Bij bijna al mijn paarden en in meeste situaties moet ik zo als gezegd rustig blijven, vastberadenheid en controle over de situatie uitstralen. In enkele gevallen en bij 1 van mijn paarden bijna altijd moet ik juist zijn energie overtreffen en hem tot de orde roepen want hij maakt zichzelf enkel maar gekker. Toen ik eens een tijdje in de rolstoel zat, was er iemand anders die hem even mee zou nemen aan de hand het strand op. Nu stond ik indertijd vlak aan het strand en de persoon in kwestie werkte op een friezenstal waar hij aan de lopende band friezen beleerde dus dat kleine arabiertje kon hem niet erg imponeren.
Hij is tot de kustlijn gekomen en daar begon die kleine heel hard op een korte volte om hem heen te galloperen. Hij stond rustig en paard was volslagen niet te bereiken. Na een half uur had hij hem eindelijk even stil en toen is hij maar weer snel het strand af gekomen terug naar huis. Hij heeft nooit meer iets met die kleine gifkikker van doen wil hebben.
Ik kon weinig doen vanuit mijn rolstoel maar dit typeerd wel mijn kleine vriend, daarbij moet ik zijn patroon doorbreken door zijn energie te overtreffen en dan zodra aandacht focus en iets anders gaan doen. Daarom heeft iedere situatie of paard weer een andere behandeling het is nooit one system fits all en dat maakt trainen een vak. Ik weet aardig hoe ik met mijn eigen paarden om moet gaan maar die ken ik vaak al vanaf hun geboorte of erg jong en heb ik al jaren en in heel veel situaties meegemaakt. Op een forum zal je zelden een juist antwoord vinden omdat het antwoord altijd is: it depends.

Trouwens als je neuriet, telt of gaat zingen doe dat dan regelmatig en niet enkel bij iets engs zoals veel mensen. Paard denkt dan Oh, mijn baas neuriet weer dan is er vast iets engs.

Maria Delavega schreef op donderdag 21 oktober 2010, 11:20:

In een uitgelokte situatie zoals jij beschrijft, zou ik ook daar kiezen voor de focus. Alleen niet de focus in de verte -daar waar je naartoe wilde- maar focus op de oefening. Ik weet niet wat je precies met het paard oefent daar tussen de koeien (!), maar stel dat het zijgangen aan de hand is: richt al je concentratie op het correct over/onderstappen. Ga "in je ballon", sluit je af voor de schemering, koeienvlaaien, wind en geluiden. Richt je volledig, 100% en zonder ruis op de oefening en dus dat wat je wil dat je paard doet; vul als het ware alvast in welke beweging je wil zien en schakel daarbij alle binnenkomende prikkels uit; je paard zal dat dan ook doen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

ik mail je wel even persoonlijk

Maria Delavega schreef op donderdag 21 oktober 2010, 9:35:


Ik doe dat dus zelden of nooit, energie spiegelen, omdat ik juist geloof in het overbrengen van rust en standvastige energie. Ik geef het paard niet eens de ruimte om zelf het initiaitief te nemen om het hoofd in de richting van het 'enge' te draaien. Kijken mag en ik neem hem ook serieus maar ik draai het paard daarheen (groot verschil) en houd dus de touwtjes in handen. Ik leg mijn focus weg van het enge voorwerp/situatie, houd mijn stem laag, adem in mijn buik, zeg dat er niks aan de hand is en we gaan gewoon dóór. Je voelt aan zo'n paard of het menens is.

Stilstaan en laten kijken (op initiatief van het paard) maakt hem groter en mij kleiner en da's precies wat ik niet wil, want stel, zijn volgende gedachte is wegrennen heb je daarmee je eigen probleem gecreëerd.

Stem hoog, zingen etc vind ik irritant, zowiezo stem hoog betekent dat je slecht gegrond bent en juist in een situatie als deze is gronden een van de belangrijkste dingen om leiding en dus veiligheid te kunnen blijven bieden. Ik geloof ook niet in energie spiegelen om de aandacht van het paard terug te verkrijgen (al snap ik het wel dat mensen dat doen) want aandacht terugkrijgen kun je ook op een veel simpeler manier doen (zie bovenstaand), dat hoeft niet zo heftig.

Groet, Pien