Sandra van Bommel schreef :>



Sandra, ik snap je. Na alle miserie met je vorige paarden wil je nu wel eens ongeremd kunnen genieten en gewoon kunnen Rijden, en dat heb je verdiend ook !!!!

Het is k*t, maar het is niet anders nu, je zult het rijden (wéér) los moeten laten. Je hebt wel een paard een mooi leven gegeven. Maar je zou zelf ook wel wat terugwillen he.
Niet teveel vooruit denken en hangen in 'mitsen en maren', blijf in het nu. Geef Rappa een jaar en evalueer de situatie. Ik heb, net zoals Joop het beschreef, al wondertjes zien gebeuren wanneer je Rust, Ruimte Resocialisatie en Regelmaat toepast. Maar wees reëel en kijk ook naar wat je zelf aankunt, hoever je zelf wilt gaan en wat je er zelf voor over hebt. Dat mag, want zelf ben je (en je man natuurlijk) ook belangrijk!

Wij hebben Olijf opgenomen die in een soortgelijke situatie zit. Rechtstreeks vanuit stalarrest, goed paard (ooit), goed afstamming (valkuil!), véél te jong te zwaar belast (springen, tja Zangersheide paard he), hko.htm">hoefkatrolontsteking, buigpeesproblemen, cyste in het straalbeen, stijf van voren tot achter maar je blijft hoop houden. Olijf is niet mijn paard maar ze is door haar goedbedoelende maar onwetende eigenaren aan onze zorgen toevertrouwd.

Ik kán niet met haar rechtrichten, ze is net van de ijzers af en heeft zo'n pijn in haar voeten. Ze kan onder het zadel nog geen 5 meter rechtuit lopen. Lange teugelen heeft geen zin, ze loopt nog te slecht. Ik kán geen conditie opbouwen, dat kan ze helemaal niet aan nu, het zou haar overbelasten. Haar hoefvorm is inmiddels dusdanig acceptabel dat we eraan kunnen denken hoefschoenen aan te meten en voorzichtig kunnen beginnen met heel korte wandelingetjes rechtuit. Is de conditie er dan kunnen we gaan rechtrichten. Of het ooit nog goedkomt weten we niet, ik heb ernstige twijfels of ik dit 14 jarige paard beter dan nu krijg. Het is heel vervelend haar aan te komen zien strompelen, terwijl ze, toen ze nog ijzers had, (ogenschijnlijk) veel beter liep (symptoombestrijding). Maar het zijn (oa) diezelfde ijzers die haar voeten zo ziek gemaakt hebben. Het enige wat wij kunnen doen is haar haar plekje in de kudde laten behouden en haar tijd geven. Het is voor mij een beetje tegen beter weten in, eerlijkgezegd. Maar ze verdient deze kans want het is een ongelooflijk waardevol groepslid en prachtig dier en dan heb ik het niet eens over haar uiterlijk. Maar ook ik ga niet (meer) verder dan een jaar. Na een jaar moet er vooruitgang zijn, anders is het einde verhaal. Dan hebben we een hele jaarcyclus doorlopen.

Blijf goed naar dit dier kijken en blijf voorlopig toch nog even hopen op een wonder.... Als jij je er beter bij voelt een 2nd oppinion te vragen (kost wel weer geld) dan moet je dat doen, want het geeft wel antwoord op je vragen, dan kun je dát alweer afstrepen van je lijstje. Ik héb mijn 2nd opinion al wat Olijf betreft dus ik heb geen vragen meer. Gelukkig heb ik niet het eindoordeel, dat ligt nog steeds bij de eigenaren.

Ik kan slechts afwachten wat de toekomst haar brengen zal en ik zal tot die tijd mijn best voor Olijf doen. Meer is er niet. Sterkte hoor, er komt altijd een oplossing.

Ik wens je wijsheid en acceptatievermogen toe.

Groet, Pien

Bah, wat een rotnieuws.
Ik hoop voor je dat de tijd inderdaad raad zal brengen...

Ik wil wel vermelden dat ik het eens ben met Letje en Christel.
Wat wens je precies te halen uit die extra onderzoeken?

Mijn ervaring is, dat er altijd wel iets gevonden wordt tijdens zulke onderzoeken. Als ze maar hard genoeg willen zoeken. En als er eigenlijk niks is, dan vinden ze toch wel ergens een pruts wat ongetwijfeld de klachten veroorzaakt.

Ik heb ook een paard dat is afgekeurd op haar 8ste wegens beengebreken. En men was redelijk duidelijk toendertijd. Het paard mocht nooit meer bereden worden zonder pijnstilling en kon best met pensioen. Enige vorm van behandeling was uitgesloten. "En misschien wilde ik haar liever meteen laten afmaken"? Want dat was blijkbaar ook een optie.
In eerste instantie ga je mee in die adviezen en heb ik het paard per direct op pensioen gestuurd.
Maar na verloop van tijd heb ik dat allemaal aan mijn laars gelapt en ben ik haar weer gaan rijden. En ze heeft goede periodes gehad en ook slechtere.
Maar doorgaans is ze veel beter dan men zou verwachten op basis van die foto's en echo's. Ik heb echt moeten afleren om mij daarop blind te staren. (En vind dat soms nog steeds moeilijk.) T'is niet dat er niks verkeerd zit. Maar zo onbruikbaar als men mij 4 jaar geleden vertelde is ze zeker niet.
Meestal zie je er weinig verkeerds aan en soms is ze wel kreupel en zo nu en dan heeft ze wat extra onderhoud nodig, maar dat is dan maar zo. En zelfs kreupel kan ze ook best nog buitenritjes maken. Ze is daarom niet minder enthousiast om naar buiten te gaan.

