Nja... ik vind het eigenlijk niet zielig. Op een bepaald punt zal je de leiding moeten nemen, om verdere problemen te voorkomen.
Sil, van mijn man, is vrij extreem daarin. In het begin kreeg ze op bepaalde punten in haar hoofd dat ze de andere kant uit wilde dan mijn man of gewoon terug wilde wandelen. Zijn aanwijzingen dat hij toch echt dat ene pad in wilde, leidde tot staken, achteruitlopen etc tot en met willen gaan liggen, als ze haar zin niet kreeg.
Hij lost dat dus echt wel op met die fases. En ja... het komt heus wel eens tot fase 4. Jammer dan, maar gaan liggen met hem erop of achteruit een weg op is geen alternatief. En echt... ze raakt niet zwaar getraumatiseerd van een tik met de teugel op de achterhand. Integendeel. Als ze weet waar ze aan toe is en wie de uiteindelijke beslissingen ook alweer neemt, is ze meteen weer het veilige brave paard wat ze kan zijn, als er duidelijkheid is. En als je dan bedenkt dat het een merrie is die enorm snel op haar teentjes getrapt is, dan lijjkt me dat het voor haar heel erg duidelijk is dat het te verwachten viel.
Moet erbij zeggen dat mijn man welliswaar geen ervaren ruiter is, maar altijd zeer kalm blijft. Voor hem is het op dat moment ook nooit woede of ergernis, maar gewoon even duidelijk de leiding nemen voor de veiligheid van hen allebei.
Laatste tijd komt het trouwens nog maar zelden zover.