Patricia van Baarlen schreef op vrijdag 1 oktober 2010, 21:13:


Heel herkenbaar.
Mijn merrie doet precies hetzelfde als ze iets eng vindt.
Ik probeer zelf dan zo veel mogelijk te ontspannen, dat helpt haar om weer vertrouwen te krijgen.
Het gebeurt overigens maar heel zelden...

Hier ook zo'n paard. Ik ben op dit manier een keer met hem in een los stuk prikkeldraad beland dat in de berm 'verstopt' lag
Niet echt leuk om mee te maken. Dus goede tips zijn idd welkom.

Patricia van Baarlen schreef op vrijdag 1 oktober 2010, 21:13:


Ik doe het net zo, dus IK vind dat jij het prima doet
Er is maar 1 weg, en die gaat "daar langs" zeg ik altijd.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

bedankt voor jullie reacties. natuurlijk blij te lezen dat ik het niet helemaal verkeerd aanpak (maar wel jammer dat er blijkbaar niet veel meer aan te doen valt).
het laatste wat ik wil is haar nog banger te maken door flink te gaan drijven, maar anderzijds wil ik natuurlijk niet dat ze een loopje met me neemt of haar zin probeert door te drijven. gelukkig leer je vanzelf het verschil te herkennen omdat als ze eenmaal ergens langs is gegaan, ze de tweede keer veel makkelijker doorloopt; dan weet je dat haar angst reeel was en ze de zaak nu meer vertrouwt.
Terwijl ze dus ook wel eens gewoon stil blijft staan op een voor haar heel bekend punt. dan nog mag ze van mij altijd wel even polshoogte nemen, maar daarna is het gewoon gaan.

Grappig genoeg is ze ook vaak heel koelbloedig, loopt ze gwoon langs ronkende tractoren of snerpende motorkettingzagen waarbij de bomen haast naast je op de grond vallen. ben dan zo trots op d'r en laat dat merken ook! Sowieso prijs ik haar altijd de hemel in als ze uiteindelijk langs iets heel engs durft te lopen. Ik voel echt dat haar dat dan goed doet.

hoe dan ook, als er nog iemand een tip heeft om achterwaarts lopende paarden weer voorwaarts te laten gaan: graag!
(overigens ging ze in het begin nog wel eens uit pure eigenwijzigheid achteruit. dat 'beloonde' ik dan door haar nog wat meer aan te sporen achteruit te lopen, zodat ze maar wat graag daarna weer vooruit liep. maar dit is niet hetzelfde als uit angst terugdeinzen, dan bevestig je het gevoel alleen maar).

Je zou dat gedrag moeten doorbreken. Je zegt belonen voor het goede, maar als ze twijfelen moet jij daar ook voor ze zijn met resolute stem en houding; doorlopen! het is niet spannend
.
Zit hier met een rood hoofd, kom net terug van wandeling met jong paard. Handjes vol.
Ben ook een aantal maanden met haar bezig en ze begrijpt in de bak heel goed welke kant ze op moet stappen door mijn houding evt. stem.
Daar heb ik nu profijt van. Ik heb mijn handen vol, maar ik krijg wel de goede reactie's vanuit een verstijfde positie.'Wat we thuis hebben iogebouwd werkt door. Als een paard achterwaarts zou gaan terwijl ik dat niet vraag draai ik ze met de hals opzij, zodat er iets zijwaarts vanuit voortvloeit. Alles uitproberen maar niet achterwaarts laten gaan.

Ze is thuis juist erg gevoelig en wijkt al voor praktisch niks, op de weg zijn ze zo met hunzelf bezig dat je ze soms Moet attenderen van he joh, opzij.
Achterwaarts zou ik niet in meegaan, werk dan zodra je iets aan voelt komen naar zijwaarts vandaaruit weer naar voren. Achterwaarts zou niet meer moeten kunnen ontstaan. reactie vermogen anticiperen vd ruiter.