muriel schreef op donderdag 11 november 2010, 20:13:


Dat is altijd zo en ik vind het juist knap van mensen als ze daar niet op uit zijn. Showelement/laten zien wat je allemaal een paard op korte termijn kunt laten doen, gaat m.i. nog wel eens ten koste van het paard.

Maar dat terzijde...
Ik kende hem al, vond het enorm knap wat hij deed, maar hou niet van het staan op paardenruggen (lijkt mij gewoon niet erg goed voor het paard, maar kan het fout hebben) en vond altijd dat zijn paarden zo zuur oogden.

De clinic is een kant van hem die ik nog niet kende en ik vond het toch boeiend. Wat meteen opvalt is de enorme rust die hij uitstraalt en de nauwkeurigheid van iedere beweging. Hij is zich zeer bewust van zijn lichaamstaal en zorgt ervoor dat hij geen onnodige ruis veroorzaakt. Dat is iets wat je bij succesvolle trainers vaak terug ziet en ik denk dat het ook erg belangrijk is, ongeacht in welke 'stroming' je train, of je nu kiest voor Parelli, Hemfling, Clickertraining of de methode van Jantje om de hoek.. Je geeft dan duidelijkheid af
I
Daarnaast vind ik hem een stuk subtieler met zijn aanwijzingen dan parelli en dat is voor mij een pré. Als gevolg daarvan laat hij geen 'fancy' dingen zien, maar voor mij werkt dat alleen in het voordeel. Anderen zullen misschien zeggen 'er gebeurt niets' Strikt gezien waar, maar hij is nergens anders mee bezig dan met het geven van rust en leiderschap en dat is, denk ik, wat het paard op dat moment nodig heeft.

Ik kies persoonlijk nog steeds voor clickertraining omdat ik daardoor gewoon paarden heb die dringen om aan de beurt te komen, maar ik zou daarnaast erg veel van deze man kunnen leren... 'Perfecte lichaamstaal, exact weten wat je doet, duidelijkheid naar je paard toe zijn ook super ingredienten voor succesvolle clickertraining. Vind ik

Wie is Scotty

Ik heb me zitten afvragen waarom ik nou eigenlijk die 2 uur gewoon gereden heb en dingen gedaan heb in dat bos waarvan ik gedacht had dat ik ze niet zou durven....

Alleen al op een vreemd paard; dat is iets waar ik heel huiverig voor ben. Eddy gaf me vooraf aan 'let op dit' (vreten aan de bladeren) en verder fijn paard. Oké. Rijden maar. Beest vrat 1e uur geen enkel blad. Pas nadat ik geaarzeld had bij een greppel en een sprong, is hij blad gaan vreten Slimpie...

Vanzelfsprekend bitloos. Dat is voor mij geen issue. Hoe onervaren en angstig ik ook ben, dat bit geeft mij geen zekerheid en controle. Bleek later dus dat ik niet op een doods, mak paard heb gezeten maar op een paard waarvan meer gevorderde ruiters zeggen dat hij niet te houden is en dus in de niet-Eddylessen alleen maar met bit wordt gereden. Het paard heeft me niet 1x het gevoel gegeven dat ik geen controle had over de snelheid. Ik verloor af en toe mijn beugels, dan voelde ik 'm enigszins versnellen (hij wilde wel graag naar voren) maar ik kon 'm zonder enige moeite direct terugkrijgen in de door mij gewenste snelheid. Twee uur lang geen enkel probleem geweest. Moge dit een opsteker zijn voor de bit/nietbit-twijfelaars.

Maar waarom heb ik nu dingen gedaan die ik nooit zou hebben durven doen? Mensen die mij kennen weten dat ik altijd mijn eigen keuzes maak en me nooit tot iets laat dwingen
Moet wel die 'Druppel' rescue remedy zijn geweest..............

Stephanie Pots schreef op vrijdag 12 november 2010, 8:08:

.> Wie is Scotty

Scotty van 'Startrek' hier net allemaal weer herhaald, en zelfs Spock spreekt Bulgaars dan . Vandaar vers in het geheugen. Heel handig systeem, 2500km in 2 seconden, echt handig... Geen trailer niks.

Tja Rescue remedy staat erom bekend dat het de 'tussen de twee oren' angst wegneemt
en deze extra powerful Druppel heeft daarbij nog 'een matter of fact' effect en het 'wat niet weet wat niet deert' met die combinatie kan een mens echt alles en denkt daarna pas

Dat moment gewoon niet meer vergeten, niet meer je brains laten infiltreren met ingekletste angst. Je kunt het, je hebt het bewezen en ... je had er nog lol in ook ... dat is een veel beter startpunt. Liz zal het ook waarderen. Samen met plezier erop uit.

Houen zo meis