Ja, heeeeeeeeeeeeeeeeel veel, ik heb me laten vertellen dat driemaal x ontelbaar veel kusjes zijn

e m kraak schreef op maandag 11 oktober 2010, 2:23:


Dat maakt niet uit, want we wilden er toch al niet bijhoren..........

angelique hage schreef op zondag 10 oktober 2010, 23:09:

Wat bedoel je met 'de basis er onderuit slopen'? Ik begrijp je punt niet!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

e m kraak schreef op maandag 11 oktober 2010, 2:23:


Egon, ik denk dat het "handhaving" niet een oplossing is, eens te meer daar er niet duidelijk is wát gehandhaafd moet worden (immers, de definitie van "onnodig geweld" is subjectief).
Ook de organisatie aan de schandpaal nagelen is m.i. niet de juiste weg. Zij organiseren een prachtig evenement. Daar rijden ook mensen die wél kiezen voor het "geweldloos en samen met je pony". Ik heb ook deelnemers gezien die bitloos reden. En die bij de waterbak wél met hun pony door het water gingen: laten kijken en er rustig instappen of zelfs in volle galop van de afsprong vlogen (die pony's maakten op mij niet de indruk alsof ze dat niet net zo gaaf als hun ruiter vonden). En ook ruiters die er gewoon omheen gingen (zoals bij TREC ook niet ongebruikelijk). Als de organisatie van dit evenement er mee stopt, dan zijn ook al deze ruiters en pony's (al zijn ze ver in de minderheid) een prachtige dag uit kwijt.

Ik heb het eerder ook nooit gezien, omdat ik simpelweg nooit eens een paar uur bij die waterbak ben gaan zitten kijken. Ik heb mij nooit gerealiseerd dat zo velen hun pony zó mishandelden, heb altijd gedacht dat dát een kleine minderheid was. Daarom was ik ook zo verbijsterd.
Ik denk ook dat velen van die kennelijk grote groep niet eens zelf door hebben wat ze eigenlijk doen. Mijn eigen dochter zag pas wat ze haar schatje met een bit aan deed toen ik de sperriem van het hoodstel had gehaald en foto's maakte toen ze reed. Toen ze die zag begon ze te huilen en voelde zich vreselijk schuldig. En mijn zoon was er pas van overtuigd dat sporen vreselijke dingen zijn toen ik hem de wonden op de flank van een pony liet zien.
Volgens mij moet je meer ruiters op zo'n manier zien te overtuigen, wellicht juist in samenwerking met DB of organisatie van zo'n evenement. Aanhaken op het feit dat ze zelf toch ook merken dat wat ze doen geen zin heeft, ondanks al dat geweld.
Bij de ingang van het terrein stonden borden met informatie (startlijsten, plattegrond van het parcours, foto's van de hindernissen). Als je daar een bord neerzet met foto's van het geweld en uitleg dat dát dus niet gedoogd wordt, dan bereik je volgens mij veel meer. Volgens mij is de enige weg tot verbetering dat de ruiters het zelf niet meer willen!

Christel Provaas schreef op maandag 11 oktober 2010, 7:52:


"De basis" bij de manier waarop ik het aangepakt heb, is dat ik hem rustig laat kijken wat ik hem vraag te doen, dus hem laat stoppen (of in ieder geval vrijwel stoppen) en kijken. Dan doet hij het meestal dus wel.
Ook Karin schreef:
Dat "laten kijken" is dus de basis. "Laten kijken" (in mijn geval zowel bij de waterbak als bij de afsprong) doe je niet in volle galop, maar vanuit (vrijwel) stilstand. En mijn vraag was, hoe kun je nu er naar toe trainen dat een pony in volle galop zo'n afsprong het water in neemt? Want zoals ik al eerder schreef: de pony's die dat deden vonden dat duidelijk net zo gaaf als de ruiters en het lijkt mij zelf ook heerlijk om met je pony te kunnen.
En trek anders de afsprong en de waterbak uit elkaar. Ook aan zee zie je paarden zo in volle galop en met duidelijk plezier het water in sjeezen. Hoe breng je ze zo ver?
Snap je 'm nu?

Anja S schreef op zondag 10 oktober 2010, 10:44:


Yep. Ik vind het ook niet erg, maar het is een kwestie van smaak misschien. Ze is verder helemaal perfect, hoor, je hoort mij niet klagen . Ze is overigens niet in Spanje gefokt, maar beide ouders zijn wel geëxporteerd.

Gr, Dani

wat een afschuwelijke foto!!!

angelique hage schreef op maandag 11 oktober 2010, 11:19:


We hebben het gewoon over hetzelfde hoor! Je begint heel simpel en voegt steeds een extra of zwaardere prikkel toe, ZOLANG het paard 'mee' is. Eerst laten kijken, dan twee voeten erin, vier voeten erin, in stap erdoorheen, in draf erdoorheen, met meerderen tegelijk erdoorheen, in galop erdoorheen, mét afsprong erdoorheen. Die prikkelvermeerdering kan in 1 sessie plaatsvinden -bij een heel dapper paard bijvoorbeeld-, of in meerdere sessies -bij minder makkelijk te overtuigen paarden. Net wat nodig is.
Als ik met mijn paard door de branding race, is daar altijd eerst wat aan vooraf gegaan, nl ruiken, snorken, schuifelen, schroom overwinnen etc. Dat mag, want de zeebodem of branding kan elke dag anders zijn. Het vaak doen vergroot het vertrouwen, waardoor het eraan vooraf gaand stuk steeds korter kan worden.
Ik denk dat de crosspaarden die je zo vol vuur erop af ziet gaan, van nature wat dapperder zijn en daardoor een minder lange aanloop nodig hebben. Maar ik denk dat die thuis ook aan allerlei soorten van waterbakken zijn blootgesteld.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

1 van m'n paarden heeft singeldwang. Zo kwam hij al bij ons en ik vermoed dat hij vroeger vrij ruw beleerd is (gezien de rest van z'n gedrag...). Hij heeft duidelijk 2 plekken waar hij de druk niet fijn vindt. Daar waar de singel links en rechts over z'n spieren gaat. Deze plekken masseer ik zo nu en dan en ook voor het opzadelen. 1e zachtjes, dan wat meer druk en trek de spier iets omhoog. Daarna bij het opzadelen telkens als hij de druk inderdaad accepteert krijgt hij een klein stukje grasbrok. Zo langzaam aansingelen. Hij concentreert zich nu braaf op wat ik doe en is bewust bezig met accepteren en beloond te worden. Als hij éénmaal door het aansingelen heen is, is er totaal geen probleem meer. Ook heb ik zo nu en dan opgezadeld en meteen weer afgezadeld of een lang dik touw om z'n lijf gedaan (waar de singel zit) en dan steeds strakker het touw om z'n lijf laten glijden. Tegenwoordig vindt ie dat totaal geen probleem meer maar vroeger verkrampte hij op die momenten volledig.
Misschien dat je bij jouw paard ook zo'n duidelijke nare plek kan vinden?

http://www.youtube.com/watch?v=frbETD7Eh74
Dit kwam ik tegen.

Gaaf, dat wel... Maar zo'n paard moet toch behoorlijke zelfmoordneigingen hebben?

Martina schreef op maandag 11 oktober 2010, 15:12:


Hallo, Martina,

Bedoel je een van de twee punten achter het voorbeen?



Dit zijn de stresspunten volgens Jack Meagher. Ik heb het boekje ooit eens gekocht, Indy had veel baat bij een aantal punten op de achterhand, dan liep ze stukken beter.

Groeten,
Monique

angelique hage schreef op maandag 11 oktober 2010, 11:19:


Ook de snelheid waarmee iets gebeurd is niet moeilijk te trainen. In dit geval,
zodra je hem door die 1 cm diepe plas hebt ga je timen hoe snel dat uitgevoerd wordt.
Je Y&B alleen de snellere uitvoering. Ik denk ook niet dat het zo lastig is om zo'n hindernis na te bouwen.
Wat je nodig hebt is vijverfolie, zand voor erop en grond om de kanten te verhogen zodat je de hindernis steeds een beetje dieper kunt maken Dan kun je hem bovengronds aanleggen

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Zoals ik eerder al schreef: Een crosspaard heeft a) vertrouwen in de ruiter en b) moed. Dat is wat je op dit filmpje ziet!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op maandag 11 oktober 2010, 16:41:


En waarschijnlijk c) een ruiter die dat durft... Want om heel eerlijk te zijn, wat je in dat filmpje ziet zou ik ook niet durven. Nee, dan hou ik het toch liever bij de kleinere obstakels.

En Piet en Christel, dat opbouwen om met een vaart door het water te gaan, da's een mooie uitdaging. Ga ik proberen, áls mijn schat helemaal beter wordt.

Ivonne (mijn dochter) die gisteren voor het eerst aan een marathon meedeed. Op het laatst de waterbak... (zonder afsprong uiteraard )

http://www.youtube.com/watch?v=ENiKJMeEsP4