Christel Provaas schreef :


Even hierop inhakend: wij roepen allemaal hoe belangrijk correct achterhandgebruik voor het paard is.

Maar door mijn eigen merrie Holly (inmiddels 21 en met pensioen) heb ik geleerd dat er ook een teveel aan achterhandgebruik kan onstaan. Zij is flink versleten door het jarenlange trainen (en reiningwedstrijden) bij vorige eigenaars. Zij heeft weke koten (had ze al toen ik haar kocht hoor) en is absoluut niet meer sterk in haar achterbenen, gevolg is dat ze nu volledig rondscharrelt op haar voorhand. Paard is ook nog eens overbouwd. Ik weet nu ook dat weke koten kunnen ontstaan door het overmatig 'op de achterhand zetten' van een paard. Teveel is dus ook niet goed.

Toen ik haar kocht wist ik van dit alles nog niks, inmiddels, een aantal jaren verder en ook wijzer geworden, kan ik dit signaleren. Laatst een pracht van een Spaanse merrie moeten afwijzen omdat ze ook zo'n achterbenen had (steil, week gekoot). Zal ook wel de bouw zijn, maar toch vond ik het vermeldenswaard hier. Pin je dus ook weer niet téveel vast op die achterhand alleen....

groet, Pien

Maria Delavega schreef op dinsdag 16 november 2010, 13:10:


Ik zou het niet op voorhand afwijzen. AdB heeft heel veel goeds gedaan en zijn systeem klopt. Het klopt vooral voor dressuurpaarden die veel gewicht op de hand nemen, wat doorgaans de warmbloedtypes zijn. In die zin kun je het misschien Duits noemen. Aan de andere kant is het ook AdB die zegt: "aanleuning is het gewicht dat het paard in je handen legt" en daarmee is hij weer onduits.
Iets is niet totaal fout of totaal goed. Ik heb diverse malen les genomen bij Antoine, zelfs een half jaar bij een leerling van hem, en het heeft zijn steentje bijgedragen. Ik ga nu niet meer continu zigzaggend door de baan, maar ik snap nu wel wat op de schouder vallen betekent en hoe je het verhelpt. Alles wat je ervaart en leert en beoefent en ziet en doet, draagt bij aan een groter begrip, een grotere toolkit. AdB hoort daar zeker bij!

Je moet je niet blindstaren op die ene persoon, die ene methode, die alles heeft wat je past en je daar dan voor 100% instorten. Ook die persoon of methode gaat je een keer teleurstellen of afwijken van je ideaalbeeld. Daarmee is hij niet helemaal goed of helemaal fout! Het ligt véél genuanceerder.
Alles heeft zijn functie, ook enkele lessen AdB, ook het vele lezen dat je nu doet, ook het bekijken van anderen en ook het volgen van lessen bij weet ik wat voor western, freestyle, WE, Spaanse, franse, vlaamse, etc trainer dan ook, als die je maar enigszins aanspreekt. Niets is voor niets! Maar blijf niet achter je scherm zitten, ga aan de bak. Alleen door te ondergaan, te ervaren, leer je. Vanzelf komt daar uitrollen wat werkelijk past bij jou.
Ik stel de zaken ook nog wekelijks, zo niet dagelijks bij. En paarden zijn zo ontieglijk vergevingsgezind en flexibel, die gaan daarin naadloos met je mee.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Spirithorses schreef op dinsdag 16 november 2010, 13:33:


Ik vermoed dat je het hier hebt over overbelasting en dat is wat anders dan training . Plus daarbij een onhandige bouw -achter hoger dan voor. Plus daarbij het beoefenen van een extreme en ongezonde discipline zoals het spinnen en sliden. Plus wellicht te vroeg begonnen zijn met een niet-uitgegroeid paard met niet-afgeharde banden en pezen zoals in de westernsport gebruikelijk is. Zo'n paard is dan "op" inderdaad.


• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op dinsdag 16 november 2010, 13:22:


Oef, weeral de juiste stap gezet. Volgende stap, dus bij het Parelli werk voor het vertrouwen en bewust worden, zou dubbele teugelen zijn. Ik ga dit in de piste leren aan die mevrouw, maar hoop van ermee naar buiten te kunnen als ik het volledig onder de knie heb en al spelenderwijze zoals jij zei dingen te doen. Inderdaad, dat zei florien ook al, overgangen maken voor de buikspieren en voor de achterhand. Misschien ook eens wat cavaletti's zetten?
Voor zo'n zaken die je hier boven beschrijft als van die rechte schouder, is't echt wel handig om een ervaren iemand te hebben die begeleidt en het ras kent. Mijn merrie heeft een zeer zware, opgerichte hals, dus in begin wat voorwaarts- neerwaartse oefeningen erin steken.

Christel Provaas schreef op dinsdag 16 november 2010, 13:40:


Weeral heel erg waar. Ik begin het ook wat door te hebben, nu ik toch aan het Parelliën ben en er heel veel aan heb. Doen is het aller aller belangerijkste en uit alles leer je wel iets.
Toch...ik weet graag met wat ik bezig ben. Het is een wirwar van stijlen en methodes en ik vrees beetje dat hoe perfect ik het ook wil hebben, alles een leerschool zal zijn, waar ik uiteindelijk, later, de beste zaken zal kunnen uit gebruiken wat ik op dat moment, in die situatie nodig heb met dàt specifieke paard.

Maria Delavega schreef op dinsdag 16 november 2010, 13:57:


Daar ben ik zo bang voor en ben ik ook zo bang om fouten te maken ...ik ben als de dood dat ik een paard zou verprutsen. Want ik heb ervaren dat paarden moeilijk iets vergeten en het veeeeeeeeeel moeiljker is om iets af te leren, dan aan te leren.