Gefeliciteerd dame!! Nog heel veel gezonde (paarden)jaren!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wel grappig, die interactie tussen mensen. Het zijn net paarden.
Ik durf niet te zeggen wat een paard wel en niet fijn vindt. Mijn eigen werkpaard is een echte einzel ganger, vindt het op haar tijd heerlijk om aangehaald te worden, maar verder ben ik niet meer of minder dan de gene die haar aan het werk zet en komt voeren.
Onze Olli daar en tegen sla je niet van je af. Ze is altijd bij me en als ze geen aandacht krijgt, dan dringt ze net zo lang aan, dat er geen ontkomen aan is. We lijden zelfs minstens 1x per dag een liggend bestaan, waarbij ze het heerlijk vindt om lekker over haar buik te kroelen, met 4 benen de lucht in en lekker tegen elkaar aan te liggen (waar zag ik dat eerder?). Ik ken dat alleen van onze Whippet, die dat ook heerlijk vindt. De begroeting is ook altijd onder luid gehinnik (met of zonder voer) Ik denk dat we we heel goede vriendjes zijn.
In de kudde is het "horse business as usual", De hengst is de baas en regelt de verdeling/verhoudingen. Maar ook voor hem ben ik de baas, als ik er ben. Zo hebben we de verhoudingen geregeld en dat gaat goed in de hiërarchie. En ja, ik ben een man, maar of een paard dat interesseert?

Een ruin kun je goed gebruiken om te zien of een merrie hengstig is (schouwen), verder kun je er niets mee.

Nee, dat vind ik niet. Het is een wisselwerking, een wederzijds proces.

Nils, toch ff nieuwsgierig maarre.... ben je een man of een vrouw?

Spirithorses schreef op donderdag 4 november 2010, 23:48:


Mag ik ook even reageren?
Want ik ben het eigenlijk wel eens met Caroline.
Je 'moet' natuurlijk niks.
Maar soms is het handiger.
Zoals je weet, rijd ik mijn merrie meestal met bit. En daar heb ik wel degelijk een reden voor.
Ze is half-quarter, nogal op de voorhand gebouwd, ze heeft een achterbeen dat ze liefst niet teveel hoeft te plooien en een rug waar ze nogal makkelijk last van heeft.
Concreet betekent dat, dat als ze gereden wordt dat ze zoekt naar een houding waardoor ze de kantjes er kan af lopen. Als ze iets moeilijk vindt, gaat ze altijd eerst proberen om er zich makkelijk vanaf te maken. Dat is gewoon haar karakter.
Ze doet dan wel wat je vraagt "ongeveer", maar toch niet helemaal. Ze verzint haar eigen makkelijkere versies voor oefeningen zodat ze wel min of meer in de juiste richting gaat en in de juiste versnelling. Maar met zo min mogelijk buiging en een achterbeen wat niets hoeft te doen.
Ze probeert dan dat achterbeen lang te laten en buiten haar massa te plaatsen en ze maakt zich daarbij lang en duikt op haar voorhand. Qua hoofd/hals-houding loopt ze dan vooral laag en vaak ook heel rond. Té rond, achter de hand.
Omdat die bovenlijn wel degelijk bol is zou je (verkeerdelijk) kunnen denken dat ze wel degelijk over haar rug loopt omdat ze deze opbolt. Maar eigenlijk is dat toch niet zo. T'is een vergelijkbaar verhaal als dat rollkür gebeuren eigenlijk.
Vaak doet ze dat zelfs heel subtiel. Je zou bijna denken dat ze wel degelijk netjes over de rug loopt. Maar je merkt dan als je kleine overgangen rijdt binnen 1 gang, dat ze te weinig impuls heeft en dat ze wat blijft hangen in die voorwaartse hulp. Dan loopt ze dus te doen alsof. (Aan de overgangen tussen de verschillende gangen, merk je dan overgings niets.) Mét bit heb je dan bijna nooit iets in je handen. Zelfs als ze helemaal tegen de hand is, is dat nog niet veel. Ze neemt uit zichzelf doorgaans weinig contact op dat bit.
Maar dat maakt het dus wel makkelijk om haar te corrigeren. Met een halve ophouding vraag je dat hoofd omhoog en terwijl activeer je haar achterhand.En ze komt meteen uit die houding.
Bitloos zal dat misschien ook wel kunnen?
Maar ik ervaar dat als stukken moeilijker. Alsof je de 'opwaartse' beweging mist, die je met een bit wel hebt.
Ze neemt veel meer contact op zo'n bitloos hoofdstel. En het sein om haar hoofd omhoog te doen, lijkt veel moeilijk door te komen. Ze blijft daar graag tegenaan hangen. Met alleen de achterhand te activeren, kom je er ook niet want dan blijft ze gewoon lang in haar lichaam en laag en rond doorkachelen. Alsof wat je er vanachter aan energie in probeert te steken er vooraan weer uitloopt.
Dat vraagt dan veel meer tijd, energie, kracht... voor ze uit die houding komt.

