Christel Provaas schreef op vrijdag 22 oktober 2010, 11:17:


Alles gaat super, er wordt niets geforceerd, ik heb daar zelf een gruw van. Ze is nu bijna zes en 't is echt stap voor stap gegaan. Zit er al op af en toe en rij met touwhalster. ORS lukt heel goed, alles voor de veiligheid.
Dat spiegelen, ik zou dat zelf ook niet gebruiken, maar Julie heeft me dat geleerd en 't werkte, zonder te forceren, gewoon aandacht vragen. Die tactiek die jij beschreef ligt me persoonlijk wel meer.
Ik heb veel mensen aan het werk gezien met Iberische paarden en geloof me, ik weet met wat en wie ik nu bezig ben.
Ik emmer helemaal niet door met een zelfde oefening, dat is voor geen enkel extrovert paard goed.
Ik heb haar zes weken weg gedaan vorig jaar in december toen ik geopereerd werd aan m'n schouder en toen ik haar terug kreeg wou ze nog altijd niet gelaad worden in de trailer, geen voetjes geven (ze sloeg en mepte dat het geen naam had als je haar achterste benen wou vragen) of een zadel op haar rug hebben, zelfs aansingelen met de singel begon ze te bijten. Dit is nu allemaal in orde, ze laadt met een vingertje, ze slaat m'n hoofd er niet meer af als ik haar achtervoet vraag en geeft ze bij lichte druk op haar been en ik mag op haar gat zitten zonder dat ze een kik geeft. Ik weet niet...wat kan ik dan nog meer verlangen? Ik denk dat Julie en ik samen heel goed bezig zijn.
Zal eens paar foto's opzetten en een filmpje, want ik ben mega content over m'n merrie. Ze mag haar veiga bloed laten stromen, maar steigeren (dat deed ze al van de eerste moment dat de fokster haar wou laden, het zat er goed in) en weglopen laat ik jamais toe. Dat is helemaal niet forceren, dat is grenzen stellen voor mijn eigen veiligheid en in feite die van haar ook.

En weet je wat ik zo super vind? Dat het eens geen man is die luid roept dat hij zo goed is, maar een hele lieve meid, heel ingetogen ook, die me wil helpen met mijn paardjes. Ze is echt fantastisch en m'n paarden zijn ook gek van haar. Alles bitloos, zonder forceren, in alle rust en vertrouwen. Nergens wil zij schitteren, ze wil dat ik het kan met m'n paard, dat maakt haar gelukkig.
Mocht iemand echt hulp zoeken, dan kan ik maar 1 iemand aanraden: Julieke Verstraete!!!
Sorry voor de reclame, maar ben echt gelukkig met haar.

Maria Delavega schreef op vrijdag 22 oktober 2010, 15:34:


Super, je bent goed bezig! Haar gedrag lijkt 100% op de veiga lusitano die ik ken, dus ik weet hoe moeilijk de weg is. Ook zij hebben het bitloze pad bewandeld, maar daar lag het niet aan, het was de veeleisendheid van de ruiter in combinatie met het opvoeren van druk waar zij onzeker van werd. Ik zag deze merrie voor het eerst kalmeren en zich vinden in 'het werk' toen een ervaren zeer traditionele paardenman haar in handen kreeg (na 5 alternatieve trainers). Het zit hem niet in hoe nh of zachtaardig een trainer is, het zit hem in de rust, de kordaatheid en de logica.

'Dooremmeren' was in het algemeen bedoeld.

Ik ben al even op zoek naar een 'goede' instructeur b
voor mijn paard en mij. We rijden al jaren bitloos, maar hebben er, bij gebrek aan instructeur nooit les in gehad. Nu lijkt het me erg interessant om eens les te krijgen en te kijken hoe 'beroerd' we het doen. Ik heb al wat contact gezocht, maar krijg steeds geen antwoord. Misschien kan ik via deze weg wel iemand vinden.

Ik heb zelf vervoer voor m'n paard, maar 't kan ook bij mij 'thuis'.

Kijk hier eens bij, misschien vind je wat...

bitloos.nl/bitloos.php?pagina=06" target=_blank>www.bitloos.nl/bitloos.php?pagina=06

Stomme link.... bitloos.nl" target=_blank>www.bitloos.nl , daarna kijken bij instructeurs

Aafke schreef op vrijdag 22 oktober 2010, 17:10:


Daar heb ik gekeken en een ruime week geleden contact gezocht, maar misschien klopt het mailadres niet, want ik heb tot op heden nog geen antwoord.

Merci Christel, dat is een heel mooi compliment, thx
Veiga paarden, naar wat ik ondervonden heb want heb er 3, zijn uiterst gevoelig. Sensitive in elke cel. Forceren maakt ze echt onhandelbaar en ongelukkig, gevaarlijk zelfs. Geen haar op mijn hoofd die hen dat wil aandoen. Het zijn niet de meest mooie paarden, de mijne althans niet, maar wel de fijnste paarden waar ik ooit mogen mee werken heb. Dit is een zeer interessante leerschool, vooral omdat Julie wil dat ik het zelf doe, onder haar begeleiding. Liebeth Milan had ik eerst gecontacteerd, maar zij had nog teveel werk. Ik ga aan haar wel een paar clinics volgen, waarvan ik hier al een advertentie gezet heb (de eerste gaat door in november als er nog geïnteresseerden zouden zijn). Dit zijn allemaal mensen die weten waar ze mee bezig zijn en mij op het goeie pad brengen met m'n meiden.

Ik denk dat het weer eens tijd wordt voor een updateje.

Na enig zoeken ben ik terrecht gekomen bij academische rijkunst, via de site van paardenbegrijpen.nl. Een tijdje geleden al een instructrise gemaild en vorige week woensdag hadden Kyliam en ik onze eerste les, grondwerk met een kaptoom.
Ik had mezelf al behoorlijk verdiept in de theorie. Maar het dan in de praktijk gaan brengen is weer een ander verhaal.
Maar Kyliam reageerde eigenlijk super. Eerst bestudeerd wat zijn dragend en stuwend been is, of hij rechts of linkshandig/benig is. En dan de eerste oefeningen met de kaptoom (dus zeker bitloos).
Voorwaardsneerwaards en achtertreden met het binnenachterbeen.
Langs 1 kant ging het heel makkelijk en had hij het snel door. De andere kant was juist heel moeilijk. Hij viel helemaal over de schouder, ging niet op eigen benen lopen enz. Dus veel werk om te oefenen.
Ik had met de lesgeefster afgesproken dat ik liever alleen grondwerk wil doen een tijd tot ik het gevoel heb dat hij sterker en soepeler is. En dan pas weer stapje voor stapje gaan rijden. Ze stond heel erg achter dit besluit. Ook is het geen probleem dat ik bitloos rijden wil.

De afgelopen anderhalf week (oke de dagen dat de auto stuk was niet mee geteld) heb ik toch flink met Kyliam geoefend. En het gaat steeds beter! Zelfs zijn moelijke kant ging vandaag voor het eerst echt beter. Ik beloon hem veel en tot nu toe lijkt hij het wel oke te vinden. Daarnaast wandel ik nog met hem aan de hand in het bos. Hij begint steeds rustiger te worden buiten. Vrachtwagens beginnen goed te gaan (die razen hier nogal veel langs) en vreemde paarden in andere weides die komen aanhollen, doen hem ook steeds minder. Zondag was er een koetsentocht en ook daar bleef hij vrij rustig onder. Hij gaat echt vooruit!

Hij heeft het nog steeds prima naar zijn zin met "zijn" merries. Wel heb ik ontdekt dat hij proppen maakt en moet ik de dierenarts/paardentandarts gaan bellen hiervoor de komende dagen. Hij kan nog wel eten maar als hij te gulzig eet dan krijgt hij het niet gekauwd. Maar misschien ligt het ook aan het wisselen van tanden. Ik weet het niet.

Naast Kyliam ben ik nu ook begonnen met een 2de paardje, Galaxy. Het is een merrietje van 4.5 jaar. Ze kent echt niets nog. Dus voorlopig is het wandelen aan een touwtje, leren poetsen, voetjes geven enz. En vooral vertrouwen opbouwen.
Vandaag heb ik haar even de kaptoom aan gedaan voor het eerst en haar laag gevraagd. Na een paar keer snapte ze dat wel. Maar het concept meegeven aan druk is haar nog vreemd.

Heerlijk om dagelijks bij de paarden te zijn. Ik hoop dat het weer nog lekker zo blijft als het nu is. Want al die regen vind ik maar niks.
Last van modder hebben we niet omdat er genoeg plek is gelukkig. Maar toch hoop ik dat het nog een tijd zo blijft.

Danielle