Maria Delavega schreef op maandag 8 november 2010, 9:28:


Dat denk ik niet.

Marlies Sanders schreef op maandag 8 november 2010, 1:39:


En ik heb er ook één.
Ze doet het zodra ze mij ziet toekomen. (En ze weet dat ze dan verplaatst, gevoerd,... wordt.)

Stephanie Pots schreef op maandag 8 november 2010, 5:55:


Tuurlijk is (was) het ook een rangorde ding, zo van 'da's van mij'.
Toen wij het hooi nog op de grond gaven plaste Stef er steevast in.

Maar sinds een jaar of 3 voeren wij het niet meer op de grond maar in de hooibakken en nóg als hij het ziet aankomen stroomt et-em gewoon weg....

Kunnen beide dingen zijn; rangorde en beloning. Bij Stef zou het eerder beloning zijn dan een rangorde ding, hem kennende, daarom schreef ik dat.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag 7 november 2010, 19:04:

knip

Bij de introduktie van Docile idem dito, deze dame is zo zelfverzekerd, niemand zal haar autoriteit in twijfel trekken. De vreselijk nerveuze Mopje, de merensmerrie, heeft nog even een gil en een bok geprobeerd, maar daarna was het stil. Nu zie ik dat Docile vriendschap aangaat, (na een half jaar pas) met Rosa. Rosa wil met alle paarden bevriend zijn dus vindt het prachtig. Rosa is ook heel aardig tegen Mopje, gelukkig, Mopje is zo onhandig en onzeker dat ze de meeste paarden van zich af houdt.

@ Kortere beugels.
Bij veel mensen, vooral bij vrouwen, zijn de spieren aan de voorzijde van de bovenbenen wat (ver)kort. Deze spieren trekken aan de buikspieren en het bekken en zorgen zo voor een holle rug.
Met wat kortere beugels en dus een gebogen knie, komt er minder spanning op deze bovenbeenspieren, waardoor de holling in de rug wat meer afgevlakt kan worden. Met lange beugels en een gestrekt been zal de rug meer hol getrokken worden.
(Maar dit verschilt uiteraard van persoon tot persoon.)

@ Christel.
Kijken en luisteren naar en praten met Christel heeft mijn kennis van het rijden en de verschillen in bouw en lichaamsgebruik van paarden enorm doen toenemen. Dit heeft geen enkele instructeur mij ooit bijgebracht. Ik ben er dus blij om dat ik Christel als mijn vriendin mag beschouwen!

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Hi Elzaliene,

Als je voor een voldongen feit gezet wordt is er geen trainen aan , soms lukt het dan nog met speedclickeren , maar dat ligt er maar net aan wat het is , en in hoeverre die andere mensen mee willen werken.

Ik probeer zoveel mogelijk in het voren te trainen en vooral te bedenken.
Helaas kun je niet altijd alles van te voren bedenken , maar wel veel!
Zo wist ik dat Namkje geschoren moest worden , en ben ik met een oud electrisch scheerapparaat net gaan doen alsof ik haar ging scheren.Thuis dan he.
Toen ik in de kliniek kwam met haar , pakte ik het scheerapparaat wat daar al klaar lag , en ging direct even oefenen.
Ik denk dat het wel gelukt was uiteindelijk , maar er kwam een dikke spuit aan om haar te verdoven.[achteraf gezien begrijpelijk]
Die spuit was zowieso al geclickerd door mij en door 2 andere meewerkende dierenartsen , aangezien ze op de entingen in het begin ook aardig heftig reageerde. Dit was dan wel in de thuissituatie en niet in de kliniek , maar eenmaal in de modus clickeren ging het er clickerend in , in een vreemde omgeving.

Als je veel clickerend voor elkaar wilt krijgen , moet je veel clickerend oefenen , en vooral bedenken van te voren wat er zoal allemaal geclickerd/geoefend moet worden.
Als je veel clickerd , dan snapt het paard de methode en kun je hem snel in de clickermodus krijgen.
Van te voren vragen naar de werkmethode van die andere mensen[bv waarvoor krijgen ze een kalmering , hoe wordt die gegeven , waar etc etc] en dat thuis al oefenen , dan kun je veel voor elkaar krijgen.

Misschien kun je aangeven wat je precies wilt leren aan je paard , wat er zoal moet gebeuren met haar wat ze niet leuk vind.
En een beetje een meewerkende bekapper zou ook handig zijn.
Namkje kan bv haar voorbenen moeilijk naar voren houden , en om af te ronden zetten bekappers vaak de hoef op hun been naar voren[als je begrijpt wat ik bedoel] Dit wordt uiteindelijk een steigerpartij.
De bekapper kan dan gaan lopen trekken , maar de bekapper kan het ook anders doen nadat hij het paard even de kans heeft gegeven om weer tot rust te komen.
Gelukkig heb ik zoon bekapper......

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

MarshaBart schreef op zondag 7 november 2010, 18:07:


Ja, in de buurt maar ook verder weg, net waar iets te doen is. Ik neem met of zonder paarden deel aan clinics en soms organiseer ik zelf een (reeks van) lesdag(en) van iemand die mij aanspreekt om zijn benadering. Uiteindelijk krijg je zo een soort 'raakvlakkenplan' waar je je bij thuisvoelt. Van wie had jij les? (mag per mail).


Bij mij is op die manier ook het balletje definitief aan het rollen gegaan!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

het lijken me geen angstplasjes; want hoewel mijn merrie vrij onzeker is naar andere paarden toe, lijkt het eerder een beetje uitdagend. Ze loopt niet weg of zo.
Interessant is ook dat juist de 2 merries elkaar steeds maar weer opzoeken; de ruin, het veulen en de ezel doen helemaal niet mee in het gekrakeel van de dames.

Waarom zetten jullie juist paarden bij elkaar als ze hengstig zijn? Geeft dat niet juist veel onrust? Worden ze ook toegankelijker voor merries ipv alleen naar hengsten toe?

Patricia van Baarlen schreef :

Als ze hengstig zijn willen ze graag vleien en tuttebellen met de andere paarden, dan zijn ze vriendelijker dan wanneer ze niet hengstig zijn en daar maken we dus gebruik van bij het introduceren van een nieuw groepslid.

Ja, onderling naar merries zijn ze dan toegankelijker, en natuurlijk ook naar de ruinen/hengsten toe.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 8 november 2010, 15:11:


boeiend