Op zich zou je dan kunnen zeggen, dat er iets schort aan de manier waarop ik haar rijd en waarop zij loopt, als ik bitloos niet even snel hetzelfde resultaat kan behalen als mét dat bit? En waarschijnlijk hebben jullie nog gelijk ook.
Maar feit blijft wel de trainingstijd beperkt is.
En dat de beperkingen die zij fysiek heeft, ook niet zomaar weggaan. Ze is stijf, elke dag opnieuw. Zelfs in periodes dat ze wél heel goed loopt, blijft ze telkens opnieuw eerst proberen om dat achterbeen te ontzien. En je kan dan héél snel door die fase heen gaan en verdergaan met de dingen die je eigenlijk wilde trainen. Zodat je toch iets van progressie hebt in je training. Anders blijft ze te lang op die houding terug vallen, begint te stressen waardoor ze haar rug nog meer wegdrukt, wordt moe en kan je het verder wel vergeten.

Ik heb het 'probleem' expres uitgebreid beschreven, want ik ben eigenlijk wel benieuwd, hoe je dat bitloos zou oplossen?

Momenteel werk ik haar trouwens vooral aan de lange teugel. En rijd ik nog zelden. (Tenzij een beetje zonder zadel gaan wandelen)
En bij gebrek aan een goeie kaptoom, gebruik ik haar bithoofdstel bij het werk aan de lange teugel. Maar daar ben ik toch niet helemaal happy mee.
Ze is veel sterker in mijn handen, dan wanneer ik rijd. En gaat er veel meer tegen in.
Ze kan ook heel hectisch worden als ze een oefening moeilijk vindt. Dan spurt ze er vandoor of gaat steigeren en dan zit je natuurlijk ook telkens in die mond te trekken.
+ Dat ik simpelweg niet altijd kan volgen, zeker niet in draf en daardoor ongewild in haar mond zit te trekken.
Ze speelt en kauwt ook heel erg op dat bit en is er heel erg mee bezig. (Doet ze niet onder het zadel)
Lange teugelen is dus zeker niet ideaal met een bit.
(Als iemand een goeie kaptoom weet?)

Ans

Ans Jondral schreef op vrijdag 5 november 2010, 9:14:

Van mij is het alleen - HEEL hartelijk bedankt voor het 'sharen' van dit verhaal, dit is een staaltje Horsemanship dat echt uniek is. en nog op deze site ook - Dacht dat ik zoiets hier nooit zou lezen - Bravo Momiche

Je hebt echt het beste voor met dit beessie

Ik heb zeker 10 jaar geduld, wordt spannend....

Maria Delavega schreef op donderdag 4 november 2010, 23:22:


Je kunt natuurlijk prima een lesdag, clinic of workshop bijwonen van een instructeur die niet bitloos gericht is. Daar kun je inderdaad best veel van leren.