Ik snap best dat je graag wil weten waar je precies aan toe bent.
Maar je moet dan wel oppassen dat je niet in die valkuil trapt, dat je er teveel belang aan hecht.
En das verdomd moeilijk

Ans Jondral schreef op vrijdag 3 december 2010, 20:37:

KNIP

Ik ben het voor het grootste deel met je eens. Mijn paard heeft ook van alles. Ik durf er zelfs niet meer naar te laten kijken. Ze vinden veel te veel. Maar hij doet het goed, heeft praktisch geen last, dus waarom zou ik?

Maar als ik het eerste bericht lees, lees ik dat dat paard wel degelijk last heeft. Dan denk ik dat je niet anders kunt dan verder zoeken. Of je paard met pensioen of nog verder... Maar dat lijkt mij in deze, als ik het zo lees (nog) geen optie.

Grappig dat ik hier een naamgenoot tegenkom wiens paardje een naamgenoot is van het mijne. Myriam en Liz (alleen is het hier Lis)

pff klopt blijkbaar niet, moet beter lezen! Er is een Myriam en er is een Liz maar die horen niet bij elkaar sorry

nja wellicht hebben jullie gelijk. Ik denk ook niet dat ik voor een onderzoek in kliniek zal kiezen, maar ik heb voor mijn gevoel een bevestiging nodig van de da dat het idd zo is als de fysio zegt. Soort second opinion, zeg maar.

Waarom hou je dat geld niet in je zak en koop je daar over een jaar ofzo een jong paard van? Dan heb je Rappa een jaar de tijd gegeven om te herstellen en kun je ook gaan kijken of bosritjes wel weer binnen de realiteit vallen. Zo niet, koop je een jong paard dat nog niet verpest is zodat je wel naar de toekomst met ritten kan gaan uitkijken.

Sterkte met alle overwegingen en keuzes, het zit je niet mee.

Groetjes Karin

Allemaal erg bedankt voor het medeleven en de ervaringsverhalen.

De second opinion... tja... het is vooral omdat ik steeds bang ben spoken te zien.
Waarom reden de vorige eigenaars er nog intensief op en komen hier zoveel problemen aan het licht.

Volgens sommigen omdat ik het zie en paarden dan ook meer laten zien. Geen idee
Weet nu iig dat ik niet verder ga als dit.

Maar die da... ze heeft nu rechtsvoor een dikker been. Denk dat het ploegen door de sneeuw met haar pijnlijke lijf zwaar is dus tja..
weet het ook niet meer zo precies.

Spreekt vanzelf dat ze hier mag blijven, zolang ze op de wei zich prima voelt. En misschien is ze er over een jaar een stuk beter aan toe. Geen idee. Ik hoop het
Wat het is in feite een enorm lief paard.
Komt bij je staan en wrijft zachtjes met haar neus over je wangen en door je haren als een waar pennypaardje. Ze wil ook altijd bij me zijn. Wil aandacht. Wil dingetjes doen samen.

Maar zijn het niet altijd de lieve paarden die de dupe worden van hun eigen zachtzinnigheid?

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 4 december 2010, 11:02:


Je hoopt dat de second opinion misschien aantoont dat het meevalt? Dat kan inderdaad ook. Maar dan nog kun je weinig anders doen dan rust geven en de fysio-oefeningen blijven doen die je al deed.


Een paard leert om zich in elk stramien te voegen, het zijn gewoontedieren. Als zij aldoor met druk is gereden zal ze een manier ontwikkeld hebben om dat nét aan te kunnen (ontziend/compenserend bewegen) dan kan dat heel lang doorgaan voordat er wat stuk gaat. Een paard met een recalcitrantere natuur zal gaan staken, bokken of erbij liggen.

Jij hebt haar uit het stramien gehaald waarin ze enigszins functioneerde, nl dat rijden met omlaaggesjorde kop op druk in combinatie met haar reactie van compenserend bewegen waar ik over schreef. Aangezien die cirkel doorbroken is, krijgen spieren en weefsels een andere belasting. Wellicht is dat wat je nu ziet.


Misschien verstapt want in de sneeuw zie je de eronder liggende kluiten niet.

Natuurlijk. Want zij komen niet voor zichzelf op. Hoewel dat laatste ook niet altijd een zegen is, want voor jezelf opkomen als paard wordt in 99% van de gevallen afgedaan als "rotbok' en er volgt alsnog de worst of de dubieuze handelaar.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •