Vorig jaar zijn er enkele koeien uitgebroken en dit heeft zoveel stress opgeleverd dat mijn paard nu bang is voor koeien. Met rijden kan ik er met veel afstand ertussen wel langs zolang de koeien blijven grazen maar een hoofd omhoog en het is bal. Maar het ergste is dat ik mijn paard nu niet in een wei kan zetten in de buurt van koeien. Hij wordt helemaal gek wil alleen maar weg. Hij eet zelfs niet terwijl grazen zijn allergrootste hobby is
Kan iemand mij vertellen hoe ik dit kan oplossen? Het is echt een probleem.

Groetjes, Moontje

Moontje schreef op vrijdag 21 januari 2011, 20:53:


Misschien een raar idee hoor, maar kun je niet in de buurt ergens een cowwork-clinic volgen? Duidelijker dan dat kun je niet oefenen... Mits je je paard op de grond verder voor elkaar hebt...

Moet je toch het filmpje even kijken, ieg het begin, ik vond nl vooral de stukjes waar te zien is wat het bit in de mond/kaak doet erg duidelijk. Ze hebben een bewegend skelet-animatie gemaakt, waarbij de 'drukpunten'in kleur oplichten bij het bewegende bit.
Dit is wel gekoppeld aan 'slechte'ruiters, maar evengoed vind ik het een hoop duidelijk maken, m.n. voor de grote groep 'onwetenden'...

En niet zozeer traditionals t.o. naturals, maar meer hoe (niet) om te gaan met paarden, dat bedoelde ik meer.

A horse doesn't care how much you know, but he
knows how much you care !

.. en niet per se goed t.o fout, maar een alternatief tonen. Hoeft niet met wapperende natuur!

A horse doesn't care how much you know, but he
knows how much you care !

Tja 2011, we worden alweer een jaartje ouder.
En dat zet een mens aan het denken natuurlijk.

Gisteren was ik onderweg met Amaroc naar Jossy voor onze eerste échte les bij hem samen. In de wagen dacht ik: waarom na al die jaren ben ik nog altijd op zoek met dat paard?
We komen van een haat-liefde relatie en nu weten we wat we aan elkaar hebben zonder te veel tralala. Hij is écht mijn paard, nochtans lopen er hier 4, waaronder Invierno mijn droompaard qua uiterlijk en karakter en Enno die veel makkelijker is onder het zadel.
Amaroc spiegelt heel erg mijn verleden. Wie ik was en hoe ik in het leven stond. Heb ik nooit gezien nu wel. Erg confronterend, want de hele was lijst die ik kan opnoemen over hem, is ook de mijne ... geweest.
Een transformatie is gebeurdt, maar ik zit nog meteen paard dat nog steeds zichzelf heel erg in de weg staat. Ik weet wat dat betekent in het leven, dus ik vind het naar voor hem. Ik wil hem daaruit halen, deze keer wil ik hem een spiegel voorhouden en zeggen dat het goed is om los te laten. Want ik weet immers dat zijn karakter niet voortkomt uit zware lichamelijke problemen.
Dus in plaats van: hem leren gedogen tijdens flipmomenten en ten allen tijde zen leren zijn en er geen aandacht aan te schenken op die momenten.Heb ik geen enkel andere ambitie dit jaar dan hem ook de kans te geven te transformeren en de rust te vinden die hij verdient. Ook onder het "werk".
Het leren ten allen tijde kalm te blijven, was ook een proces waar we doormoesten natuurlijk, maar nu gaan we een stapje verder voor hem.
En dat is voor 2011

moeilijke en mooie beslissing.

Cindy Helms schreef op zaterdag 22 januari 2011, 8:42:


Waarmee je jezelf meteen weer de spiegel voor houdt.


Het zou me niet verbazen als jullie allebei profiteren van je voornemen. Het is juist daarom dat dit je voornemen is. Je wil misschien nog eens puntjes op de i zetten en het zen zijn trainen.

Zoals altijd, kan jij het mooi verwoorden Cindy. Ik ben benieuwd wat jullie bij Jossy doen, al heb ik wel een vermoeden.

Het laatste jaar heb ik zelf een beetje "in de centrifuge van het leven gezeten" zoals Marianne Gomes dat zo mooi zegt.

Dat heeft ook zijn weerslag in hoe ik "mijn" Mel nu zie.
Vanaf de eerste foto die ik van haar zag, werd ik als een magneet tot haar aangetrokken. Ik ben veel te emotioneel met dit paard, ik weet dat. Kijk ik naar buiten, dan zie ik er maar eentje staan en dan krijg ik soms nog een krop in mijn keel omdat ik haar zo prachtig vind. Zo'n mens ben ik dus. Mel is gewoon het paard van mijn leven.
Mel is super gevoelig, net als ik.

Spijtig genoeg is Mel een heel fragiel paard en moest ik mijn verwachtingen bijstellen.

Vroeger zei ik: "ik wil dit en ik wil dat met Mel".
Daarna werd dit: " tegen de zomer wil ik dit en dat met Mel".
Dan werd dat: "tegen volgend jaar....."
"Ik wil" werd: "ik zou zo graag..."

En nu bekijk ik het maar van dag tot dag en geniet gewoon van de grondoefeningen en het masseren.

Maar het valt me wel heel zwaar eerlijk gezegd.

Marianne