Het wordt anders wanneer een niet-bitloos-gerichte instructeur jouw vaste lesgever wordt. Want ik lees en hoor niet anders dan dat er op een gegeven moment toch weer een bit in moet. De lesgever kan anders niet meer uit de voeten. Bepaalde oefeningen lukken niet, bepaald lichaamsgebruik lukt niet, en dan denken ze dat dat allemaal op te lossen is dmv een stuk ijzer in de mond.
Hier weer zo'n recent voorbeeld: http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=117&t=1381591
In mijn ogen ontbreekt er dan toch echt een stuk (anatomische) kennis bij zo'n lesgeefmens.
Als leerling kun je het er niet mee eens zijn en volhouden dat je bitloos wilt blijven rijden, maar zo'n lesgeefmens kan je dus niet verder helpen dan tot op dat punt. En dàt vind ik een behoorlijke tekortkoming en dáar moet je je van bewust zijn wanneer je les neemt van een niet-bitloos-gerichte instructeur.

Gefeliciteerd,
maak er een mooie dag van...

Ans Jondral schreef op vrijdag 5 november 2010, 9:14:


Blijkbaar werkt het "héél snel door die fase heen gaan" niet, anders zou je hier niet steeds weer tegenaan lopen. Je paard vraagt er lichamelijk om om dat aspect grondig te trainen. Lichamelijk is er ook een oorzaak dat je paard dit niet goed kan en door daar te weinig aandacht aan te besteden, zal dit een "probleem" blijven, lijkt mij. Je kunt je paard dwingen om het uit te voeren (dmv een bit) en verder gaan met andere oefeningen die je belangrijk vindt, maar ergens sla je toch iets over. Dat blijkt ook uit je verhaal. Steeds weer, op dat punt, heeft je paard het moeilijk. Terwijl je pas een stapje verder behoort te gaan wanneer de vorige stap moeiteloos gaat.


Ik zou je paard dan toch eerst aan de hand gaan trainen en zorgen dat de slappe kant sterker wordt en de stugge kant soepeler, het stuwende achterbeen dragender maken en het dragende achterbeen meer stuwend.
En dat ben je nu aan 't doen met lange teugelwerk :


Heb je geen bitloos hoofdstel?
Ik langeteugel mijn paarden gewoon met hun bitloos hoofdstel. Gaat prima.

Piet schreef op donderdag 4 november 2010, 21:28:


Even een nuance op dit bericht, maar ook op een aantal andere:

Ikzelf combineer voor mijn eigen paarden verschillende gymnastische strekkingen, welke vnl op één en hetzelfde doel zijn gericht nl. rechtrichten en later verzamelen. Ik gebruik oa. lange teugel (Piet Bakker), Grondwerk (BB), Rijden (BB, Antoine De Bodt, maar ook Reda). Daarnaast heb ik mijn eigen input en visie en volg ik niet alles blindelings.

MAAR professioneel gericht heb ik een duidelijke richting gekozen (veterinaire fysio/osteo en het onderrichten van lange teugel). Ook wat betreft mijn bijdrage naar mensen begeleiden om hun paarden op een makkelijk aan te leren manier te kunnen rechtrichten en soepel te houden. Iets waar ik zelf ontzettend veel energie van terug krijg, maar waar ik ook gewoon heel goed in ben nl. gymnasticeren aan de lange teugel. Naar al het andere refereer ik of verwijs ik door naar andere instructeurs die veel beter zijn dan ik in het onderrichten van hun specialiteiten. En zo kom je tot een geheel en zelfs multidisciplinaire samenwerking als je terechte adviezen kan verstrekken, goed kan samenwerken met instructeurs, bekappers, tandartsen, saddle fitters, ...
Maar het is dus wel van groot belang overal een goede notie van te hebben.

