Kyliam doen we nog heel rustig aan. Ik rij hem nu 1 tot 2 keer per week ongeveer 20 minuutjes in de bak. Ik heb wat balkjes gelegd en kegeltjes gezet. En ik rij nu volledig bitloos, zweep en spoorloos. De ontspanning is steeds duidelijker te zien. En het vertrouwen groeit ook nog steeds. Op buitenrit durf ik gewoon niet niet alleen. Bang om iets te verpesten wat we nu zo rustig aan het opbouwen zijn.

Echt veel grondwerk doe ik niet met hem. Soms even de vrachtwagen oplopen (was eerst heel eng) maar vooral wel veel wandelen aan de hand (is eigenlijk ook grondwerk toch?).
Tot nu toe altijd in het bos of op rustige straatjes. Dit gaat echt super in vergelijking met een paar maanden geleden! Hij heel veel meer vertrouwen en stopt, gaat achteruit, eet niet meer onderweg.
Afgelopen week moest ik naar de supermarkt in het dorp en ben dit wandelend met Kyliam gaan doen. Dit was heel nieuw voor hem, tussen de huizen, met redelijk wat auto`s, moters, vrachtwages. Hoewel hij het soms spannend vond deed hij het super!

Ik ben erg blij met de ingeslagen weg.
Een tijdje ben ik op zoek geweest naar een nieuw plekje voor hem. Ben op verschillende plekken gaan kijken ook. Maar moet bekennen dat het niet makkelijk is voor mij. Ik weet wat hij nu heeft en wil er niet op achteruit gaan. Ik bedoel 24/7 weidegang, vriendje(s), een padock om te rijden, advies van iemand waar ik vertrouwen in heb. Ook al is het dan van een "tradie", ik word wel vrij gelaten en hoe ik met Kyl wil werken.
Voor mezelf zou het "luxe" zijn om hem dichterbij te hebben. Maar dan zou hij `s nachts op stal moeten, of op sommige plekken hooguit in een minieweitje zonder vriendjes.
Alles bij elkaar heb ik toch gekozen voor het welzijn van mijn paardje en dan maar wat langer in de auto.
Op zich geeft het nu wel rust dat hij lekker daar blijft en het gelukkig daar erg naar zijn zin heeft.

Zo, sorry dat het weer zo`n verhaal geworden is.

Danielle