Mijn merrie is een heel koele kikker, ze laat zich perfect geruststellen op spannende momenten en nieuwe dingen die misschien eng kunnen zijn moeten onderzocht worden, aan vluchten doet ze niet .

Nu heb ik maar één keer een stressvolle situatie met haar meegemaakt waarin ze zich niet direct liet geruststellen. We waren buiten op wandeling en kwamen op vreemd terrein twee weidegenoten tegen met hun paarden. Zij waren een buitenrit aan het maken en mijn paard begreep er he-le-maal niets van dat ze haar maatjes ('kudde'genoten dus) daar tegenkwam en dat zij de ene kant op gingen en wij toch echt de andere kant... Ik heb haar toen meegenomen het hoekje om zodat ze uit het zicht waren. Ze begon toen te grazen alsof haar leven ervan afhing en ik haar een week geen eten had gegeven. Ik kan dan zien aan de manier waarop ze graast of ze rustig wordt. Ze ontspande toen eindelijk weer, beetje bij beetje... Misschien bedoelt Stephanie dit?

Groet, Dani

Ik ontspan ook erg van kauwen ..... vooral op chocola

Ik heb me dat ooit eens laten vertellen door iemand die ik erg hoog heb zitten. Ik ga het eens even uitzoeken

Christel Provaas schreef op donderdag 21 oktober 2010, 10:43:


Dit is iets wat ik ook doe als ik 'toevallig' in een stressmoment geraak. Energie dalen en geen aandacht schenken aan het str.verw. ding/plaats.
De situatie waar ik over sprak (ben hier niet duidelijk in geweest), was in een uitgelokte situatie. Bvb: gaan wandelen in een weide waar koeien staan als het begint te duisteren , om grenzen te verleggen (ter voorbereiding om buiten de weide wandeltochten te maken, later dus). Het was de bedoeling om haar ook daar de oefeningen te laten uitvoeren, die ze al rustig uitvoert in een voor haar vertrouwde zone. Een soort van desensibiliseren voor enge 'ruimtes' en aandacht houden ook in die enge momenten en onvertrouwde omgeving...zoals je ook kan desensibiliseren in de vertrouwde ruimte voor enge voorwerpen.

Stephanie Pots schreef op donderdag 21 oktober 2010, 11:11:


Haha, inderdaad. Het gevoel van de baby die zuigt, ontspanning. Vandaar ook roken en andere verslavingen...

Een paard dat in de wei staat en schrikt, stopt met kauwen. Heft soms zelfs niet eens het hoofd, maar luistert alleen maar.

Groet, Dani

Hersenspoelen had tussen aanhalingstekens moeten staan, ik doe de hele dag niet anders dan communiceren en informeren.
"Go to humans for opinions, but horses for answers"

christel... goed omschreven.
Ik blijf ook rustig. Merk dat dat het beste werkt. Wel even kijken naar het grote gevaar (goed, ik heb het gezien... het is niet gevaarlijk) en doorlopen.
Als paard de ankers uitgooit, laat ik het soms wel even moed verzamelen. Het mag ff kijken, ik kijk ook... tis goed meid... we gaan weer. Beetje in die trant.
Evt tussen haar en gevaar inlopen wilt ook helpen.

Kijken waar je exact heen gaat, is wel een goeie.
ipv tellen neurie ik wel eens een liedje.

Marlies Sanders schreef op maandag 18 oktober 2010, 22:31:


www.campinghetsluisje.nl
Hier vond ik een stukje over Sylvia in Hoek die paardrijles geeft (even iets naar beneden scrollen op de home-page.)
Jammer genoeg staat er (nu nog) niet bij dat het bitloos is, maar wel dat ze zonder ijzers lopen en ze geeft de link naar PaardNatuurlijk.

Grtjs,Suzanne.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 21 oktober 2010, 12:09:


Van een Engels Guru, hoppeldepop, peperkoek site

Quote
Een Paard onstpant zich meteen bij het horen van een vrouwenstem die zingt, alleen bij een vrouwenstem omdat het octaaf hoger ligt.

Bij het horen van CD's met vrouwen die zingen ontpannen de paarden, ook die eenzaam en gedwongen op stal staan, zich onmiddelijk.
---------------------
Kan alleen maar zeggen dat het werkt
---------------------
Quote
Als je een zeer geschrokken paard wilt ontspannen, dan duw je zijn kop een beetje omlaag en met je vingers in zijn mond achter de kiezen massage je zijn tong, dan komen de endorphines vrij die ook vrij komen met kauwbewegingen....
-------------
Nog geen rede gehad om het te proberen
------------

Waarom je een paard niet zou mogen strelen ... .... massage is strelen ... massage haalt de spanning uit de spieren, dus het paard relaxes meteen ... en als je er nog zachtjes bij praat, gaat het nog sneller

Mijn menselijke massage klanten hadden het direkt door wanneer ik gespannen was, dus na de eerste klacht deed ik in die situatie voor de massage altijd eerst wat 3 minuten peperkoek.

Dus een paard masseren als je zelf staat te steigeren, nee dat werkt niet. Maar wat wel werkt is, als jezelf gespannen bent en je paard staat lekker te peuzelen, en je masseert je paard, dan release je je eigen endorphines ....

Two way system.

Maar weer de vraag 'Wat doet Mama paard om haar veulen te kalmeren ...?

Van Mama kunnen we een hoop leren, werkt bij hondjes .....

joop schreef op donderdag 21 oktober 2010, 10:26:


Joop, ff héél erg off topic maar kan jij een normale mailwisseling onderhouden met die kerel in Liverpool?
Bij mij komt hij namelijk erg 'nutty-professor' over. Ik krijg geen zinnige instructie uit die man.
T'is dat ik van iemand die ik wel hoog heb zitten, gehoord heb dat hij wel degelijk weet waar hij mee bezig is, want anders...
Ik heb het eigenlijk een beetje opgegeven. Enige optie is nog om het via een Belgische kliniek te regelen die met hem samenwerkt, maar die zit aan de andere kant van het land en dan gaat het allemaal zo omslachtig worden.

Bij bijna al mijn paarden en in meeste situaties moet ik zo als gezegd rustig blijven, vastberadenheid en controle over de situatie uitstralen. In enkele gevallen en bij 1 van mijn paarden bijna altijd moet ik juist zijn energie overtreffen en hem tot de orde roepen want hij maakt zichzelf enkel maar gekker. Toen ik eens een tijdje in de rolstoel zat, was er iemand anders die hem even mee zou nemen aan de hand het strand op. Nu stond ik indertijd vlak aan het strand en de persoon in kwestie werkte op een friezenstal waar hij aan de lopende band friezen beleerde dus dat kleine arabiertje kon hem niet erg imponeren.
Hij is tot de kustlijn gekomen en daar begon die kleine heel hard op een korte volte om hem heen te galloperen. Hij stond rustig en paard was volslagen niet te bereiken. Na een half uur had hij hem eindelijk even stil en toen is hij maar weer snel het strand af gekomen terug naar huis. Hij heeft nooit meer iets met die kleine gifkikker van doen wil hebben.
Ik kon weinig doen vanuit mijn rolstoel maar dit typeerd wel mijn kleine vriend, daarbij moet ik zijn patroon doorbreken door zijn energie te overtreffen en dan zodra aandacht focus en iets anders gaan doen. Daarom heeft iedere situatie of paard weer een andere behandeling het is nooit one system fits all en dat maakt trainen een vak. Ik weet aardig hoe ik met mijn eigen paarden om moet gaan maar die ken ik vaak al vanaf hun geboorte of erg jong en heb ik al jaren en in heel veel situaties meegemaakt. Op een forum zal je zelden een juist antwoord vinden omdat het antwoord altijd is: it depends.

Trouwens als je neuriet, telt of gaat zingen doe dat dan regelmatig en niet enkel bij iets engs zoals veel mensen. Paard denkt dan Oh, mijn baas neuriet weer dan is er vast iets engs.

Maria Delavega schreef op donderdag 21 oktober 2010, 11:20:

In een uitgelokte situatie zoals jij beschrijft, zou ik ook daar kiezen voor de focus. Alleen niet de focus in de verte -daar waar je naartoe wilde- maar focus op de oefening. Ik weet niet wat je precies met het paard oefent daar tussen de koeien (!), maar stel dat het zijgangen aan de hand is: richt al je concentratie op het correct over/onderstappen. Ga "in je ballon", sluit je af voor de schemering, koeienvlaaien, wind en geluiden. Richt je volledig, 100% en zonder ruis op de oefening en dus dat wat je wil dat je paard doet; vul als het ware alvast in welke beweging je wil zien en schakel daarbij alle binnenkomende prikkels uit; je paard zal dat dan ook doen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

ik mail je wel even persoonlijk

Maria Delavega schreef op donderdag 21 oktober 2010, 9:35:


Ik doe dat dus zelden of nooit, energie spiegelen, omdat ik juist geloof in het overbrengen van rust en standvastige energie. Ik geef het paard niet eens de ruimte om zelf het initiaitief te nemen om het hoofd in de richting van het 'enge' te draaien. Kijken mag en ik neem hem ook serieus maar ik draai het paard daarheen (groot verschil) en houd dus de touwtjes in handen. Ik leg mijn focus weg van het enge voorwerp/situatie, houd mijn stem laag, adem in mijn buik, zeg dat er niks aan de hand is en we gaan gewoon dóór. Je voelt aan zo'n paard of het menens is.

Stilstaan en laten kijken (op initiatief van het paard) maakt hem groter en mij kleiner en da's precies wat ik niet wil, want stel, zijn volgende gedachte is wegrennen heb je daarmee je eigen probleem gecreëerd.

Stem hoog, zingen etc vind ik irritant, zowiezo stem hoog betekent dat je slecht gegrond bent en juist in een situatie als deze is gronden een van de belangrijkste dingen om leiding en dus veiligheid te kunnen blijven bieden. Ik geloof ook niet in energie spiegelen om de aandacht van het paard terug te verkrijgen (al snap ik het wel dat mensen dat doen) want aandacht terugkrijgen kun je ook op een veel simpeler manier doen (zie bovenstaand), dat hoeft niet zo heftig.

Groet, Pien