Verder heb ik veel ervaring met traditionele lesgevers. Ik denk dat ik zelfs een stel heb van de meest traditionelen (spektakels) die er bestaan. En toch, in het begin (1,5j geleden) werd ik bekeken als zijnde een gekin met mijn sidepull op een kanon van een oncontroleerbaar paard in de piste. Nu hebben ze bewondering voor ons. Vroeger no way dat ze met mijn optoming op mijn paard zouden gaan zitten (laat staan een ander) ... mochten ze toen ook niet van me ... nu geef ik graag Amaroc in hun handen en rijd één van hen bijzonder graag met die sidepull op hem. Ik heb nog nooit zeer traditionele mensen zoveel bewondering weten krijgen voor "less is more" dan zij. Ik heb nog nooit iemand geweten die de sidepull en zijn neusriem zo vaak hebben bestudeerd als zij (verbaasd dat daar toch geen ketting in zat of zo? ). Veranderen helemaal, neen, dat kan niet maar onlangs reed één van de dochters al wel op cordeo ipv met stang. Op mijn vraag "ga ik ooit volgens jullie tegen een obstakel aanlopen zonder bit?" Krijg ik unaniem en volmondig: "neen!" "niet met jouw paarden", dat ik er 3 heb ...doet me denken dat ik dan wel heel veel geluk zal hebben Maar geen haar op hun hoofd dat eraan denkt mij te willen overtuigen terug naar een bit te grijpen, integendeel zij zijn overtuigd juist dat ik dat nooit meer mag doen.

Trouwens ondertussen zijn het al 4 paarden en een pony die hier staan, maar dat even ter zijde.

Daarnaast heb ik Piet Bakker 3 weken geleden met mijn eigen ogen een paard zien ontdoen van een BB-kaptoom (metalen ketting) en hem zijn eigen versie van een sidepull zien omdoen. Met een superzachte brede neusriem (geen keelriem, nog frontriem).
"Nou loopt ie al onmiddellijk veel lekkerder" klonk het op zijn Piet's.
Piet Bakker is heel erg voorstander van het bitloos gymnasticeren.

@ Ans: fingerspitzengefuhl meid. Jouw paard is wel licht aan de lange teugel Maar haal aub dat bit eruit dan

Voor zover ik weet vallen paarden in NL inderdaad onder je WA. Zijn wel weer wat uitzonderingen op. Je mag bijvoorbeeld niet betaald worden voor een ritje met paard en wagen. Wij hebben wel eens een trouwtje, gehandicapten, bejaarden e.d. gereden en zo lang je daar geen prijs voor afspreekt en zij je een ¨aardigheidje¨ als bedankje geven is het goed.

Wij hebben wel allebei een koetsiersbewijs, da´s ook meteen een verzekering en ik heb een extra verzekering voor het rijden met span. Bij John valt dat ook onder zijn koetsiersbewijs, maar ik ben indertijd gezakt voor het examen. (Kwam doordat ik in die tijd nauwelijks kracht in mijn handen had, dit werd meteen genoteerd en als handicap aangemerkt, waardoor ik het ook niet meer kon halen ) Verlengen Koetsiersbewijs kost, meen ik, zo´n €35,00 per twee jaar, de aparte spanverzekering €15,00 per jaar.

Mochten we ooit brokken maken, vechten de WA en de koetsiersverzekeringen het onderling maar uit wie wat gaat betalen. Naar wat ik heb begrepen staat de verzekering via het koetsiersbewijs min of meer garant als de WA niet dekt.

Je moet er wel rekening mee houden dat áls een paard met wagen aan de haal gaat, er enorm veel schade kan ontstaan! Ken iemand die in één ritje meer dan 20 geparkeerd staande auto´s zware schade heeft toegebracht met zijn wagentje. Het paard houdt echt geen rekening met extra breedte en lengte.
(Onze instructeur leerde ons dat mocht je paard niet meer te controleren zijn, je hem het beste op het eerste beste obstakel kon laten lopen. Of dat nou een auto, hek, boom of wat dan ook was. Dat geeft de minste schade aan paard en omstanders.)

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Hoi paardenmensen,
Graag even jullie hulp met het volgende:
we zijn met onze jonge fjord (5,5j) begonnen met rijden (na grondwerk enz...), dit gaat allemaal op een ontspannen manier, maar hij heeft een echt fjordenkarakter en werkt eigenlijk niet graag, daarom zoekt hij soms een manier om eronderuit te komen (vluchtgedrag paard dus).
We werken in de wei want we hebben geen echte piste. Het terrein is mooi vlak en we maken gebruik van de weiderand (palen met wit lint / stroom uit tijdens werk!) tijdelijke paaltjes met wit lint om de grens van onze 'piste' af te bakenen (rechthoek 40mx20m).

ok, nu heeft ons paard door (na 2x wist hij het al) dat indien hij heel kort tegen de paaltjes gaat, de ruiter moeite heeft om het tempo te handhaven (oppassen voor de benen!), en dus terugvalt in stap of stop. Hij doet dit bewust bij het vragen naar een hoger tempo (uitstel oor hem dus). We proberen hem vóór te zijn door werkelijk te vragen de cirkel te verkleinen (weg van dat paaltje!) maar hij gaat echt doelbewust naartoe en gaat daarbij dwars door de hulp heen. Dus trainen we verder in het midden van de piste om ongelukken te vermijden, maar zo kan je vb geen slangenvolte oefenen of een grote volte rijden. Hij is dus vrij slim dat hij vlug door had dat hij op die manier 'de energiestroom' kan doorbreken (en enkele seconden 'rust' krijgt en zo een comfortervaring heeft )

Wat we ook al deden is een extra lintje een 50cm van de palen (dus 'bak' wat kleiner), maar dan ging hij gewoon OP dat lintje, gevolg : schrikreactie en wegspringen.... niet echt fijn dus (en weer even 'uitstel' van het werk)
Als we heel streng gaan reageren, doet hij vrij schrikachtig en gaat hij vreselijk dwars doen, pffff...hij is echt stug dan.
Daartegen buiten op wandeling is hij heel goed en zalig om mee op pad te gaan, en dat alleen zonder andere paarden erbij ! Maar da's niet t zelfde als 'werken' he!

Ik weet wel: we 'roeien met die riemen die we hebben' dus geen 'echte' piste tot beschikking, en jaja 't is een koudbloed, niet echt een zadelpaard dus....
Ik sta eigenlijk op het punt een spoortje te gaan gebruiken, of heeft iemand nuttigere tips ?
We hebben nog niet zo veel ervaring op paardengebied (we zijn ermee bezig op te bouwen he dus jullie paarden-experten, help us pls
groeten
Hera

Cindy Helms schreef op vrijdag 5 november 2010, 12:27:


Ja, bij jou.
Ik klungel nog teveel.

Die appuyementen deed ze wel héél goed vandaag trouwens.
Teugels hingen zelfs los. Beter dan schouder binnen.
Ik vond het bijna verdacht.

Er zit naar't schijnt een nieuwe winkel bij Leuven met allemaal Spaans spul.
http://ruitershop-iberica.be/
Ik ga daar volgende week eens rondneuzen of ze geen kaptoom hebben.
(Als ik de merken zie, die ze verkopen. Zou dat toch moeten? )

Een teugel heb ik ondertussen zelf genaaid uit koord en oude longes.
Maar ben er ook niet 100% blij mee. Het blijft soms wat hangen in haar vacht.
Toch beter een leren denk ik?

Beste Hera,

Ik ben zelf geen voorstander van 'rijden op de hoefslag'. Ik rijd altijd in 'het open veld'. Je paard leert dan beter recht te lopen. Dat is veel beter voor zijn lichaam, goed op 4 benen. En hij moet beter luisteren naar jouw hulpen. Anders 'plakt' hij aan het hek.

Ik zou niet eens een piste maken. Gewoon lekker in de 'grote' wei rijden. (Dan moet jouw paardje natuurlijk wel beleerd zijn, maar dat is toch het geval?)

Probeer zelf je lijnen te bedenken. Kies een punt aan de overkant en rijd daar zo recht mogelijk heen. Probeer goed te voelen dat je druk op beide teugels gelijk is. En voel of je aan beide onderbenen even veel buik voelt.

Pas als je helemaal goed kunt sturen en je paard fijn aan al je hulpen is (vooral buitenteugel, en je zit), zou ik in een 'piste' gaan oefenen. En dan gaan de figuren vanzelf.

Misschien is het handig om les te nemen. Iemand die jou ziet rijden, kan jou vast veel beter helpen.

Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Groetjes Marsha

Ans Jondral schreef op vrijdag 5 november 2010, 13:37:


Ik heb hier nog liggen als je wilt
Ik wil zelf niets anders meer dan de mijne. Ben ik supertevreden van.